Vlad Krasen
0 
4853
613
42000-letnie źrebię odkryte zamrożone w wiecznej zmarzlinie na Syberii zawierało niespodziankę: najstarszą zarejestrowaną płynną krew.
To już drugi przypadek, kiedy rozmrożone zwierzę z epoki lodowcowej zawiera płynną krew - powiedział Siemion Grigoriew, szef Muzeum Mamutów na Północno-Wschodnim Uniwersytecie Federalnym w Jakucku. W 2018 roku Grigoriev i jego koledzy pobrali płynną krew z 32200-letniej tuszy mamuta. To sprawia, że krew źrebaka jest najstarszą, jaką kiedykolwiek znaleziono od 10.000 lat.
Grigoriev i jego koledzy zamierzają sklonować mamuta i inną faunę plejstoceńską i już próbują sklonować źrebaka, członka wymarłego gatunku zwanego koniem Lena. To jednak długa szansa, napisał Grigoriev w e-mailu do. [Zdjęcia: Doskonale zachowany mały konik odkopany w syberyjskiej wiecznej zmarzlinie]
„Ale” - powiedział - „my w Rosji mówimy, że nadzieja umiera jako ostatnia”.
Koń Lena
Koń Lena (Equus caballus lenensis) źrebię znaleziono w zeszłym roku w kraterze Batagaika we wschodniej Syberii. Źrebak miał od 1 do 2 tygodni i w momencie śmierci miał 39 cali (98 centymetrów) na ramieniu, tonąc w błocie. Co ciekawe, lodowata wieczna zmarzlina zachowała skórę i sierść źrebaka w najdrobniejszych szczegółach. Grigoriev powiedział, że w pęcherzu źrebaka był nawet dobrze zakonserwowany mocz.
Powiedział, że płynna krew była niespodzianką. Zwykle krew krzepnie lub zamienia się w proszek nawet w dobrze zakonserwowanych tuszach, ponieważ płyny stopniowo odparowują przez tysiące lat, powiedział. U mamuta, nazwanego przez naukowców „Jaskier”, krew znajdowała się w lodzie wewnątrz tuszy. [Photos: Autopsja 40 000-letniego mamuta zwanego „Jaskier”]
Grigoriev powiedział, że sekcja źrebiąt powinna wiele ujawnić na temat plejstoceńskiej Syberii. Naukowcy będą badać nie tylko biochemię zakonserwowanego moczu, treści jelit i narządów, ale także próbki gleby i roślin paleo występujących w warstwie wiecznej zmarzliny, w której zmarł źrebak..
Klonowanie epoki lodowcowej
Krew może nie pomóc naukowcom osiągnąć celu, jakim jest ożywienie zwierzęcia z epoki lodowcowej. Czerwone krwinki nie mają jąder, więc nie zawierają DNA, powiedział Grigoriev.
Powiedział, że jeśli chodzi o klonowanie, naukowcy koncentrują się na komórkach mięśniowych i narządach wewnętrznych. Nawet tam znalezienie DNA w stanie dostatecznie dobrym do klonowania jest dużym wyzwaniem. DNA zaczyna się degradować wkrótce po śmierci zwierzęcia, nawet w doskonałych warunkach, takich jak wieczna zmarzlina, powiedział Grigoriev.
Jak powiedział Grigoriev, zespół próbował wyodrębnić nienaruszone komórki i wysokiej jakości DNA ze źrebaka przez dwa miesiące, ale bez powodzenia. Powiedział, że naukowcy będą kontynuować próby zarówno w Jakucku, jak iw laboratorium ich współpracownika Hwang Woo-suk, dyrektora generalnego Sooam Biotech w Korei Południowej. Hwang został uznany winnym defraudacji i naruszeń bioetyki w 2009 roku po serii eksperymentów z klonowaniem ludzkich komórek macierzystych opublikowanych w czasopiśmie Science w 2004 i 2005 roku, które okazały się sfałszowane. Następnie przez kilka lat zachowywał niski profil, zanim trafił na pierwsze strony gazet o klonowaniu psów dla zamożnych klientów. Według Vanity Fair jego firma sklonowała ponad 1000 psów. Współpracował także z Grigorievem i jego zespołem przy próbach sklonowania mamuta.
Grigoriev i jego koledzy mają nadzieję, że jeśli uda im się odzyskać żywotne DNA z mamuta, mogą wprowadzić DNA do embrionu słonia oczyszczonego z jego informacji genetycznej, wszczepić zarodek słoniu i wskrzesić mamuta włochatego. Podobny proces może działać w przypadku konia Lena, wykorzystując nowoczesne konie jako surogaty. Niedawny film dokumentalny poświęcony tym staraniom „Genesis 2.0” zdobył nagrodę za zdjęcia na Festiwalu Filmowym w Sundance w 2018 roku..
- 6 Wymarłe zwierzęta, które można przywrócić do życia
- Jak przywrócić mamuta włochatego (infografika)
- Na zdjęciach: Odkryto zmumifikowany mamut włochaty
Uwaga redaktora: ta historia została zaktualizowana, aby poprawić wiek źrebaka. Miał od 1 do 2 tygodni, a nie 2 miesiące, kiedy umarł.
Pierwotnie opublikowano w dniu .