Pomnik narodowy Cedar Break

Potężna Piątka

„The Mighty Five” - Zion, Bryce, Capitol Reef, Canyonlands i Arches - to pięć spektakularnych parków narodowych w stanie Utah. Wszystkie znajdują się na płaskowyżu Kolorado, który jest najważniejszym miejscem na świecie, w którym można zobaczyć, podziwiać i cieszyć się tworami geologicznej historii Ziemi. National Park Service nadzoruje łącznie 32 parki, pomniki narodowe, tereny rekreacyjne i miejsca historyczne, pokazane powyżej, które znajdują się na Płaskowyżu Kolorado, a wiele z nich rywalizuje z geologicznym pięknem Mighty Five w stanie Utah. Pomnik narodowy Cedar Breaks to jeden z takich geologicznych raju na płaskowyżu Kolorado i wart uwagi podczas letniej wizyty.

Zapierające dech w piersiach krajobrazy

Pomnik narodowy Cedar Breaks to rezerwat o powierzchni 6155 akrów (2469 hektarów) wysokich pustynnych krajobrazów. Wysokość parku waha się od 10662 stóp (3250 m) w regionie północnym do 8100 stóp (2469 m) w pobliżu Ashdown Creek na zachodniej granicy. Cedar Breaks jest klejnotem w koronie płaskowyżu Markagunt i wyznacza szczyt „Wielkich schodów” Wyżyny Kolorado. Ziemia obejmująca Cedar Breaks, od dawna używana przez archaicznych i współczesnych Paiute, została opisana w 1868 roku przez pierwszych osadników mormonów jako „raj na górze”.

Zdalna lokalizacja

Nawet jak na ten nowoczesny świat Cedar Breaks National Monument znajduje się na odludziu. Nie ma parków ani miejsc noclegowych. Najbliższe miasto to Brian Head w stanie Utah, najbardziej znane ze swoich zimowych ośrodków narciarskich oraz chłodnych letnich kwater, sklepów i wypożyczalni. Ze względu na wysoką średnią wysokość, pomniki narodowe Cedar Breaks i drogi łączące je ze światem zewnętrznym są zwykle zamknięte od połowy listopada do końca maja. W miesiącach letnich pomnik oferuje 28-miejscowe pole namiotowe z grillami, toaletami, prysznicami i świeżą wodą. Nocleg pod pomnikiem pozwala odwiedzającym doświadczyć słynnego na całym świecie ciemnego nieba. Ciepłe ubranie i krem ​​do opalania to konieczność nawet w letnie dni.

Dramatyczne widoki

Pomnik narodowy Cedar Breaks jest domem dla jednych z najbardziej dramatycznych pustynnych form erozji na ziemi. Oddziaływanie wody, sił tektonicznych, klimatu i geologii zaowocowało wspaniałością architektoniczną w krajobrazie. Skały mezozoiczne są podłożem Cedar Breaks leżącym u podstaw całego regionu zabytków. Warstwy wyższych elewacji zwieńczone są skałami trzeciorzędu i czwartorzędu, które w wyniku procesów erozji lodowcowej i peryglacjalnej są bardzo widoczne. Wielobarwny geologiczny amfiteatr znaleziony w Cedar Breaks, pokazany powyżej, zerodowany z formacji Claron, pokazany powyżej, ma głębokość 2500 stóp (762 m), szerokość 3 mil (5 km), a najwyższy punkt krawędzi amfiteatru znajduje się na wysokości 11000 metrów. stopy (3,353 m).

Starożytne procesy

Nawet patrząc na kolorową paletę zwietrzałych szczytów i klifów, prawdziwą historią Cedar Breaks są liczne starożytne morza, dawno zerodowane pasma górskie, gwałtowne wulkany i starożytne wybrzeża. Około 60 milionów lat temu jezioro Claron pokrywało region, podczas gdy lokalne strumienie wprowadzały do ​​jeziora piasek, muł i błoto wraz z wapiennymi szkieletami. Niewielkie ilości żelaza w głębokim osadzie zabarwiły warstwy na odcienie czerwieni, pomarańczy i różu. Zmiany klimatyczne w ciągu 25 milionów lat powoli wysuszyły ten obszar, podczas gdy aktywność wulkaniczna i uskoki spowodowane powstaniem współczesnych Gór Skalistych odegrały rolę w tworzeniu tak magicznego krajobrazu. Cały ten ruch lądu doprowadził do znalezienia skamieniałości ostryg i ślimaków w starszych skałach amfiteatru Cedar Breaks na wysokości prawie 11000 stóp (3353 m) nad poziomem morza.

Dzieło natury

Wietrzenie i erozja były rękami natury, która wyrzeźbiła wielokolorowe klify, iglice, szczyty i inne unikalne cechy w Cedar Breaks. Bez takich procesów geologicznych Cedar Breaks byłby tylko jednym z wielu alpejskich płaskowyżów tak powszechnych na amerykańskim Zachodzie. Tysiące lat zamrażania i rozmrażania wody działało jak klin, który podważał skały, podczas gdy chemiczna przemiana i rozpuszczanie minerałów z przesiąkania ziemi i wody powierzchniowej doprowadziło do powstania dramatycznych płetw, pokazanych powyżej, łuków i kapturów Cedar Breaks, które odwiedzający z całego świata przyjeżdżają dziś zobaczyć. Krajobraz pomnika narodowego Cedar Breaks był budowany od prawie 100 milionów lat, a te wolno poruszające się siły natury nadal kształtują i przekształcają krajobraz dzisiaj.

Starożytna populacja

Archeolodzy uważają, że ludzie z Południowego Paiute mieszkali w regionie Cedar Breaks od co najmniej 1100 roku n.e. Nazwali gigantyczny amfiteatr „u-map-wich”, co po przetłumaczeniu na angielski oznacza „miejsce, w którym skały się zsuwają” Paiuteowie wierzyli, że kamienne hoodoo widziane w amfiteatrze to w rzeczywistości ludzie, którzy zrobili złe rzeczy i zostali ukarani przez zamarznięcie w kamień. Najwcześniejsi amerykańscy osadnicy nazywali ten obszar „pustkowiami” lub „przerwami” w odniesieniu do zwykłych klifów, na które natknęli się podczas podróży przez stosunkowo płaskie płaskowyże. Te „przerwy” często powodują czasochłonne i niebezpieczne objazdy, ponieważ osadnicy szukają sposobów na podróżowanie wokół nich. Drzewa jałowca w stanie Utah, Juniperus osteosperma, były pospolita roślinność na tym obszarze, a pierwsi osadnicy błędnie nazywali te drzewa „cedrami”, co wkrótce dało początek nazwie Cedar Breaks dla całego obszaru. Pokazane powyżej pozostałości drzewa „cedrowego” stoją na skraju „wyłomu” na płaskowyżu.

Cel podróży

Niesamowite ciemne niebo jest jedną z prawdziwych atrakcji dla turystów odwiedzających pomnik narodowy Cedar Breaks. W styczniu 2018 roku pomnik został uznany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Ciemnego Nieba za Park Ciemnego Nieba. Cedar Breaks to 16. z 417 wyznaczonych jednostek National Park Service. W rzeczywistości stan Utah ma teraz siedem wyznaczonych przez IDA parków ciemnego nieba, więcej niż jakikolwiek inny stan w Ameryce. Aby stać się Międzynarodowym Parkiem Ciemnego Nieba IDA, ziemia musi mieć „wyjątkową lub wyróżniającą się jakość gwiaździstych nocy i nocnego środowiska, które jest specjalnie chronione ze względu na dziedzictwo naukowe, przyrodnicze, edukacyjne, kulturowe i / lub rozrywkę publiczną”.

Tłum ssaków

Ponieważ w Cedar Breaks nie ma tłumów turystów, często można zobaczyć i podziwiać dziką przyrodę. Wysokie wzniesienie pomnika narodowego skutkuje brakiem gatunków rodzimych ryb na tym obszarze, tylko 1 gatunek płazów - żaba zachodnia, Pseudacris triseriata - i 1 gatunek gada - krótka jaszczurka rogata większa, Phrynosoma hernandesi. Gatunki ptaków, które naturalnie odwiedzają lub żyją w parku numer 108, podczas gdy wiadomo, że odwiedza go 50 gatunków ssaków. Lew górski, niedźwiedź czarny, muł i łoś to pokazane powyżej zwierzęta, które dominują w parku.

Drzewa, wszędzie drzewa

Flora Cedar Breaks to typowa mieszanka lasów świerkowo-jodłowych i subalpejskich łąk. Polne kwiaty, takie jak te pokazane powyżej, kwitną obficie w miesiącach letnich, a narodowy pomnik organizuje coroczny festiwal Cedar Breaks Wildflower w lipcu. Jałowiec Utah, Jodła Douglasa, Pseudotsuga menziesii, Świerk Engelmanna, Picea engelmanii, i Limber Pine, Pinus flexilis, tworzą zróżnicowany i gęsto zalesiony region. Na najwyższym z wzniesień starożytna Sosna Bristlecone, Pinus longaeva, jest znalezione. Uważa się, że najstarsza sosna szczeciniasta znaleziona w granicach Cedar Breaks ma około 1700 lat.

Wiedza lokalna

Południowi Paiute i inni ludzie mówiący numic, którzy zaczęli przenosić się do regionów Great Basin i Colorado Plateau około 1000 roku n.e. Numic jest częścią rodziny języków Uto-Aztecan, której korzenie językowe sięgają języka Ute w zachodnich Stanach Zjednoczonych i języków nahuan prekolumbijskich rdzennych mieszkańców Doliny Meksyku. Prowadzili koczowniczy tryb życia, śledząc stada wypasanych zwierząt i zbierając sezonowe rośliny. Ich pochodzenie sięga Tabutsa, mądrego wilka, który postanowił zrobić z patyków wielu różnych ludzi. Plan Tabutsa zakładał równomierne rozproszenie ludzi po całej ziemi, tak aby wszyscy mieli dobre miejsce do życia. Ale młodszy brat, kojot Shinangwav, rozerwał swój worek i wszyscy ludzie padli w tym samym miejscu, powodując, że walczyli między sobą. Jedynymi ludźmi, którzy pozostali w worku, byli południowi Paiutes, których pobłogosławił Tabuts, umieszczając ich w najlepszym miejscu na ziemi - regionie Cedar Breaks na dzisiejszym płaskowyżu Kolorado..

• 1
• 2

Bieżąca strona: Strona 1