Gepardy Najszybsze zwierzęta lądowe

Gepardy (Acinonyx jubatus), znane jako najszybsze zwierzęta lądowe, mają długie, smukłe ciała pokryte unikalnymi czarnymi plamami rozrzuconymi na brązowym płaszczu. Nazwa gepard pochodzi od sanskryckiego słowa „chitraka”, co oznacza „cętkowany”, według World Wildlife Fund.

Z aerodynamicznymi ciałami, długimi nogami i tępymi, częściowo chowanymi pazurami, gepardy są potężnymi drapieżnikami, które potrafią sprintować z prędkością do 60 do 70 mil na godzinę (96 do 112 km / h), według Smithsonian National Zoo & Conservation Biology Institute.

Charakterystyka fizyczna

Dorosłe gepardy mają średnio 30 cali (77 centymetrów) wysokości w kłębie i 44 do 56 cali (112 do 142 cm) długości od głowy do zadu, a ich ogony dodają kolejne 26 do 33 cali (66 do 84 cm) . Zazwyczaj te duże koty ważą od 75 do 140 funtów. (34 do 64 kilogramów), według Smithsonian.

Gepardy mają długie, cienkie ciała z długimi, mocnymi nogami i elastycznym kręgosłupem. Takie cechy pozwalają tym biegaczom rozciągać swoje długie ciała podczas sprintu i pokonywać znaczną powierzchnię z każdym szybkim krokiem - około 20 do 22 stóp (6 do 6,7 metrów) na krok, według zoo w San Diego. Wiadomo, że gepardy przyspieszają od 0 do 45 mil na godzinę (72 km / h) w zaledwie 2,5 sekundy. Dla porównania, najszybsze samochody na świecie mogą przyspieszyć od 0 do 60 mph (97 km / h) w 3,5 sekundy, według Consumer Reports..

Gepardy potrafią również bardzo szybko obracać się, nawet w powietrzu, dzięki długiemu ogonowi, który przeciwdziała ich masie ciała. Ich częściowo chowane pazury, podobnie jak pazury psów, zapewniają świetną przyczepność podczas sprintów i nagłych zwrotów.

Cętkowana sierść geparda pomaga mu wtopić się w otoczenie, gdy odpoczywa, tropi zdobycz i ukrywa się przed drapieżnikami. Gepardy mają również charakterystyczne czarne smugi łez na twarzach, które biegną od oczu do ust.

Życie społeczne gepardów

Samice gepardów bywają samotnikami, podczas gdy samce przeważnie żyją w grupach składających się z innego rodzeństwa samców zwanych koalicjami, według Smithsonian. Samice utrzymują kontakty towarzyskie z samcami tylko w okresie godowym, ale potem samodzielnie wychowują potomstwo.

Według zoo w San Diego okres ciąży samic gepardów wynosi około 3 miesięcy, a rozmiary miotów to zazwyczaj od trzech do pięciu młodych. Młode po urodzeniu ważą od 5 do 10 uncji (150 do 300 gramów), niewiele więcej niż nowonarodzony kot domowy, który zazwyczaj waży od 3 do 4 uncji. Młode rodzą się ze wszystkimi swoimi cętkami i długimi grzywami zwanymi płaszczami na szyi i ramionach, które znikają wraz z wiekiem. [Zdjęcia: Cat Album: The Life of a Cheetah]

Kiedy młode osiągną wiek około 6 miesięcy, matka zacznie je uczyć polowania i unikania drapieżników, takich jak lwy i hieny. Matka będzie utrzymywać młode w ruchu, próbując unikać drapieżników. Matki mieszkają ze swoimi młodymi przez około 18 miesięcy. Nawet pod czujnym okiem matki około 70 procent młodych ginie przez drapieżniki, w tym lwy i hieny.

Koty z miotu zwykle pozostają razem przez kolejne 6 do 8 miesięcy, a następnie rodzeństwo płci żeńskiej opuszcza grupę, aby żyć samodzielnie. Rodzeństwo płci męskiej ma tendencję do trzymania się w grupach po dwie lub trzy osoby, zwanych koalicją, aby lepiej chronić swoje terytoria. Samotne samce nie są powszechne i zazwyczaj nie przeżywają samodzielnie zbyt długo. Jeśli im się uda, gepardy żyją do 12 lat na wolności (do 17 lat w niewoli).

Według Smithsonian, samce gepardów osiągają dojrzałość płciową w wieku około 2 lat. W tym momencie koalicja będzie szukać obszaru z dala od matki, czasami pokonując do 300 mil (482 km). Ich terytoria zwykle obejmują od 5 do 10 mil kwadratowych (13 do 26 km kwadratowych) i mogą rozciągać się do 50 mil kwadratowych (130 km kwadratowych).

Samice zazwyczaj trzymają się trochę bliżej domu, ale żyją samodzielnie. Mają tendencję do podążania ścieżką migracji gazeli, głównego źródła pożywienia.

O świcie i zmierzchu gepardy spędzają czas na polowaniu i łapaniu zdobyczy. W przeciwieństwie do innych gatunków dużych kotów, gepardy nie atakują od razu gardła. Zamiast tego podbiegną do zwierzęcia i przewrócą je; następnie uduszą swoją ofiarę, zaciskając gardło silnymi szczękami. Gepardy często próbują ukryć zwłoki, aby inne zwierzęta same sobie nie pomagały. Nie są w tym jednak zbyt dobrzy, a sępy i inne zwierzęta często kradną zabójstwo geparda.

Gepardy to drapieżniki, których typową ofiarą są zwierzęta o małych i średnich rozmiarach, takie jak gazele, zające, młode gnu, guźce i ptaki.

Co powiedziałeś?

W przeciwieństwie do innych dużych kotów, gepardy nie mogą ryczeć. Ale potrafią mruczeć jak koty domowe.

W porównaniu z innymi dużymi kotami, takimi jak lwy, tygrysy i lamparty, według Smithsonian gepardy mają szerokie słownictwo. Oprócz mruczenia są w stanie wytwarzać szeroką gamę sygnałów głosowych, takich jak ćwierkanie (podobne do ćwierkania ptaka lub psiego skowytu); jąkanie (krótki, rozłączony jęk); syczący; skowyt (głośne ćwierkanie, które można usłyszeć w odległości mili); i dźwięk „eeaow”, który jest podobny do miauczenia kota domowego.

Każda wokalizacja ma określone znaczenie. Na przykład różne rodzaje ćwierkania mogą polegać na tym, że matka wydaje instrukcje swoim młodym lub samica próbuje przyciągnąć samca do kopulacji.

Stan siedliska i ochrony

Gepardy występują w całej Afryce, głównie w Afryce Północnej; Sahel (region przejściowy między Saharą na północy a sudańską sawanną na południu); i według Smithsonian są rozproszone po całej wschodniej i południowej Afryce. Niewielka populacja mieszka w Iranie, gdzie jest krytycznie zagrożona.

Gepardy żyją w różnych środowiskach. Według African Wildlife Foundation gepardy można znaleźć w suchych lasach, łąkach, otwartych równinach i regionach pustynnych. Te duże koty nie potrzebują dużo wody, aby przeżyć - większość tego, czego potrzebują, otrzymują podczas jedzenia.

Zgodnie z Czerwoną Listą Zagrożonych Gatunków Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) większość podgatunków geparda jest uważana za wrażliwą. Wszystkie populacje gepardów spadają, a łączną populację szacuje się na mniej niż 7000 osobników.

Według Smithsonian w 1900 roku w zachodniej Azji i Afryce żyło co najmniej 100 000 gepardów. Obecnie koty wymarły w co najmniej 13 krajach, z których pochodzą, a ich pierwotny zasięg utracił aż 90 procent. Największa populacja gepardów to grupa około 2500 w Namibii.

Według African Wildlife Foundation gwałtowny spadek populacji gepardów jest związany z takimi problemami, jak utrata siedlisk, konflikty międzyludzkie oraz nielegalny handel i kłusownictwo.

Podejmowane są wysiłki na rzecz ochrony ludności, aby pomóc w odrodzeniu się populacji. Grupy takie jak African Wildlife Foundation i Cheetah Conservation Fund współpracują lokalnie ze społecznościami w pobliżu populacji gepardów, aby stworzyć zrównoważone rozwiązania dla rolnictwa i wzrostu populacji, tak aby zarówno koty, jak i ludzie mieli miejsce. Obszary chronione i parki dzikiej przyrody, takie jak Cheetah Experience w RPA, chronić gepardy, gdy ich siedliska są usuwane.

Programy hodowlane w niewoli w ogrodach zoologicznych, takich jak zoo w San Diego i Smithsonian National Zoo, działają na rzecz wzrostu populacji gepardów. Programy mają również na celu przezwyciężenie braku zmienności genetycznej w populacjach dzikich gepardów.

Dalsze czytanie:

• Szeroki program ochrony gepardów i dzikich psów afrykańskich
• Fundusz Ochrony Gepardów
• World Wildlife Fund

Ten artykuł został zaktualizowany w październiku. 23, 2018, przez doautorka Rachel Ross.