Czy jakieś zwierzęta znają swoich dziadków?

Dziadkowie są szanowani w wielu społeczeństwach ludzkich. Ale opowiadanie historii o dawnych czasach i przekarmianiu wnuków wydaje się być wyraźnie ludzkimi cechami. Czy te klasyczne zachowania dziadków są naprawdę ograniczone do? Homo sapiens? Czy zwierzęta znają swoich dziadków tak, jak ludzie??

W przypadku większości gatunków na Ziemi odpowiedź brzmi jednoznacznie: nie. „Zwykle nie ma już dziadków [w pobliżu]”, kiedy rodzi się zwierzę, mówi Mirkka Lahdenperä, biolog z Uniwersytetu w Turku w Finlandii. Nawet jeśli długość życia zwierzęcia pokrywa się z okresem życia jego dziadków, większość gatunków rozprzestrzenia się, aby uniknąć konkurowania o zasoby, więc szanse na spotkanie z dziadkami są niewielkie.

Ale jest kilka godnych uwagi wyjątków, głównie wśród ssaków żyjących w zwartych grupach społecznych. W swojej książce „The Social Behaviour of Older Animals” (Johns Hopkins University Press, 2009) kanadyjska zoolog Anne Innis Dagg opisała stada małp langur w Indiach, w których starsze samice mieszały się ze swoimi córkami i wnukami. [Dlaczego nie można udomowić wszystkich zwierząt?]

Babcie langury mają szczególne zadanie: agresywnie bronią dzieci grupy przed atakami ludzi, psów i rywalizujących małp. Niektóre samice langurów traktują nawet własne wnuki, pielęgnując je i wkraczając, gdy zbyt brutalnie bawią się z innymi młodymi.

Wiele gatunków wielorybów również podróżuje w strąkach rodzinnych, które obejmują zarówno babcie, jak i wnuki. W grupach kaszalotów, według Dagga, stare samice pomagają opiekować się dziećmi grupy, podczas gdy ich matki nurkują po jedzenie.

Babcie Orca często prowadzą swoje strąki i mogą żyć przez dziesięciolecia po zaprzestaniu rozmnażania. (Najstarsza znana orka, nazywana „babcią”, zmarła w 2016 roku w wieku ponad 100 lat). W 2015 roku naukowcy piszący w czasopiśmie Current Biology zasugerowali, że te starsze orki pomagają swoim potomkom przetrwać w trudnych czasach, ponieważ pamiętają wszystkie najlepsze miejsca do znaleźć jedzenie.

Stada słoni są również znane z matriarchatu. Cielęta zazwyczaj rodzą się w grupach prowadzonych przez ich babcie, które mogą dożyć około 80 lat. Samice w stadzie tworzą bliskie więzi, powiedziała Lahdenperä i współpracują przy wychowywaniu młodych.

W badaniu z 2016 r. W czasopiśmie Scientific Reports Lahdenperä próbowała ustalić, czy bycie babcią słonia ma ewolucyjne korzyści. Przeanalizowała zapisy dotyczące częściowo niewoli populacji słoni azjatyckich pracujących dla przemysłu drzewnego w Birmie. Niektóre dorosłe samice nadal mieszkały w grupach ze swoimi matkami, podczas gdy inne zostały przeniesione w inne rejony.

Lahdenperä odkryła, że ​​cielęta młodych matek miały osiem razy większe szanse na przeżycie, jeśli ich babcie mieszkały w pobliżu, niż gdyby nie. Kiedy matki cieląt były starsze i bardziej doświadczone w wychowywaniu dzieci, ten korzystny „efekt babci” znikał, nawet jeśli faktyczne babcie wciąż były w pobliżu..

Nie jest do końca jasne, jak babcie-słonie pomagają swoim niedoświadczonym córkom - powiedziała Lahdenperä. Istnieją niepotwierdzone dowody na to, że mogą pomóc pielęgnować swoje wnuki, zapewniając im w ten sposób zastrzyk odżywiania. Ale Lahdenperä uważa, że ​​bardziej prawdopodobną zaletą jest mądrość, którą babcia słonia zgromadziła podczas swojego długiego życia. Jeśli na przykład cielę utknie w błocie, jego babcia może odnieść większy sukces w pomaganiu cielęciu niż jej matka, ponieważ widziała podobne sytuacje.

Rzeczywiście, większość dowodów na korzyści płynące z dziadków pochodzi od ssaków. Ale w 2010 roku naukowcy donieśli w Current Biology, że w koloniach owadów zwanych mszycami tworzącymi galasy (Quadrartusyoshinomiyai), starsze samice bronią swoich bliskich po zaprzestaniu reprodukcji. Badanie z 2007 r. W czasopiśmie Evolution wykazało, że starsze samice Seszeli (Acrocephalus sechellensis) czasami pomagają ich potomstwu wychowywać pisklęta.

A co z dziadkami? Badania ludzi w ostatnich dziesięcioleciach wykazały, że żyjący dziadek może poprawić zdrowie psychiczne człowieka i inne wskaźniki dobrego samopoczucia, powiedział Lahdenperä. Ale nie ma na to dowodów w królestwie zwierząt, powiedziała. Samce rzadko towarzyszą własnym potomstwu, nie mówiąc już o dalszych potomkach. „Samce zazwyczaj koncentrują się na spłodzeniu [większej] ilości własnego potomstwa i nie zapewniają im tak dużej opieki” - powiedział Lahdenperä.

• Kiedy nauczymy się mówić w językach zwierząt?
• Czy zwierzęta się mordują?
• Dlaczego zwierzęta hibernują?

Pierwotnie opublikowano w dniu .