Czy systemy HHO faktycznie działają?

Czy samochód może jeździć po dobrej, starej wodzie? Zobacz zdjęcia pojazdów napędzanych paliwami alternatywnymi. © iStockphoto.com / kokouu

W pewnym sensie systemy HHO zaczęły się w 1875 roku, a wszystko to za sprawą autora Julesa Verne'a. W „Tajemniczej wyspie” Verne napisał:

Tak, moi przyjaciele, wierzę, że pewnego dnia woda zostanie użyta jako paliwo, że wodór i tlen, które ją tworzą, użyte pojedynczo lub razem, dostarczą niewyczerpane źródło ciepła i światła, którego intensywność węgiel nie jest w stanie..

Przejdźmy do przodu o około sto lat i wejdź do australijskiego Yull Browna, zapalonego wynalazcy i entuzjasty Verne'a. Twierdził, że wynalazł sposób rozdzielania cząsteczek wodoru i tlenu w wodzie za pomocą elektryczności, umożliwiając mu w ten sposób wykorzystanie tych dwóch pierwiastków do takich celów, jak spawanie lub paliwo samochodowe. Produkowane paliwo określano jako gaz HHO, gaz Browna, hydroksy lub tlenowodór. HHO to po prostu skrót od H2O, który zawiera dwie cząsteczki wodoru i jedną cząsteczkę tlenu.

I tak od Verne'a i Browna narodziła się legenda o samochodzie napędzanym wodą, a do tego dodano ponad trzy dekady spekulacji, sporów i zaprzeczeń. Wbrew twierdzeniom Browna samochód napędzany wodą jest nadal mechanicznym odpowiednikiem Sasquatcha - może istnieje, może nie ma, a większość jego istnienia opiera się na wierze.

Idea systemu HHO jest stosunkowo prosta. System wykorzystuje energię elektryczną z alternatora samochodu, aby przepuszczać prąd elektryczny przez wodę nasyconą elektrolitem, zwykle w postaci soli. Elektryczność przerywa wiązanie między cząsteczkami wodoru i tlenu, a wodór i tlen są uwalniane jako gazy. Gazy te są zbierane i wykorzystywane przez silnik jako paliwo.

Zebrany gaz jest następnie przesyłany rurociągiem do silnika pojazdu i zasysany przez kolektor dolotowy. Z relacji producentów wynika, że ​​wodór ma tysiące razy większą gęstość energii niż paliwo, a do zasilania pojazdu potrzeba tylko niewielkiej ilości. Po spaleniu wodór i tlen ponownie łączą się w - zgadłeś - wodę.

Chociaż twierdzenie o wodzie jako paliwie już się nie powtarza, zwolennicy HHO twierdzą, że systemy można wykorzystać do zwiększenia przebiegu w dowolnym miejscu od 50 procent do ponad 200 procent, a także do zmniejszenia emisji.

W systemach HHO są ziarna prawdy - ale czy to faktycznie działa?

W 2007 roku Departament Transportu USA wydał raport końcowy przedstawiający wykorzystanie paliwa wodorowego w pojazdach użytkowych. W raporcie stwierdzono, że zastosowanie systemów wtrysku wodoru, zasadniczo systemu HHO, może posłużyć do zwiększenia przebiegu i zmniejszenia emisji w komercyjnych pojazdach z silnikiem wysokoprężnym.

Raport został przyjęty przez skrajnych teoretyków energii jako uzasadnienie lat ciężkiej pracy. Został również przyjęty przez tłum czystej i odnawialnej energii jako zwycięstwo na polu bitwy w wojnie z wykorzystaniem wodoru - jednego z najpowszechniejszych pierwiastków we wszechświecie - jako realnego przyszłego źródła paliwa..

Więc Brown i Verne mieli rację - do pewnego stopnia.

Używanie elektrolizy do tworzenia gazu Browna działa. Większość systemów wykorzystuje stos stalowych płyt, które działają jako bieguny dodatnie i ujemne dla prądu z alternatora samochodu. Prąd za pomocą soli (wodorotlenku potasu) rozrywa wiązania molekularne, które trzymają razem cząsteczkę wody. Gaz jest zasysany do kolektora dolotowego przez podciśnienie silnika. Gaz służy do polepszenia jakości spalania paliwa, zwiększenia przebiegu i zmniejszenia emisji lub do wymiany części paliwa.

Fizycy i prawa fizyki wskazują, że wytworzenie gazu wymaga więcej energii. Innymi słowy, wyjście systemu jest mniejsze niż jego wejście. Krytycy wzywają również zainteresowane strony do przyjrzenia się, ile gazu potrzeba do zasilania samochodu, w przeciwieństwie do tego, ile tlenu potrzeba do zastąpienia równoważnej ilości paliwa. Co ważniejsze, alternator samochodu nie może wytworzyć prądu do wygenerowania tak dużej ilości HHO.

Pomimo kontrowersji systemy HHO są fascynujące - stanowią potencjał i są doskonałym źródłem inspiracji dla majsterkowiczów, marzycieli i ludzi, którzy lubią budować dziwaczną i nietypową technologię.

Czy oni pracują? Prawdopodobnie nie, ale z drugiej strony - może kiedyś zobaczysz Sasquatcha prowadzącego napędzanego wodą Pinto.

Strzeż się kupujących

Kilka witryn sprzedaje gotowe płytki drukowane, które można dodać do modułu sterującego silnika, aby skłonić silnik do myślenia, że ​​wszystko jest w porządku. Jednak poprawiając elektronikę, możesz uszkodzić silnik. Możesz również spowodować, że samochód nie przejdzie testów emisji, co kosztuje więcej pieniędzy niż koszt zbudowania systemu.

Powiązane artykuły

• Jak działają samochody napędzane wodorem
• Jak działają samochodowe układy wydechowe
• Jak działają systemy kontroli emisji par
• Jak działa klimatyzacja samochodowa
• Czy paliwo wodorowe jest niebezpieczne?
• Czy woda morska może napędzać samochody?
• Czy mogę przerobić mój samochód na jazdę na wodzie??

Źródła

• Allen, Mike. „Samochody napędzane wodą: modyfikacja elektrolizera wodoru nie może ulepszyć MPG”. Popularna mechanika. 7 sierpnia 2008 r. (12 lutego 2012 r.) Http://www.popularmechanics.com/cars/alternative-fuel/gas-mileage/4276846?series=19
• Piłka, Philip. „Płonąca woda i inne mity”. Natura. 14 września 2007. (13 lutego 2012) http://www.nature.com/news/2007/070910/full/news070910-13.html
• Verne, Jules. "Tajemnicza wyspa." Wydawnictwo Scribner. 1920. (11 lutego 2012) http://books.google.com/books/about/The_mysterious_island.html?id=TgMeAAAAMAAJ
• „Wytyczne dotyczące stosowania paliwa wodorowego w pojazdach użytkowych”. Departament Transportu Stanów Zjednoczonych. Wrzesień 2007. (14 lutego 2012) http://www.fmcsa.dot.gov/facts-research/research-technology/report/guidelines-h2-fuel-in-cmvs-nov2007.pdf