Gyles Lewis
0 
2668
359
Uświadomienie sobie, że gigantyczne pająki morskie mają w swoich egzoszkieletach otwory przypominające ser szwajcarski, rzuciło światło na trwającą od dziesięcioleci tajemnicę dotyczącą tego, jak podwodne stworzenia żyjące w polarnych oceanach i głębokich otchłaniach stały się tak przerażająco ogromne.
Naukowcy odkryli, że pory pokrywają nogi gigantycznych pająków morskich, a gdy te pająki morskie rosną, ich egzoszkielety stają się coraz bardziej dziurawe.
„Egzoszkielety tych naprawdę dużych wyglądają prawie jak szwajcarski ser” - powiedziała w oświadczeniu Caitlin Shishido, doktorantka zoologii na University of Hawai'i w Mānoa. [Galeria: Wyjątkowe życie w antarktycznych kanałach głębinowych]
Naukowcy odkryli to dziurawe zjawisko po przetestowaniu hipotezy o tym, jak gigantyzm rozwija się u zimnowodnych stworzeń morskich. Pomysł ten, znany jako hipoteza temperatury tlenu, sugeruje, że zwierzęta żyjące w ekstremalnie zimnych wodach mogą osiągać niezwykłe rozmiary, ponieważ mają powolny metabolizm. Co więcej, zimna woda może zawierać więcej tlenu niż ciepła woda, więc w zimnych wodach jest dużo tlenu.
Aby sprawdzić tę hipotezę, naukowcy udali się na stację McMurdo na Antarktydzie, aby zbadać pająki morskie, kuzynów pająków lądowych. Zespół wiedział już, że pająki morskie „oddychają skórą”, co oznacza, że pochłaniają tlen przez nogi.
„Chodzi o to, że zwierzęta pochłaniają tlen i dostarczają go aż do komórek” - powiedział Shishido. „Dla dużych zwierząt jest to dużo większe zadanie niż dla małych. Jeśli niskie temperatury powodują, że potrzebujesz mniej tlenu, możesz urosnąć do większych rozmiarów”.
Ponadto Shishido i jej współpracownicy zastanawiali się, czy ocieplenie w regionach polarnych zaszkodzi tym gigantycznym zwierzętom, które są przystosowane do życia w zimnych wodach. Aby dowiedzieć się więcej, naukowcy wybrali gatunki z dwóch rodzajów pająków morskich - Colossendeis i Ammothea - i umieść ich w obozie dla pająków morskich, sprawiając, że ćwiczą jak fanatyczni kulturyści.
Ćwiczenia były dość proste; naukowcy odwrócili pająki do góry nogami i policzyli, ile razy istoty były w stanie wyprostować się w różnych temperaturach, od typowych dla pająków 28,7 stopni Fahrenheita (minus 1,8 stopnia Celsjusza) do 48,2 F (9 C).
O dziwo, gigantyczne pająki morskie dotrzymywały kroku mniejszym zwierzętom z obu rodzajów w każdej temperaturze.
„Byliśmy zdumieni, że gigantyczne zwierzęta nie tylko mogły przetrwać w znacznie wyższych temperaturach niż zwykle widzą, ale radziły sobie z ciepłymi temperaturami, tak jak te mniejsze,” powiedział Shishido. „To nie powinno się zdarzyć; większe zwierzęta powinny wyczerpać swój zapas tlenu i zabraknąć gazu znacznie wcześniej niż małe”.
Naukowcy byli zdezorientowani, dopóki nie użyli mikroskopów, aby lepiej przyjrzeć się nogom pająków morskich. To wtedy zdali sobie sprawę, że im większe pająki morskie rosną, tym bardziej porowate stają się ich egzoszkielety, co pozwala pająkom wchłaniać większe ilości tlenu..
Oznacza to, że wokół spaceruje wiele gigantycznych pająków morskich z nogami przypominającymi ser szwajcarski. Podczas gdy większość pająków lądowych ma rozpiętość nóg zaledwie cala lub dwa (kilka centymetrów), pająki morskie żyjące w regionach polarnych i otchłani mogą mieć rozpiętość nóg większą niż 28 cali (70 centymetrów), naukowcy napisali w badaniu, które została opublikowana online 10 kwietnia w czasopiśmie Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences.
Nie jest jednak jasne, jak te ośmionożne olbrzymy poradziłyby sobie w stale ciepłych wodach, ponieważ eksperyment ten wystawił pająki morskie na krótkotrwałe ciepło. To powiedziawszy, te giganty mogą nie być tak podatne na ocieplenie oceanów, jak kiedyś sądzono, zauważyli naukowcy.
- Zobacz 15 Crazy Animal Eyes - Prostokątne źrenice do dzikich kolorów
- Galeria zdjęć: Małe skorupiaki znalezione na rafie kopalnej
- Antarctica: The Ice-Covered Bottom of the World (zdjęcia)
Pierwotnie opublikowano w dniu .