Joseph Norman
0 
3831
1123
Dwa z najsłynniejszych diamentów na świecie mogły powstać bardzo głęboko pod powierzchnią Ziemi, w pobliżu jądra planety.
Wszystkie naturalne diamenty Ziemi najpierw formują się głęboko pod ziemią z naszej perspektywy na powierzchni. Ale z perspektywy wielkiej masy tej planety ich zwykłe narodziny odbywają się stosunkowo daleko od jądra. Zetrzyj Ziemię jak cytrynę, a odkryjesz diamenty rosnące na dnie płyt tektonicznych. Diamenty te mają głębokość od około 90 do 125 mil (150 do 200 kilometrów), pod ciśnieniem, które istnieje tam, gdzie skorupa styka się z bardziej płynnym płaszczem zewnętrznym lub środkową warstwą planety. Żadne kopalnie nie sięgają tak głęboko pod ziemię, ale niektóre z tych diamentów docierają tam, gdzie ludzie mogą do nich dotrzeć.
Diament „Hope”, duży i słynny kamień, a także diament „Cullinan”, największy surowy kamień szlachetny, jaki kiedykolwiek znaleziono, są różne. Nowe badania potwierdzają, że to „super głębokie” kamienie. Artykuł z 2018 roku wykazał, że te borowoniebieskie kamienie szlachetne prawdopodobnie powstały gdzieś w gorącym "płaszczu" planety, regionie między skorupą a płynnym zewnętrznym jądrem planety, o czym wcześniej doniesiono. Nowe badania pokazują, że przynajmniej czasami kamienie tworzą głęboko w tej gorącej strefie.
Związane z: 13 tajemniczych i przeklętych kamieni szlachetnych
W badaniach zaprezentowanych dziś (24 czerwca) na konferencji geochemicznej Goldschmidt odkryto pozostałości minerału zwanego bridgmanitem w dwóch mniej znanych diamentach tego samego typu, co słynne kamienie szlachetne..
Wszystkie diamenty to kryształy wykonane z węgla i różnych zanieczyszczeń chemicznych. Rodzaj konkretnego diamentu zależy od zanieczyszczeń i innych warunków występujących podczas jego tworzenia. Zatem dowolne dwa diamenty tego samego typu prawdopodobnie powstały w podobnych warunkach.
Bridgmanit jest bardzo powszechnym minerałem wewnątrz Ziemi, ale nie tworzy się w skorupie ani nawet w górnym płaszczu.
„To, co faktycznie widzimy w diamentach, gdy docierają do [powierzchni], nie jest brylanitem, ale minerałami pozostawionymi, gdy rozpada się wraz ze spadkiem ciśnienia” - powiedział w oświadczeniu Evan Smith z Gemological Institute of America. „Znalezienie tych minerałów uwięzionych w diamencie oznacza, że sam diament musiał skrystalizować się na głębokości, na której istnieje bridgmanit, bardzo głęboko w Ziemi”.
Odkrycie to, powiedzieli naukowcy, sugeruje, że oba duże niebieskie kamienie pochodzą z dolnego płaszcza, strefy płynnej rozciągającej się od 410 mil (660 km) głębokości aż do płynnego zewnętrznego jądra planety..
Pierwszy, 20-karatowy „niebieski diament typu IIb” z Republiki Południowej Afryki, wykazał obecność bridgmanitu badanego światłem laserowym. Diament Hope o masie 45,52 karatów jest większym przykładem tego samego typu diamentu.
Inny diament, 124-karatowy kamień wielkości orzecha włoskiego, nazywany jest diamentem „CLIPPIR” (co oznacza Cullinan-like, Large, Inclusion-Słabe, Czyste, Nieregularne i Resorbed). Pochodzi z Lesotho, kraju otoczonego RPA. I, jak sugeruje jego typ, jest podobny do 3 106,75-karatowego Cullinana. Badacze już wiedzieli, że CLIPPIRy pochodzą z bardzo głębokich warstw skorupy, ale to badanie dostarcza pierwszego bezpośredniego dowodu na to, że pochodzą z dolnego płaszcza.
Ani diamenty Hope, ani Cullinan nie były badane w ramach tych badań. Ale naukowcy stwierdzili, że to, co jest prawdą w przypadku mniej znanych kamieni, jest prawdopodobnie prawdą również w przypadku bardziej znanych kamieni.
Diament Cullinan nie istnieje już w swoim pierwotnym dużym stanie, ponieważ już dawno został pocięty na mniejsze kamienie na sprzedaż. Największe z nich są teraz częścią „klejnotów koronnych” królowej Elżbiety II.
Masywny nieoszlifowany diament pojawił się w 1905 roku zaledwie 18 stóp (5,5 metra) pod powierzchnią w należącej do Wielkiej Brytanii kopalni Premier Mine w Południowej Afryce - daleko od miejsca jego urodzenia w dolnym płaszczu. Według Rapaport, międzynarodowej sieci korporacyjnej obsługującej rynek biżuterii, szybko został wysłany z regionu w ramach brytyjskiego imperialnego projektu, który wykorzystywał i wykorzystywał czarnych robotników w celu wydobycia bogactwa mineralnego regionu..
Dokładne pochodzenie diamentu Hope jest znacznie bardziej zamglone, ale według Smithsonian Institution (który obecnie sprawuje pieczę nad diamentem), pracownicy kopalni Kollur w Indiach prawdopodobnie odkryli kamień, zanim został sprzedany francuskiemu kupcowi Jean Baptiste Tavernier w 1668 r..
Karin Hofmeester, historyk z Międzynarodowego Instytutu Historii Społecznej w Amsterdamie, napisała w eseju, że w tych niebezpiecznych kopalniach mężczyźni, kobiety i dzieci pracowali w tamtych czasach w tych niebezpiecznych kopalniach za niewielkie zarobki i żywność. Nie jest jasne, kto był odpowiedzialny za odkrycie diamentu Hope ani gdzie dokładnie się pojawił.
Naukowcy wiedzą, że kiedy został znaleziony, ważył 122,2 karata, według Smithsonian. Po przywróceniu do obecnego stanu Nadzieja przeszła w ręce francuskiej rodziny królewskiej, bogatych brytyjskich kolekcjonerów, a następnie amerykańskich biznesmenów, po czym trafiła do Smithsonian - świata z dala zarówno od jej dolnego miejsca pochodzenia, jak i kopalni w Indiach. gdzie został odkryty.
- 25 najbardziej tajemniczych znalezisk archeologicznych na Ziemi
- 12 najdziwniejszych obiektów we wszechświecie
- 50 interesujących faktów na temat planety Ziemia
Pierwotnie opublikowano w dniu .
OFERTA: Zaoszczędź 45% na „Jak to działa” „Wszystko o kosmosie” i „Wszystko o historii”!
Przez ograniczony czas możesz wykupić cyfrową subskrypcję dowolnego z naszych najlepiej sprzedających się czasopism naukowych za jedyne 2,38 USD miesięcznie lub 45% zniżki od ceny standardowej przez pierwsze trzy miesiące. Zobacz ofertę
Zobacz wszystkie komentarze (6)