Jak urządzenie HANS zmieniło wyścigi samochodowe?

W 2002 roku członek załogi pomaga kierowcy Marlboro Team Penske, Helio Castronevesowi, założyć urządzenie HANS przed rozpoczęciem sesji treningowej przed 86. biegiem Indianapolis 500. Robert Laberge / Getty Images

Na początku wyścigów samochodowych nawet drobny wypadek samochodowy mógł być śmiertelny. Na przykład Patrick Jacquemart został zabity w Mid-Ohio w 1981 roku po czołowym zderzeniu z bankiem brudu. Jego samochód został stosunkowo nietknięty, ale Jacquemart skończył z pęknięciem czaszki, które spowodowało poważne uszkodzenie mózgu. Na szczęście dla innych kierowców, dwóch przyjaciół Jacquemarta wkroczyło i stworzyło urządzenie bezpieczeństwa, które na zawsze zmieniło sport wyścigów samochodowych.

Tymi przyjaciółmi byli Jim Downing i szwagier Jacquemarta, dr Bob Hubbard. Obaj zdecydowali się połączyć wiedzę Downinga o wyścigach z doświadczeniem Hubbarda w inżynierii i anatomii czaszki, aby opracować nowy sprzęt bezpieczeństwa, aby spróbować zapobiec powtórzeniu się śmierci takiej jak Jacquemart. Prosty i skuteczny wynalazek, który stworzyli, stał się znany jako urządzenie HANS, skrót od „podparcia głowy i szyi”.

Samochód i kierowca objaśnia działanie urządzenia HANS jak samochodowa poduszka powietrzna. Ale zamiast nadmuchać poduszkę, aby zatrzymać kierowcę w przypadku kolizji, urządzenie HANS wykorzystuje podniesiony kołnierz i dwa paski mocujące do zabezpieczenia głowy kierowcy. Innymi słowy, jest to kołnierz na ramię, który mocuje się zarówno do pasów bezpieczeństwa fotelika samochodowego, jak i do kasku kierowcy. W przypadku zderzenia utrzymuje głowę i szyję zawodnika w prawidłowej linii z tułowiem, zapobiegając nadmiernej sile, która w przeciwnym razie spowodowałaby poważne lub śmiertelne obrażenia szyi i głowy.

Jednak dopiero po latach urządzenie HANS odniosło sukces finansowy i niestety dopiero śmierć głośnego zawodnika wyścigowego NASCAR zwróciła uwagę. Dopiero Dale Earnhardt Sr. zginął w 2001 roku w wypadku podobnym do Jacquemarta na torze Daytona International Speedway, aby społeczność wyścigowa, w tym NASCAR, potraktowała poważnie urządzenie HANS. Obecnie większość organizacji wyścigowych wymaga stosowania urządzenia HANS dla wszystkich kierowców.

To, co urządzenie HANS ma zapobiegać, to złamania podstawy czaszki (takie jak rodzaj urazu, który zabił Earnhardt Sr.). Te obrażenia powstają, gdy samochód nagle zwalnia. Na przykład podczas śmiertelnego wypadku Earnhardta w Daytona, NASCAR ustalił, że uderzył w ścianę z prędkością 160 mil na godzinę (257 km / h) i natychmiast zwolnił o 42 do 44 mil na godzinę (67 do 70 km / h) w zaledwie 80 milisekund. To nagłe spowolnienie jest znane jako Delta v (dosłownie „zmiana prędkości”).

Chociaż trudno jest podać dokładne statystyki dotyczące tego, ile istnień ludzkich zostało uratowanych przez urządzenie HANS, wiemy to: NASCAR - tam, gdzie certyfikowane HANS są obowiązkowe - nie miało jednego śmiertelnego kierowcy w ciągu 10 lat po śmierci Earnhardta ze względu na nacisk na bezpieczeństwo, chociaż było 126 zgonów w wyniku wypadków na pasach do przeciągania i krótkich torach, na których urządzenia HANS nie są wymagane. HANS szacuje, że z tych 126 zgonów, aż 27 procent - czyli 34 zgonom kierowców - można było uniknąć dzięki zastosowaniu certyfikowanego urządzenia HANS. Żaden kierowca w samochodzie Indy ani w żadnej z głównych serii NASCAR nie zginął w wyniku złamania podstawy czaszki, ponieważ wymagało to użycia urządzenia HANS.

To jest interesujące 5 lutego 2019 roku społeczność sportów motorowych opłakiwała śmierć dr. Boba Hubbarda, wynalazcy urządzenia zabezpieczającego HANS. Hubbard miał 75 lat. Jako współtwórca urządzenia HANS, wywarł ogromny wpływ na bezpieczeństwo podczas wyścigów, ale pomógł także ukształtować ogólne bezpieczeństwo pojazdów. Według Jalopnika pracował również nad bezpieczeństwem pojazdów dla General Motors i był profesorem materiałoznawstwa i mechaniki na Michigan State University do przejścia na emeryturę w 2006 roku.