Vova Krasen
0 
1829
128
Modele takie jak coupe Terraplane DeLuxe Six z 1935 roku były ogromny wzrost zysków firmy macierzystej Hudson. Ogromny sukces Essex Terraplane z lat 1932-33 skłonił prezesa Hudsona, Roya D. Chapina, do wykorzystania właśnie Terraplane w modelach firmy z 1934 roku. W tym samym czasie, istniejący sześciocylindrowy sześciocylindrowy sześciocylindrowy sześciocylindrowy sześciocylindrowy sześciocylindrowy sześciocylindrowy sześciocylindrowy silnik sześciosuwowy o pojemności 244 cidów ustąpił miejsca nowym o długim skoku sześciocylindrowym o mocy 212 cid i 80-85 koni mechanicznych, zwiększonej do 88 KM w latach 1935-36. Moc wzrosła do 96/102 w 1937 r. Terraplane następnie stał się Hudsonem, ale jako osobny uczynił go - dosłownie uratował firmę.
Chociaż Essex Terraplanes sprzedawano za jedyne 425 USD, ich następcy oferowali nieco wyższe ceny w przedziale 565-880 USD. Terraplane z 1934 r. Oferował również większą różnorodność, ze specjalnym i środkowym Challengerem na 112-calowym rozstawie osi i modelami Major na podwoziu 116-calowym. Major został zmobilizowany na rok 35, kiedy Challenger został przemianowany na DeLuxe. Linia 1936 oferowała DeLuxes i wyższy poziom Customs na nowej 115-calowej platformie, która została rozciągnięta na dwa cale dla modeli 1937 DeLuxe i Super.
W przeciwieństwie do wielu marek towarzyszących, samoloty Terra z osobną marką były zgodne z trendami w projektowaniu z epoki, ale unikały ekscesów, chociaż krata maski szermierza z lat 1936-37 była dyskusyjna. Style ciała były typowe. Roadstery i faetony nigdy nie były wymienione, ale zawsze dostępne były brougham i autokary w wersji „touringowej” zwykłej i bagażnika, podobnie jak coupe ze stałym dachem i kabriolet. Elegancka Victoria była oferowana tylko na rok 1934. Kombi z drewnianą karoserią DeLuxe było dostępne wyłącznie w '36 roku, podczas gdy w '37 zbudowano niewielką liczbę podwozi Terraplane do zastosowań komercyjnych.
Wszystkie te samochody miały dobre osiągi. Brytyjski test drogowy sedana Terraplane z 1936 r. Wykazał od 0 do 60 mil na godzinę w 26,6 sekundy i prędkość maksymalną 82 mil na godzinę, co jest bardzo godne pochwały, jak na samochód ważący około 2800 funtów. Ponadto, jak zauważono w raporcie, „Sześciocylindrowy silnik… ma tę elastyczność i cichą pracę, które są charakterystyczne dla amerykańskiego projektu… Nawet w wieku 70 lat nie ma specjalnego zamieszania… [Terraplane] może zatem być zdecydowanie szybkim samochodem dla podróżuje na duże odległości, a także jest łatwy w obsłudze… [To] daje i robi wiele za swoją cenę ”.
Terraplane stanowił lwią część wolumenu Hudson w każdym z czterech lat działalności jako osobna marka, uzyskując prawie 280 000 całkowitej sprzedaży. Roczna produkcja wyniosła około 51 000 w latach 1934 i 35, wzrosła do prawie 87 000 w 36, a następnie osiągnęła 90 253 w kampanii 1937.
Wraz z tym, a także upadkiem większości innych edycji juniorskich, Terraplanes z 1938 roku otrzymały odznaki Hudson i zostały rozszerzone o modele standardowe, DeLuxe i Super o ośmiu dodatkowych koniach mechanicznych. Ale z nową linią „112” tego roku, Terraplanes nie były już najmniejszymi ani najtańszymi samochodami Hudsona. Sprzedaż okazała się rozczarowująca, więc nazwa została odrzucona, chociaż Terraplane nadal żył w duchu jako Pacemaker z 1939 serii 91 i Series 92 Six..
Aby uzyskać więcej informacji na temat nieistniejących amerykańskich samochodów, zobacz:
- AMC
- Duesenberg
- Oldsmobile
- Plymouth
- Studebaker
- Wielkie żarcie