Fakty, funkcje i choroby układu limfatycznego

Układ limfatyczny to sieć tkanek i narządów, które pomagają pozbyć się toksyn, odpadów i innych niechcianych materiałów. Podstawową funkcją układu limfatycznego jest transport limfy, płynu zawierającego zwalczające infekcje białe krwinki, po całym organizmie. 

Układ limfatyczny składa się głównie z naczyń limfatycznych, które są podobne do żył i naczyń włosowatych układu krążenia. Naczynia są połączone z węzłami chłonnymi, w których chłonka jest filtrowana. Migdałki, migdałki, śledziona i grasica są częścią układu limfatycznego.

Opis układu limfatycznego

W ludzkim ciele są setki węzłów chłonnych. Znajdują się one głęboko w ciele, na przykład wokół płuc i serca, lub bliżej powierzchni, na przykład pod pachą lub w pachwinie, według American Cancer Society. Węzły chłonne znajdują się od głowy do okolicy kolan. 

Śledziona, która znajduje się po lewej stronie ciała tuż nad nerką, jest największym narządem limfatycznym, według amerykańskiej National Library of Medicine (NLM). „Śledziona… działa jak filtr krwi; kontroluje ilość czerwonych krwinek i magazynowanie krwi w organizmie oraz pomaga zwalczać infekcje” - powiedział Jordan Knowlton, zaawansowana pielęgniarka z University of Florida Health Shands Hospital. 

Jeśli śledziona wykryje potencjalnie niebezpieczne bakterie, wirusy lub inne mikroorganizmy we krwi, wraz z węzłami chłonnymi tworzy białe krwinki zwane limfocytami, które działają jako obrońcy przed najeźdźcami. Limfocyty wytwarzają przeciwciała, które zabijają obce mikroorganizmy i zapobiegają rozprzestrzenianiu się infekcji. Ludzie mogą żyć bez śledziony, chociaż ludzie, którzy stracili śledzionę z powodu choroby lub urazu, są bardziej podatni na infekcje.

Grasica znajduje się w klatce piersiowej tuż nad sercem, zgodnie z podręcznikiem Merck. Ten mały organ przechowuje niedojrzałe limfocyty (wyspecjalizowane białe krwinki) i przygotowuje je do przekształcenia się w aktywne limfocyty T, które pomagają niszczyć zakażone lub rakowe komórki. 

Migdałki to duże skupiska komórek limfatycznych znajdujących się w gardle. Według Amerykańskiej Akademii Otolaryngologii stanowią one „pierwszą linię obrony organizmu jako część układu odpornościowego. Pobierają bakterie i wirusy, które dostają się do organizmu przez usta lub nos”. Czasami ulegają zakażeniu i chociaż wycięcie migdałków występuje dziś znacznie rzadziej niż w latach pięćdziesiątych XX wieku, nadal jest to jedna z najczęściej wykonywanych operacji i zwykle następuje po częstych infekcjach gardła..

Limfa jest przezroczystym i bezbarwnym płynem; słowo „limfa” pochodzi od łacińskiego słowa limfa, co oznacza „podłączony do wody” według National Lymphadema Network. 

Osocze opuszcza komórki organizmu po dostarczeniu składników odżywczych i usunięciu zanieczyszczeń. Większość tego płynu powraca do krążenia żylnego przez maleńkie naczynia krwionośne zwane żyłkami i dalej w postaci krwi żylnej. Pozostała część staje się limfą, zgodnie z Mayo Clinic.

W przeciwieństwie do krwi, która płynie po całym ciele w ciągłej pętli, limfa płynie tylko w jednym kierunku - w górę, w kierunku szyi. Naczynia limfatyczne łączą się z dwiema żyłami podobojczykowymi, które znajdują się po obu stronach szyi w pobliżu obojczyków, a płyn ponownie wchodzi do układu krążenia, zgodnie z Mayo Clinic.

Choroby i zaburzenia układu limfatycznego

Choroby i zaburzenia układu limfatycznego są zazwyczaj leczone przez immunologów. Chirurdzy naczyniowi, dermatolodzy, onkolodzy i fizjoterapeuci również angażują się w leczenie różnych dolegliwości limfatycznych. Są też terapeuci obrzęku limfatycznego, którzy specjalizują się w ręcznym drenażu układu limfatycznego.

Najczęstszymi chorobami układu limfatycznego są powiększenia węzłów chłonnych (znane również jako limfadenopatia), obrzęk spowodowany zablokowaniem węzłów chłonnych (znany również jako obrzęk limfatyczny) i nowotwory związane z układem limfatycznym, według dr Jamesa Hamricka, szefa onkologii i hematologii w Kaiser Permanente w Atlancie.

Kiedy bakterie są rozpoznawane w płynie limfatycznym, węzły chłonne wytwarzają więcej białych krwinek zwalczających infekcje, co może powodować obrzęk. Według NLM czasami można wyczuć obrzęk węzłów na szyi, pachach i pachwinie.

Limfadenopatia jest zwykle spowodowana infekcją, stanem zapalnym lub rakiem. Hamrick stwierdził, że infekcje powodujące limfadenopatię obejmują infekcje bakteryjne, takie jak paciorkowce gardła, miejscowo zakażone rany skóry lub infekcje wirusowe, takie jak mononukleoza lub zakażenie wirusem HIV. „Powiększenie węzłów chłonnych może być zlokalizowane w obszarze zakażenia, jak w przypadku anginy, lub bardziej uogólnione, jak w przypadku zakażenia wirusem HIV. W niektórych obszarach ciała powiększone węzły chłonne są wyczuwalne, podczas gdy inne są zbyt głębokie i można zobaczyć na tomografii komputerowej lub rezonansie magnetycznym ”.

Stany zapalne lub autoimmunologiczne występują, gdy układ odpornościowy człowieka jest aktywny i mogą powodować powiększenie węzłów chłonnych. To może się zdarzyć w toczniu, według Hamricka. 

Chłoniak:

Dotyczy to raka węzłów chłonnych. Występuje, gdy limfocyty rosną i rozmnażają się w sposób niekontrolowany. Według dr Jeffreya P. Sharmana istnieje wiele różnych typów chłoniaków, dyrektor badań w Willamette Valley Cancer Institute i dyrektor medyczny ds. badań hematologicznych w U.S. Oncology Network.

„Pierwszy punkt rozgałęzienia to różnica między chłoniakiem Hodgkina a chłoniakiem nieziarniczym (NHL)” - powiedział Sharman. Według Lymphoma Research Foundation, chłoniak nieziarniczy występuje częściej z tych dwóch. 

Najczęstszymi typami NHL są pęcherzykowe, które stanowią około 30 procent wszystkich przypadków NHL; rozlany chłoniak z dużych komórek B (DLBCL), który obejmuje 40 do 50 procent przypadków NHL; i chłoniak Burkitta, który stanowi 5 procent przypadków NHL. „Pozostałe przypadki stanowią oszałamiającą złożoność NHL” - powiedział Sharman.

„Chociaż w ramach pojedynczej kategorii może występować znaczny zakres, podejście kliniczne do każdej kategorii jest wyjątkowe, a oczekiwania co do wyników pacjentów różnią się w zależności od kategorii” - powiedział Sharman..

Kiedy dana osoba przeszła operację i / lub radioterapię w celu usunięcia raka, przepływ limfy z powrotem do serca może spowodować obrzęk lub obrzęk limfatyczny, - zauważył Hamrick. Najczęściej występuje u kobiet, które przeszły operację usunięcia raka piersi. Część operacji usunięcia raka piersi obejmuje usunięcie węzłów chłonnych pod pachą. 

Jak wyjaśnił Hamrick, im więcej węzłów chłonnych usunięto, tym większe jest ryzyko przewlekłego uciążliwego obrzęku i bólu z powodu obrzęku limfatycznego w ramieniu. "Na szczęście nowoczesne techniki chirurgiczne pozwalają na usunięcie mniejszej liczby węzłów chłonnych, a tym samym mniej przypadków ciężkiego obrzęku limfatycznego u osób, które przeżyły raka piersi."

Przeprowadzono interesujące badania na temat tego, dlaczego ludzie mogą chorować na chłoniaka. Na przykład, VU University Medical Center w Amsterdamie zbadało ogólnokrajowy holenderski rejestr patologii w latach 1990-2016. Na podstawie badań oszacowali, że ryzyko rozwoju chłoniaka anaplastycznego z dużych komórek w piersi po wszczepieniu implantów wynosi 1 na 35 000 w wieku 50 lat 1. na 12 000 w wieku 70 lat i 1 na 7 000 w wieku 75 lat. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie JAMA Oncology z 4 stycznia 2018 r..

Choroba Castlemana:

Według Castleman Disease Cooperative Network choroba ta odnosi się do grupy zaburzeń zapalnych, które powodują powiększenie węzłów chłonnych i mogą skutkować dysfunkcją wielonarządową. Chociaż nie jest konkretnie rakiem, jest podobny do chłoniaka i często jest leczony chemioterapią. Może być jednostronny (jeden węzeł chłonny) lub wieloośrodkowy, obejmujący wiele węzłów chłonnych. 

Limfangiomatoza:

Według stowarzyszenia Lymphangiomatosis & Gorham's Disease Alliance choroba obejmuje liczne cysty lub zmiany chorobowe utworzone z naczyń limfatycznych. Uważa się, że jest to wynik mutacji genetycznej. 

Kamienie migdałków to kolejny problem, który może przydarzyć się układowi limfatycznemu. Małe cząsteczki gruzu zatrzymują się na migdałkach i białych krwinkach, atakując je i pozostawiając twardy biofilm, który oddycha tlenem. Nie są jednak gładkie jak zwykłe kamienie. „Zamiast tego wyglądają jak suszone śliwki ze szczelinami, w których mogą gromadzić się bakterie” - powiedział Chetan Kaher, dentysta z Londynu. Zwykle kamienie migdałków odpadają i są połykane, ale czasami trzeba je usunąć ręcznie.

Diagnoza i leczenie

Choroby układu limfatycznego są zwykle diagnozowane po powiększeniu węzłów chłonnych - zauważył Hamrick. Można to wykryć, gdy węzły chłonne są na tyle powiększone, aby można je było wyczuć („wyczuwalna limfadenopatia”) lub można je zobaczyć w badaniach obrazowych, takich jak tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny.

Większość powiększonych węzłów chłonnych nie jest niebezpieczna; są sposobem organizmu na zwalczanie infekcji, takiej jak wirusowa infekcja górnych dróg oddechowych. Jeśli węzły chłonne ulegają znacznemu powiększeniu i utrzymują się dłużej niż infekcja, wtedy są bardziej niepokojące. Nie ma określonego rozmiaru odcięcia, ale zazwyczaj węzły, które utrzymują się na poziomie większym niż centymetr, są bardziej niepokojące i wymagają zbadania przez lekarza.

Według Stephanie Bernik, szefa chirurgii onkologicznej w Lenox Hill Hospital w Nowym Jorku, częste objawy wszelkich zaburzeń limfatycznych obejmują obrzęk ramienia lub pachwiny, utratę masy ciała, gorączkę i nocne poty. „Zazwyczaj zleca się badanie PET lub CAT w celu dalszego zbadania”. 

Rozpoznanie limfadenopatii zależy od lokalizacji nieprawidłowych węzłów chłonnych i innych rzeczy, które mają miejsce u pacjenta. Jeśli pacjent ma znaną infekcję, można po prostu śledzić węzły chłonne, aby poczekać na ustąpienie i leczenie infekcji. Jeśli węzły rosną szybko i nie ma oczywistego wyjaśnienia, zazwyczaj uzasadniona jest biopsja w celu wykrycia raka lub infekcji. Jeśli można wyczuć węzeł, można to zrobić przy łóżku za pomocą igły, według Hamricka. 

Jeśli węzeł chłonny jest głębszy, na przykład w jamie brzusznej lub miednicy, Hamrick powiedział, że biopsja może być wykonana przez radiologa interwencyjnego przy użyciu wskazówek obrazu, aby umieścić igłę w węźle. Czasami biopsja musi być wykonana przez chirurga na sali operacyjnej. - To jest często miejsce, w którym można pobrać najwięcej tkanki w celu postawienia diagnozy - powiedział.

Według Sharmana, w przypadku wielu typów chłoniaków i białaczek istnieją unikalne opcje leczenia dla każdego typu. „Nie ma jednego„ podsumowania ”opcji leczenia. Opcje leczenia mogą obejmować tradycyjną chemioterapię, immunoterapię (np. Stosowanie przeciwciał lub leków immunomodulujących), a nawet radioterapię”.

Leczenie chorób układu limfatycznego zależy od leczenia ich przyczyny. Infekcje leczy się antybiotykami, leczeniem wspomagającym (podczas gdy układ odpornościowy spełnia swoje zadanie, jak w przypadku infekcji wirusowej) lub środkami przeciwwirusowymi. Obrzęk limfatyczny można leczyć poprzez uniesienie, ucisk i fizjoterapię. Raki układu limfatycznego są leczone chemioterapią, radioterapią, zabiegiem chirurgicznym lub kombinacją tych metod - zauważył Hamrick. 

W ciągu ostatnich kilku lat Sharman zauważył, że nastąpiła eksplozja nowych opcji leczenia. „Istnieje kilka nowo zatwierdzonych leków, które są ukierunkowane na procesy wywołujące choroby w komórkach. Ibrutynib, idelalizyb, obinutuzumab, lenalidomid zostały zatwierdzone w różnych wskazaniach i jest prawdopodobne, że w nadchodzących latach zobaczymy ich o wiele więcej”.

Dodatkowe raporty autorstwa Aliny Bradford, współautora

Używasz oczu do patrzenia, uszu do słyszenia i mięśni do wykonywania ciężkich prac. Cóż, w pewnym sensie. W rzeczywistości większość części ciała jest o wiele bardziej skomplikowana, podczas gdy niektóre wydają się w ogóle nie mieć powodu przebywania w nich.

Gotowy do szkoły medycznej? Sprawdź swoją inteligencję ciała

Powiązane strony

• Ciało ludzkie: anatomia, fakty i funkcje

Systemy ludzkiego ciała

• Układ krążenia: fakty, funkcje i choroby
• Układ pokarmowy: fakty, funkcje i choroby
• Układ hormonalny: fakty, funkcje i choroby
• Układ odpornościowy: choroby, zaburzenia i funkcja
• Układ mięśniowy: fakty, funkcje i choroby
• Układ nerwowy: fakty, funkcje i choroby
• Układ rozrodczy: fakty, funkcje i choroby
• Układ oddechowy: fakty, funkcje i choroby
• Układ szkieletowy: fakty, funkcje i choroby
• Skóra: fakty, choroby i warunki
• Układ moczowy: fakty, funkcje i choroby

Części ciała ludzkiego

• Pęcherz: fakty, funkcja i choroba
• Human Brain: Facts, Anatomy & Mapping Project
• Okrężnica (jelito grube): fakty, funkcja i choroby
• Uszy: fakty, funkcje i choroby
• Przełyk: fakty, funkcja i choroby
• Jak działa ludzkie oko
• Woreczek żółciowy: funkcja, problemy i zdrowa dieta
• Serce człowieka: anatomia, funkcja i fakty
• Nerki: fakty, funkcje i choroby
• Wątroba: funkcja, niewydolność i choroba
• Płuca: fakty, funkcje i choroby
• Nos: fakty, funkcje i choroby
• Trzustka: funkcja, lokalizacja i choroby
• Jelito cienkie: funkcja, długość i problemy
• Śledziona: funkcja, lokalizacja i problemy
• Żołądek: fakty, funkcja i choroby
• Język: fakty, funkcje i choroby

Dodatkowe zasoby

• Fundacja Badania Chłoniaka
• Podręcznik Merck: Omówienie układu limfatycznego
• National Library of Medicine: Lymphatic Diseases