Ogromny kompleks starożytnych świątyń może czaić się pod słynnym fortem Irlandii Północnej

Pozostałości „monumentalnych świątyń” z epoki żelaza i średniowiecznych budynków mogą być ukryte pod ziemią w Navan Fort, stanowisku archeologicznym w Irlandii Północnej.. 

Jednak dokładnie to, co zostało z tych ruin, dopiero się okaże. Archeolodzy odkryli zakopane struktury za pomocą technik teledetekcji, które pozwoliły im zmapować ukryty krajobraz i wykryć anomalie, takie jak cechy architektoniczne stworzone przez ludzi. 

Te budynki z epoki żelaza i średniowieczne budynki sugerują, że Navan Fort był „niezwykle ważnym ośrodkiem religijnym i miejscem o najwyższym autorytecie sakralnym i kulturalnym w późniejszej prehistorii” - mówi współautor badania Patrick Gleeson, starszy wykładowca archeologii na Queen's University Belfast w Irlandii Północnej , powiedział . 

Związane z: Zdjęcia: Niesamowite irlandzkie artefakty z zamku Rathfarnham 

Fort Navan, który znajduje się na obrzeżach miasta Armagh, był stolicą starożytnej prowincji Ulster (znanej po irlandzku jako Ulaid) w przedchrześcijańskiej Irlandii, według średniowiecznych tekstów. To także tło dla różnych irlandzkich mitów i tekstów historycznych, które nazywają go „Emain Macha”.

XX wieku archeolodzy uznawali Fort Navan za złożone miejsce religijne, z którego elity korzystały już w późnej epoce brązu i epoce żelaza, czyli około 1000 roku p.n.e. do 400 roku n.e. Niedawno historycy debatowali nad jego rolą w późniejszej prehistorycznej i średniowiecznej Irlandii. Teraz nowo odkryte świątynie z epoki żelaza i średniowieczne konstrukcje wspierają ideę, że Fort Navan był kluczowym miejscem ceremonialnym, a także domem dla rozwijającego się królestwa uważanego za święte. 

Archeolodzy dostrzegli struktury za pomocą kombinacji technik teledetekcji: lidar (wykrywanie światła i namierzanie odległości), który wykorzystuje miliony laserów wystrzelonych z samolotu nad głową do mapowania ziemi; fotogrametria, która wykorzystuje zdjęcia lotnicze do podkreślenia głębokości i perspektywy struktur naziemnych poniżej; gradiometria magnetyczna, która umożliwia śledzenie subtelnych zmian magnetycznych w glebie; i opór elektryczny, który mierzy wzorce elektryczne w glebie.

Figura ósemkowa

To nie jest pierwsze archeologiczne spojrzenie na Fort Navan. Wykopaliska w latach sześćdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku ujawniły „spektakularną serię budynków” z wczesnej epoki żelaza, która „obejmowała serię tak zwanych ósemkowych budynków, a także największy budynek kiedykolwiek wykopany w prehistorycznej Irlandii, znany jako 40 lat. -metrowa [130 stóp] konstrukcja - powiedział Gleeson. Po zbudowaniu 40-metrowej konstrukcji z drewna około 95 roku p.n.e. starożytni ludzie wypełnili ją kamieniami i spalili do ziemi w tym samym roku, co stworzyło ogromny kopiec, który jest nadal widoczny do dziś..

Gleeson powiedział, że przez lata uczeni debatowali, czy ta seria budynków służyła celom mieszkalnym czy religijnym. Źródła średniowieczne odnotowały, że mieszkali tam starożytni królowie Ulsteru (panujący od około V do XIII wieku naszej ery), co uczyniło z niego przestrzeń mieszkalną. Ale Gleeson i jego koledzy z Uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji i Niemieckiego Instytutu Archeologicznego we Frankfurcie odkryli, że dwie znane wcześniej pary ósemkowych budynków - nazwane od kształtu „8” - są częścią znacznie większego stanowiska. 

„Odkrycia, których dokonaliśmy, sugerują, że te budynki, które zostały wykopane, to tylko niewielka część znacznie, znacznie większych, znacznie większych i bardziej imponujących kompleksów” - powiedział Gleeson.

Związane z: Na zdjęciach: skarby złota, bursztynu i brązu znalezione w grobie z epoki żelaza

„Wierzchołki” ósemkowych budynków mają około 25 metrów średnicy, a „dna” są mniejsze i mają około 10 metrów średnicy, powiedział Gleenson. Każdy z tych budynków znajduje się w jeszcze większej, okrągłej obudowie o średnicy około 460 stóp (140 m). - Obie te obudowy przecinają się, tworząc kolejną ósemkę - powiedział Gleeson. - Tak naprawdę mamy potrójną ósemkę.

Innymi słowy, „mamy dwa budynki w kształcie ósemki w znacznie większej obudowie w kształcie ósemki, a wszystko to jest zawarte w serii palisad [drewnianych tyczonych] obudów o długości około 240 metrów [787 stóp] średnicy - powiedział Gleeson. „To ogromny kompleks”.

Te ogromne świątynie są jednymi z największych i najbardziej złożonych struktur rytualnych pochodzących z późniejszej prehistorii i czasów przedrzymskich w Europie Północnej, powiedział Gleeson w oświadczeniu. Dodał, że powtarzające się użycie motywu ósemki może mieć znaczenie kosmiczne, co sugeruje, że „są to w rzeczywistości struktury religijne”. 

-Zdjęcia: W poszukiwaniu irlandzkiego sojuszu piratów z XVII wieku 

-Emerald Isle: wycieczka fotograficzna po Irlandii 

-Na zdjęciach: misternie rzeźbione kamienne kule archeologów

Warto zauważyć, że cztery palisady pochodzą sprzed 40-metrowej konstrukcji z epoki żelaza. Wygląda na to, że ludzie z epoki żelaza wielokrotnie budowali, niszczyli i rekonstruowali świątynie w tym samym miejscu przez pokolenia, powiedział Gleeson .

Gleeson i jego koledzy odkryli, że działalność ludzka trwała nadal w Navan Fort po tych konstrukcjach z epoki żelaza. Zespół zidentyfikował inny kompleks wybiegów, które prawdopodobnie pochodzą z czasów wczesnego średniowiecza, czasu, kiedy podobno mieszkali tam królowie Ulsteru, powiedział Gleeson.. 

Możliwe, że Fort Navan został wybrany na średniowieczną rezydencję królewską ze względu na świątynie religijne, które kiedyś tu stały, powiedział Gleeson. „Wcześniej sądzono, że w prehistorii była to królewska rezydencja i tak naprawdę nie zawierała tego kultowego elementu. Więc to naprawdę zmienia sposób, w jaki patrzymy na Fort Navan”.

Następnie, po uzyskaniu finansowania, zespół ma nadzieję, że wykopie te struktury w Forcie Navan, powiedział Gleeson. Do tego czasu archeolodzy mogą się tylko domyślać, czemu służyły te średniowieczne budowle. Możliwe, że te budynki były osiedlami domowymi, kościołem lub nawet „domem, który Níall Óg Ua Neill został zbudowany w Emain Macha dla uczonych poetów irlandzkich w Rocznikach Ulsteru z 1387 roku” - napisali naukowcy w badaniu: który został opublikowany w Internecie 16 lipca w Oxford Journal of Archeology.