Odkryto najstarszą kremację ludzi na Bliskim Wschodzie

Najstarsza znana osoba, która została celowo poddana kremacji na Bliskim Wschodzie, wzięła ostatni oddech około 9000 lat temu, a ich ciało spłonęło wkrótce potem - wynika z nowych badań..

Jednak ciało nie zostało po prostu wrzucone do ognia; ktokolwiek ułożył stos pogrzebowy, zrobił to ostrożnie, archeolodzy odkryli, przesiewając spalone szczątki ciała. Wydaje się, że zmarłego umieszczono w pozycji siedzącej, z kolanami ugiętymi do klatki piersiowej w podobnym do pieca dołku. Następnie obok lub pod zmarłym zapalono ogień.

Do tej pory najwcześniejsza znana kremacja na Bliskim Wschodzie pochodzi z szóstego tysiąclecia pne. Tymczasem najstarsza znana na świecie kremacja ludzi - tak zwana „Dama Mungo”, której spalone szczątki znaleziono w pobliżu jeziora Mungo w Nowej Południowej Walii w Australii w 1969 r. - jest znacznie starsza, bo liczy około 40 000 lat temu. badanie z 2003 r. w czasopiśmie Nature.

Związane z: 10 najdziwniejszych sposobów radzenia sobie ze zmarłymi

Naukowcy odkryli niezwykły pochówek w 2013 roku, podczas wykopalisk w neolitycznej (ostatniej epoce epoki kamienia) wiosce Beisamoun w dolinie Górnego Jordanu w północnym Izraelu. W jamie grobowej znajdowało się 355 fragmentów kości, z których wiele było wypalonych, powiedziała główna badaczka Fanny Bocquentin, archeo-antropolog z francuskiego Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS)..

Skremowana osoba była młodą osobą dorosłą, ale jej płeć i wzrost pozostają tajemnicą (pozostałe kości były zbyt uszkodzone, by to stwierdzić, powiedział Bocquentin). Mimo to analiza kości wykazała, że ​​osoba ta przeżyła straszną kontuzję; Naukowcy odkryli krzemienny grot o długości 0,5 cala (1,2 centymetra) osadzony w lewej kości barkowej - uraz, który prawdopodobnie rozerwał mięsień i prawdopodobnie spowodował „silny ból, ale niekoniecznie upośledzoną funkcję” - napisali naukowcy w badaniu.

Kość zaczęła się goić, co wskazuje, że osoba przeżyła uraz przez co najmniej kilka tygodni lub miesięcy, ale potem „umarła z powodu czegoś innego, nie wiemy z czego” - powiedział Bocquentin .

Datowanie radiowęglowe kości strzałkowej (kości podudzia) ujawniło, że osoba ta żyła w latach 7031 pne. i 6700 r.p.n.e., w okresie neolitycznej kultury przed ceramiką. Oznacza to, że zmarły mieszkał wśród wczesnych rolników, którzy udomowili niektóre zboża i zwierzęta, ale nie zorientowali się jeszcze, jak wytwarzać ceramikę. (Technologia ta pojawiła się w południowym Lewancie, południowym krańcu na wschód od Morza Śródziemnego, w szóstym tysiącleciu pne, powiedział Bocquentin).

Grób podobny do pieca

Sam grób w kształcie litery U jest mały, ma zaledwie 32 cale średnicy i 24 cale głębokości (80 na 60 cm). Został wyłożony czerwonawym tynkiem błotnym, którego neolitycy używali do wyrobu cegieł do swoich domów. Wygląda więc na to, że dół grobowy został zaprojektowany tak, aby działał jako piec - napisali naukowcy w badaniu.

Po ukończeniu „pieca” zwłoki zmarłego umieszczono w grobie w pozycji siedzącej, opierając górną część ciała o ścianę południową. Jest możliwe, że ciało zostało umieszczone na palecie nad stosem, zauważył Bocquentin, ponieważ dno dołu nie wykazuje oznak palenia, prawdopodobnie dlatego, że ogień nie był zbyt gorący u podstawy. Ściany grobu zostały jednak spalone, co ma sens, ponieważ ogień byłby gorętszy wyżej, gdzie było więcej tlenu do jego paliwa, napisali naukowcy w badaniu..

Po wybuchu pożaru wydaje się, że górna część ciała opadła do przodu i obróciła się.

Związane z: Zdjęcia: 5000-letnia neolityczna figurka

W miarę spalania kości zmienia się jej skład chemiczny. Aby określić, jak gorący był pożar, naukowcy wykorzystali spektroskopię w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR), technikę kierującą promieniowanie podczerwone na próbkę - w tym przypadku kilka fragmentów kości i ząb z grobu - w celu wykrycia unikalnych molekularnych odcisków palców. Te odciski palców ujawniły, że ciało osoby zostało podgrzane do temperatury co najmniej 1300 stopni Fahrenheita (700 stopni Celsjusza) - odkryli naukowcy. To na równi z nowoczesnymi spalarniami kremacyjnymi, które są zwykle podgrzewane do około 1100 F (593 C) przed umieszczeniem ciała w środku, zgodnie z HowStuffWorks.

Owinięty w całun?

Naukowcy odkryli również wysoki poziom roślin zwanych turzycami, „kochających wodę szuwarów, które mają gąbczaste łodygi i są powszechnie używane do wyrobu wyrobów koszykarskich i mat” - napisali naukowcy w badaniu. Być może skremowana osoba była owinięta całunem turzycy, powiedział zespół. Ta praktyka została zidentyfikowana już w okresie Natufian (13050 pne do 7550 pne w Lewancie) i jest również widoczna w innych neolitycznych pochówkach w Lewancie - napisali naukowcy..

Związane z: Nauka o śmierci: 10 opowieści z krypty i nie tylko

Ponadto badacze znaleźli 776 fragmentów szczątków zwierząt w jamie kremacyjnej, które mogły zostać użyte jako paliwo do ognia lub ofiar grobowych; Mogli również zostać odrzuceni w brudzie wioski, który akurat stał się częścią grobu. Zidentyfikowali 84 szczątki zwierząt jako należące do: bydła, kóz, gazeli, świń, ptaków drapieżnych i ryb - stwierdzili naukowcy..

Elżbieta Jaskulska, bioarcheolog z Uniwersytetu Warszawskiego, która specjalizuje się w kremacji szczątków i nie brała udziału w badaniach, pochwaliła badaczy za ich „kompleksowość”, mówiąc, że praca może posłużyć jako przykład do analiz bioarcheologicznych innych starożytnych kremacje.

Ponieważ to odkrycie jest „głównie studium przypadku”, potrzebne są dalsze badania, aby zilustrować „różnice i podobieństwa w obrębie miejsc, kultur, regionów i okresów chronologicznych” - powiedziała Jaskulska w e-mailu. „To przyniesie lepsze zrozumienie tego, co działo się w dawnych społeczeństwach, pytanie leżące u podstaw każdego badania archeologicznego”.

Związane z: Na zdjęciach: Misternie rzeźbione kamienne kule Puzzle Archeolodzy

Poważne zmiany

Do tej pory naukowcy odkryli 33 inne starożytne pochówki - w tym 18 dorosłych, troje młodych i 12 niemowląt - w Beisamoun, datowane na okres przed i podczas neolitycznej kultury C. Istnieje wiele rodzajów pochówków, w tym groby pojedyncze i podwójne, pochówki pierwotne, a nawet pochówki wtórne, z których pięć obejmuje pochówki „wtórne” osób, których szczątki zostały najpierw wysuszone, a następnie spalone. Zgodnie z analizami chemicznymi przeprowadzonymi przez naukowców, stos jest jedynym znanym pochówkiem z tego miejsca, w którym znajdują się zwłoki poddane kremacji, gdy były jeszcze „świeże”..

-Zdjęcia: W starożytnej ceramice znajdowała się kiedyś oliwa z oliwek

-Zdjęcia: największe w Izraelu neolityczne wykopaliska

-Na zdjęciach: skremowane szczątki Buddy i posągi Buddy

Kremacja w stosie był prawdopodobnie szybszym sposobem przetwarzania zmarłych w porównaniu z dawniej długotrwałymi praktykami pochówku ludzi w południowym Lewancie.

„Tutaj naprawdę skracają czas pogrzebowych zwyczajów” - powiedział Bocquentin.

Zaledwie 200 do 300 lat po tym konkretnym pochówku starożytni ludzie mieszkający w południowym Lewancie nie chowali już zmarłych w wioskach ani w ich pobliżu, co utrudnia archeologom znalezienie ich szczątków. „Mamy bardzo niewiele grobów z sześciu tysiącleci [przed naszą erą] w południowym Lewancie” - zauważył Bocquentin. Być może stało się tak, ponieważ żywi postanowili poświęcać mniej czasu zmarłym, powiedziała.

Badanie zostało przeprowadzone we współpracy z francuskim Ministerstwem Europy i Spraw Zagranicznych oraz Israel Antiquities Authority. Został opublikowany dzisiaj (12 sierpnia) w czasopiśmie PLOS One.