DNA ujawnia, że ​​Polinezyjczycy i rdzenni Amerykanie połączyli siły 800 lat temu

  • Joseph Norman
  • 0
  • 3922
  • 114

Około 800 lat temu, na długo przed pojawieniem się aplikacji randkowych, Polinezyjczycy z Południowego Pacyfiku i rdzenni Amerykanie z terenów dzisiejszej Kolumbii połączyli się, tworząc sygnaturę genetyczną, która nadal istnieje u niektórych Polinezyjczyków dzisiaj, odkryto nowe badanie genetyczne.

Oto jednak kicker: naukowcy nie są pewni, gdzie doszło do tego połączenia. Możliwe, że rdzenni Amerykanie podróżowali do Polinezji lub, alternatywnie, Polinezyjczycy płynęli łodzią do regionu, który jest obecnie Kolumbią, a następnie wrócili do Polinezji, zabierając ze sobą swoje dzieci Polinezyjsko-rdzennych Amerykanów (a może nawet kilku rdzennych Amerykanów), powiedzieli naukowcy..

„Nie możemy jednoznacznie określić, kto nawiązał kontakt z kim” - powiedział główny badacz Alexander Ioannidis, pracownik naukowy z tytułem doktora nauk biomedycznych na Uniwersytecie Stanforda. .

Związane z: 10 rzeczy, których dowiedzieliśmy się o pierwszych Amerykanach w 2018 roku

Naukowcy od dawna zastanawiali się nad prehistorycznymi kontaktami między Polinezyjczykami a rdzennymi Amerykanami. Kilka wskazówek sugeruje, że wyspiarze i mieszkańcy kontynentu połączyli się w pewnym momencie; na przykład uprawy Nowego Świata, w tym słodkie ziemniaki i tykwa butelkowa, znajdują się w polinezyjskich zapisach archeologicznych.

W 1947 roku norweski odkrywca Thor Heyerdahl pokazał nawet, że podróż była możliwa dzięki wyprawie Kon-Tiki, kiedy pływał łodzią na drewnianej tratwie ponad 4300 mil (7000 kilometrów) przez 101 dni z Peru do Polinezji..

Jednak kilka badań genetycznych przyniosło sprzeczne wnioski co do tego, czy rdzenni Amerykanie mieli kontakt z Polinezyjczykami przed przybyciem Europejczyków na wyspę we wschodniej Polinezji zwaną Wyspą Wielkanocną lub Rapa Nui w 1722 r. Jednak badania te miały zwykle małe rozmiary prób. i patrzeć tylko na określone części genomu.

W nowym badaniu - największej i pierwszej analizie całego genomu mającej na celu rozwiązanie zagadki Polinezyjsko-rdzennych Amerykanów - naukowcy przyjrzeli się 807 rdzennym osobnikom z 17 populacji zamieszkujących wyspy Pacyfiku (w tym wyspy Polinezji i Vanuatu w Melanezji) i 15 rdzennych mieszkańców. Amerykańskie grupy z Pacyfiku w Ameryce Południowej. Ich wyniki pokazały "niezbity dowód na prehistoryczny kontakt osobników polinezyjskich z rdzennymi Amerykanami (około 1200 r. N.e.) w czasie osiedlania się odległej Oceanii" (region obejmujący Polinezję) - napisali naukowcy w badaniu.

Jednak pomimo tego, że Rapa Nui jest najbliższą polinezyjską wyspą Ameryki Południowej, nie było to pierwsze miejsce, w którym gościli ludzie pochodzenia polinezyjsko-rdzennego Amerykanów - stwierdzili naukowcy. Raczej naukowcy znaleźli dowody na to, że przez 1150 rdzennych Polinezyjczyków dotarło do Markizów Południowych, ponad 2200 mil (3500 km) od Rapa Nui. Stamtąd ci starożytni ludzie ruszyli dalej, docierając do Markizów Północnych o 1200, Pallisera i Mangarevy o 1230 i ostatecznie do Rapa Nui o 1380..

Obraz 1 z 5

Nowa analiza DNA pokazuje, kiedy Polinezyjczycy z rdzennymi Amerykanami pojawili się na każdej z tych polinezyjskich wysp. (Zdjęcie: Natura)

Galeria zdjęć (5 zdjęć)

Obraz 2 z 5

Posągi Moai na Wyspie Wielkanocnej, znanej z rodzimej nazwy Rapa Nui. (Zdjęcie: Javier Blanco) Zdjęcie 3 z 5

Słynne posągi Moai z Wyspy Wielkanocnej w miejscu Rano Raraku. (Zdjęcie: Javier Blanco) Zdjęcie 4 z 5

Badanie DNA całego genomu ujawniło również europejskie pochodzenie Polinezyjczyków, chociaż ta domieszka (znana również jako kiedy ludzie z dwóch genetycznie różnych grup mają razem dzieci) pojawiła się kilkaset lat po domieszce rdzennych Amerykanów i Polinezyjczyków. Zwróć uwagę, że nie wszyscy Polinezyjczycy mają rdzennych Amerykanów (różowe i zielone diamenty). (Zdjęcie: Ioannidis et al., Nature) Zdjęcie 5 z 5

Kolejny widok posągów Moai na stanowisku Tongariki o wschodzie słońca. (Zdjęcie: Andres Moreno-Estrada)

Zagadka genetyczna

Po zebraniu DNA od uczestników badania - ogromnym przedsięwzięciu, które obejmowało reklamy radiowe i osobiste spotkania w Polinezji - naukowcy drażnili, które fragmenty DNA pochodziły z rdzennych polinezyjskich przodków, a które ze źródeł zewnętrznych, takich jak europejskie czy afrykańskie. zejście. (Poniższa grafika jest pomocną ilustracją tego). Innymi słowy, po ustaleniu podstawowego „odniesienia”, naukowcy wiedzieli, które sekwencje DNA pochodzą z jakich populacji.

Każda grupa kolorowych kropek pokazuje, gdzie pobrano DNA na potrzeby tego projektu. Na przykład żółte kropki oznaczają rdzennych mieszkańców Ameryki Południowej. Poniższy pasek pokazuje, jaki procent DNA z różnych populacji został znaleziony u każdego osobnika. Na przykład jasnoniebieski reprezentuje polinezyjskie DNA, a gorący róż reprezentuje europejskie sekwencje DNA. Zespół sporządził również mapy prądów wiatrowych i oceanicznych, aby zobaczyć, jak starożytni ludzie podróżowali po Pacyfiku. (Zdjęcie: Ioannidis et al., Nature)

W szczególności zespół skupił się na sekwencjach rdzennych Amerykanów znalezionych w genomach polinezyjskich. Poprzednie badanie z 2014 roku w czasopiśmie Current Biology wykazało, że DNA rdzennych Amerykanów stało się częścią genomów niektórych Polinezyjczyków od około 1300 do 1500 roku, ale badania te nie wykazały, z którego regionu Ameryki Południowej pochodzili ci Indigneus. W obecnym badaniu naukowcy ustalili, że sygnał rdzennych mieszkańców był podobny do sygnału z Zenu, grupy rdzennych Amerykanów żyjącej w Kolumbii..

Związane z: Galeria zdjęć: Spacerujące posągi Wyspy Wielkanocnej

Zespół wykorzystał następnie kilka metod statystycznych, aby dowiedzieć się, kiedy w historii Polinezyjczycy łączyli się z rdzennymi Amerykanami. „Wszystkie te metody datowania podały tę samą datę, czyli średniowiecze, około 1200 roku” - powiedział Ioannidis. „To było na długo przed pojawieniem się Europejczyków na scenie”.

To ważny szczegół, stwierdzili naukowcy, ponieważ tysiące mieszkańców wysp Pacyfiku, w tym 1407 osobników Rapa Nui, zostało porwanych podczas najazdów peruwiańskich niewolników w latach 1862-1863. Spośród schwytanych około 20 wróciło do Rapa Nui. Ponadto Rapa Nui stało się terytorium Chile w 1888 roku. Możliwe, że wydarzenia te skłoniły polinezyjsko-rdzennych Amerykanów, co spowodowałoby wprowadzenie DNA rdzennych Amerykanów do genomów następnych pokoleń. Niektórzy ludzie argumentowali, że takie połączenia wyjaśniałyby, dlaczego niektórzy Polinezyjczycy mają DNA rdzennych Amerykanów, powiedział Ioannidis.

W przeciwieństwie do tych ostatnich dat, nowe wyniki wskazują, że połączenie Polinezyjczyków z rdzennymi Amerykanami było pojedynczym wydarzeniem w głębokiej przeszłości, które dotyczyło wielu par. Po tym wydarzeniu potomkowie Polyezjan, noszący w sobie DNA rdzennych Amerykanów, wyruszyli na eksplorację odległych wysp Polinezyjskich, w tym Rapa Nui. W rezultacie ich potomkowie nadal mają DNA rdzennych Amerykanów.

Jednak nie wszyscy współcześni Polinezyjczycy mają pochodzenie rdzennych Amerykanów; Naukowcy odkryli sygnał głównie na kilku wschodnich wyspach Polinezji, które prawdopodobnie zostały zasiedlone po zajściu zdarzenia sprzężenia..

powiązana zawartość

-5 starożytnych języków, które jeszcze nie zostały rozszyfrowane

-Na zdjęciach: Niesamowite ruiny starożytnego świata

-Na zdjęciach: Nowa strona Clovis w Sonorze

Prądy wiatrowe i morskie

Naukowcy zauważyli, że badanie genetyczne nie ujawnia, gdzie miało miejsce zdarzenie sprzęgania, ani nie ujawniają tego prądy wiatrowe lub oceaniczne. Obie podróże - z Polinezji do Kolumbii iz Kolumbii do Polinezji - są możliwe w oparciu o współczesne wzorce wiatru i wody.

Starożytni Polinezyjczycy byli znani z tego, że płynęli pod wiatr, więc gdyby potrzebowali zawrócić, mogli z łatwością odwrócić kurs, studiuje starszy naukowiec dr Andrés Moreno-Estrada, profesor genetyki w National Laboratory of Genomics for Biodiversity (LANGEBIO) w powiedział Centrum Badań i Studiów Zaawansowanych Narodowego Instytutu Politechnicznego (CINVESTAV) w Meksyku .

Co więcej, pasaty i południowy równikowy prąd oceaniczny przemieszczają się ze wschodu na zachód z Kolumbii, co spowodowałoby przepływ turystów z Kolumbii na wyspy Polinezji na Markizach..

Związane z: Na zdjęciach: Szkielet człowieka rzuca światło na pierwszych Amerykanów

Kiedy badanie ukazało się wczoraj (8 lipca) w czasopiśmie Nature, Moreno-Estrada i jego współpracownicy przedstawili wyniki uczestnikom badania w Polinezji podczas rozmowy telefonicznej z Zoom w Muzeum Rapa Nui.

W towarzyszącym artykule opiniotwórczym „News and Views” opublikowanym w tym samym numerze Nature, Paul Wallin, archeolog z Uniwersytetu w Uppsali w Szwecji, który nie brał udziału w badaniu, napisał, że z archeologicznego punktu widzenia ważne jest, aby zobaczyć czy ten proponowany model genetyczny „pasuje do studiów nad kulturą materialną, zapisów etniczno-historycznych, językoznawstwa i dowodów rozmieszczenia roślin i zwierząt”. Wszystkie te dane mogą wzmocnić i rzucić światło na powiązania między rdzennymi Amerykanami a Polinezyjczykami.

Wallin dodał, że ludzie prawdopodobnie po raz pierwszy zasiedlili Rapa Nui najpóźniej do 1200 roku. Ponieważ jednak wydarzenie na Rapa Nui datuje się na około 1380 r., Jest prawdopodobne, że wyspa była „już zamieszkana przez innych Polinezyjczyków” - napisał Wallin..

Zobacz wszystkie komentarze (1)



Jeszcze bez komentarzy

Najciekawsze artykuły o tajemnicach i odkryciach. Wiele przydatnych informacji o wszystkim
Artykuły o nauce, kosmosie, technologii, zdrowiu, środowisku, kulturze i historii. Wyjaśniasz tysiące tematów, abyś wiedział, jak wszystko działa