Samochody sportowe Saab

Saab, czyli Svenska Aeroplan AB, został założony w 1937 roku w celu produkcji samolotów dla szwedzkich sił powietrznych. Po drugiej wojnie światowej ich kontrakty wojskowe przestały opłacać rachunki, więc Saab zamiast tego zwrócił się ku samochodom.

Kiedy wczesne modele sprawdziły się w europejskich rajdach drogowych, Saab zdecydował się spróbować produkcji samochodów sportowych. Prototyp pojawił się w 1956 roku, ale nękały go problemy. Pełną dekadę później Saab ożywił tę koncepcję, tworząc Saaba Sonett II z 1966 roku. Stylizacja była elegancka i przysadzista, ale silnik był przestarzałym dwucylindrowym silnikiem. Jako samochód sportowy odniósł bardzo ograniczony sukces i został przerwany, aby zrobić miejsce na następną próbę.

W 1970 roku pojawił się Saab Sonett III, który zamienił swój dwucylindrowy silnik na czterocylindrowy silnik, i nieco udoskonalił nadwozie, nadając samochodowi mniej karłowatego wyglądu niż jego poprzednik. Wciąż nie był dużo lepszy pod względem osiągów niż Sonett II, a Saab ostatecznie porzucił koncepcję samochodów sportowych..

Z tego artykułu dowiesz się więcej o tym, co sprawiło, że te Saaby działały. Z profili samochodów i zdjęć przekonasz się, że wygląd to nie wszystko, wraz z odrobiną historii Saaba.

Aby dowiedzieć się więcej o Saabie i innych samochodach sportowych, zobacz:

• Jak działają samochody sportowe
• Nowe recenzje samochodów sportowych
• Recenzje używanych samochodów sportowych
• Muscle Cars
• Jak działa Ferrari
• Jak działa Ford Mustang

Saab Sonett II utrzymał reputację Saaba dzięki niezawodności i prostocie, ale opakował go w bardziej sportowy pakiet niż poprzednie modele.

Historia Sonetta II to historia samego Saaba. Nazwa SAAB oznacza Svenska Aeroplan AB, który, jak można się domyślić, powstał w celu budowy samolotów dla szwedzkich sił powietrznych. Było to w 1937 roku. Kiedy po drugiej wojnie światowej zamówienia wojskowe wyschły, firma zdecydowała się wzmocnić swoją działalność o zupełnie inny produkt: samochody.

Powstał opływowy, ale przysadzisty, mały sedan typu fastback z napędem na przednie koła (powojenny pionier pod tym względem) oraz niemiecki dwusuwowy bliźniak dla mocy inspirowany DKW. Do sprzedaży trafił w 1949 roku jako Saab 92. (Podobnie jak w przypadku Porsche, projekty Saaba mają numery, czy to samochody, czy samoloty). Późniejsze modele miały trzycylindrowe dwusuwowe, ale pozostały dwudrzwiowe sedany lub trzydrzwiowe kombi..

Mogli być skromni, ale te wczesne Saaby okazały się całkiem godne: solidne, niezawodne i łatwo radzące sobie z surowymi szwedzkimi zimami, do których zostały zaprojektowane. Nic dziwnego, że zaczęli dobrze sobie radzić w rajdach europejskich, więc pomysł sportowego modelu nie był tak naciągany, jak mogłoby się wydawać..

3-cylindrowy rzędowy silnik Saaba Sonett II działał dobrze z powrotem pod kapturem, zwiększając stabilność.

Pierwszym krokiem Saaba w tym kierunku był Sonett I z lat 1956-57, dwumiejscowy roadster z karoserią z włókna szklanego, oparty na standardowych komponentach. Zbudowano jednak tylko garstkę, wszystkie zasadniczo prototypy, a firma nie spróbuje ponownie aż do 10 lat później.

Ten drugi wysiłek był nieco bardziej udany. Saab 97, sprzedawany jako Sonett II, posiadał dość skromne nadwozie typu coupe, ponownie wykonane z włókna szklanego, na podłodze i podwoziu najnowszego sedana Saab 96 Monte Carlo. Oznaczało to 60-konny, dwusuwowy trzycylindrowy silnik o pojemności 841 cm3, przedni napęd, przednie hamulce tarczowe i 4-biegową manualną skrzynię biegów ze zwykłą dźwignią zmiany biegów Saaba. Stylizacja była gładka, choć nieco dziwna, z długim, spiczastym przodem, wydatnym wybrzuszeniem maski, stałym podświetleniem o złożonej krzywej i skróconym ogonem. Projekt pochodzi z Malmo Aircraft Industry (MFI), podczas gdy nadwozia były początkowo budowane przez Szwedzkie Zakłady Kolejowe (ASJ) w Arlov, wiele mil od jakiegokolwiek innego zakładu produkcyjnego Saaba. Podobnie jak w Austin-Healey Sprite i Jaguar E-Type (patrz wpisy), maska ​​i przednie błotniki były jednostką z jednym zawiasem.

Podobnie jak inne Saaby, Sonett II początkowo nie miał zbyt wielu osiągów. Model dwusuwowy osiągnął koniec swojego rozwoju w chwili rozpoczęcia sprzedaży w 1966 roku i ciężko mu było radzić sobie z masą własną wynoszącą 1565 funtów. Więc chociaż obsługa i trwałość były na wysokim poziomie, tylko 60 sonetów zostało zbudowanych w pierwszym roku, a następnie 455 w 1967.

To nie był sposób na zarobienie pieniędzy, więc model z 1968 roku przeszedł ten sam przeszczep silnika, co w innych Saabach tego sezonu: wąskokątny 1,5-litrowy V-4 od niemieckiego Forda Taunusa. Moc wzrosła tylko o pięć (choć ocena była prawdopodobnie konserwatywna), ale doskonały moment obrotowy znacznie poprawił sterowność przy niskich prędkościach. Co więcej, V-4 zachowywał się i brzmiał jak „prawdziwy” silnik, mile widziana odmiana od dziwacznego, popularnego dwusuwu.

Znany jako Saab Sonett V-4, poprawiony sportowy samochód Saaba był sprzedawany w USA, choć na bardzo ograniczoną liczbę. Jednym z powodów jest to, że wiele przeglądarek w salonach miało trudności z traktowaniem samochodu poważnie. Nie pomogła reklama Saaba, definiując „Sonett” jako „szwedzki dla„ drogiej zabawki ”. Znajdziesz go w dziale zabawek ”.

Niemniej jednak był to bardzo zwinny, przyjemny w prowadzeniu mały samochód, z przyzwoitą przestrzenią bagażową (ale bez dostępu z zewnątrz) i przestrzenią dla pasażerów, a do tego praktyczny napęd na przednie koła i nierdzewne nadwozie. Choć nie był tak dobrze wyważony jak dwusuwowy, V-4 był znacznie bardziej „zrywalny”, a jego osiągi przy prędkości 100 mil na godzinę sprawiły, że był znacznie lepszy w szerszym zakresie warunków jazdy..

Saab chciałby sprzedać więcej Sonett II w Stanach Zjednoczonych, ale głupawy wygląd i konkurencja ze strony uznanych samochodów sportowych, takich jak MG i Triumph, nadal ograniczały popyt. Produkcja zakończyła się w 1970 roku, ale tylko dlatego, że Saab miał coś lepszego: nowego Saaba Sonett III.

Aby dowiedzieć się więcej o Saabie i innych samochodach sportowych, zobacz:

• Jak działają samochody sportowe
• Samochody sportowe z lat 60
• Samochody sportowe z lat 70
• Nowe recenzje samochodów sportowych
• Recenzje używanych samochodów sportowych
• Muscle Cars
• Jak działa Ferrari
• Jak działa Ford Mustang

Saab Sonett III ulepszył konstrukcję Sonetta II z przodu z dłuższym, gładszym noskiem i wysuwanymi reflektorami.

Według większości relacji raport dotyczący Sonett II i V-4 brzmiał: „Próbuje ciężko, ale mógłby zrobić lepiej”. W przypadku Sonett III, skierowanego bezpośrednio na rynek amerykański, dokładnie to zrobił Saab.

Ponieważ był to model specjalistyczny o ograniczonym potencjale sprzedaży, a także ze względu na niewielkie rozmiary Saaba, nie było sposobu, aby uzasadnić koszt zupełnie nowego projektu. To mogło się udać techniczny sensowne jest przestawienie samochodu sportowego na podwozie wówczas nowego sedana 99, ale nie było to poważnie rozważane.

W związku z tym Saab Sonett III, który ukłonił się publicznie na salonie samochodowym w Nowym Jorku w 1970 r., Był po prostu odnowioną wersją poprzedniego Saaba Sonett II z 96. Większość prac projektowych wykonał włoski freelancer Sergio Coggiola (również dobrze znany szwedzkiemu rywalowi Volvo), a ostatnie poprawki wprowadziło własne studio Saaba. Zachowując centralne nadwozie Saaba Sonetta II, Coggiola wydłużyła ogon, odrzuciła niezgrabnie owinięte podświetlenie i zastąpiła właściwy dach typu fastback wygodnym oknem włazowym..

Z przodu znajdował się dłuższy, gładszy przód z konwencjonalną maską, wysuwanymi reflektorami i szeroką, płytką osłoną chłodnicy z lampami drogowymi za cienkimi poziomymi prętami. Inne zmiany obejmowały tylne szyby, bardziej agresywnie poszerzone nadkola, stylową nową deskę rozdzielczą i wybór dwóch modeli: standardowego i luksusowego. Tak jak poprzednio, nadwozie było wykonane z włókna szklanego, a ASJ w Arlov zajmowało się zarówno produkcją nadwozia, jak i końcowym montażem.

Z tyłu Saab Sonett III odrzucił owinięte podświetlenie Sonetta II, wyciągnął ogon i miał dach typu fastback z włazem.

Zachowano również ramę i układ jezdny przedniego napędu Saaba V-4 96 sedan / 95 wagon, ale mocniejsza, 1,7-litrowa wersja niemieckiego silnika Forda została przyjęta ze względu na zaostrzenie amerykańskich norm bezpieczeństwa i emisji. Niestety, jego 10 koni mechanicznych więcej i dziewięć dodatkowych funtów-stóp momentu obrotowego zostały skompensowane przez znaczny wzrost masy własnej, więc Saab Sonett III nie był szybszy niż Sonett II na całej linii, a właściwie nieco wolniejszy poza linią. Również sprzedaż nie była lepsza: tylko 940 sztuk w całym roku kalendarzowym.

Zmiany były proste i nieliczne w kolejnych latach. Modele 71 miały przeprojektowane koła, a aluminiowe felgi oferowane wcześniej w luksusowym modelu zostały wyeliminowane. Nowy motyw „korporacyjnej” kratki Saaba oznaczał lata 72., które również były powtórzeniami w innym przypadku. Następny rok przyniósł inspirowane USA zderzaki przednie i tylne, podobne do tych, które zastosowano w 99 sedanach z poprzedniego sezonu. Na koniec historycy Saaba powiedzieli: „Nikt na świecie nie może powiedzieć, że zrobili wiele dla projektu samochodu”.

Na nieszczęście dla Saaba sprzedaż wciąż była daleka od rentowności, a to plus planowane wycofanie 96-ki w Ameryce Północnej oznaczało, że Sonett zniknie również po 1974 roku. Rozważano następcę, ale nigdy nie trafił do produkcji.

Saab jeszcze nie wypróbował innego samochodu sportowego i może nigdy. Od tego czasu okazało się, że sportowe sedany - zwłaszcza odmiana z turbodoładowaniem - są znacznie bardziej opłacalne. Dziś najbliższą sportowemu samochodowi Saaba (co wciąż brzmi jak sprzeczność) jest kabriolet 900 Turbo - bardzo sprawny, ale, jak mówią, koń innego koloru.

Aby dowiedzieć się więcej o Saabie i innych samochodach sportowych, zobacz:

• Jak działają samochody sportowe
• Samochody sportowe z lat 70
• Nowe recenzje samochodów sportowych
• Recenzje używanych samochodów sportowych
• Muscle Cars
• Jak działa Ferrari
• Jak działa Ford Mustang