Take It from the `` Crocodile Lady '' Conservation potrzebuje więcej kobiet (Op-Ed)

Natalia Rossi jest kierownikiem Kubańskiego Programu dla Towarzystwa Ochrony Przyrody (WCS). Ten artykuł jest częścią Miesiąca Historii Kobiet i jest poświęcony kobietom w nauce. Rossi przyczynił się do powstania tego artykułu Głosy ekspertów: Op-Ed & Insights.

Ja, naukowiec zajmujący się krokodylami, jestem kobietą w ochronie przyrody. Podobnie jak moja koleżanka Christelle Nguizi, która niestrudzenie patroluje zalane lasy Rezerwatu Wspólnoty Lac Tele w Kongo, aby chronić słonie i walczyć z kłusownikami; i mój kolega Lilian Painter, który kieruje programem Boliwia Towarzystwa Ochrony Przyrody Dzikiej Przyrody i - we współpracy z partnerami - zapewnił ochronę 2,3 miliona hektarów (5,6 miliona akrów), najbardziej bioróżnorodnego regionu dla roślin i zwierząt na całym świecie.

Moja koleżanka Emily Darling przenosi naukę o ochronie raf koralowych na zupełnie nowy poziom, łącząc systemy społeczne i ekologiczne, aby zwiększyć odporność raf i społeczności przybrzeżnych. Jest tak wielu innych. Wszyscy jesteśmy kobietami w ochronie przyrody. Pod każdym możliwym kątem staramy się chronić cenną bioróżnorodność świata. Na nowo kształtujemy pole i nie boimy się nowych wyzwań. [Photo / s: Egipska mumia „Giant Crocodile” jest pełna małych krokodyli]

Ale droga tutaj nie zawsze jest łatwa. Pomimo rosnącej liczby kobiet w tej dziedzinie, większość osób zajmujących wysokie stanowiska w ochronie przyrody na całym świecie to nadal mężczyźni. Wyzwania często zaczynają się w momencie, gdy kobieta rozpoczyna zawód. (Na przykład, ludzie mogą zapytać, czy jesteś w stanie wytrzymać trudne warunki polowe, które robią „mężczyźni”. Ale przeformułowałbym to pytanie, aby zapytać, czy ludzie mogą wytrzymać trudne warunki polowe, które przeżywają kobiety, ponieważ jesteśmy hardkorami). kobiety wspinają się po szczeblach kariery, te wyzwania mogą trwać dalej, ponieważ czasami Twój głos jest jedynym kobiecym głosem w pokoju. Nawet w terenie, postrzeganie typów ról i zawodów, jakie kobiety mają pełnić, może nie pasować do twojego stroju. Ale nowa fala kobiet naukowców wkracza w dziedzinę ochrony przyrody, a my pracujemy od tej poryna szczeblu politycznym w celu rozwiązania tych problemów i zmiany postaw.

Jestem ogromnie dumna z moich koleżanek. Ale osiągnięcie tych wysokości nie było łatwe. Przynajmniej dla mnie. Przystosowanie się do nowego kraju, kiedy po raz pierwszy przyjechałem z Argentyny, aby spełnić swoje marzenie o studiowaniu biologii konserwatorskiej, było początkową trudną przeszkodą. W tej dziedzinie zdarzały się sytuacje, gdy bycie kobietą wiązało się z dodatkowymi trudnościami, a nawet ryzykiem.

Oczywiście wiąże się to z byciem specjalistą od krokodyli. Możesz sobie tylko wyobrazić „twardość”, którą musisz wykazać, angażując się w ochronę krokodyli, wciąż zdominowanej przez mężczyzn dziedzinie. Kiedy wskakujesz do błotnistej wody pełnej krokodyli, a wszystkie męskie oczy są skierowane na ciebie, i czujesz cichy zdziwienie: czy ona to zrobi? Wyobrażam sobie, że ta sama kontrola została nałożona na tak wiele kobiet zajmujących się ochroną przyrody w moim pokoleniu i wcześniej.

Ale wykonuję tę pracę, ponieważ widzę wyraźnie, że wzajemne powiązania między gatunkami, siedliskami i zdrowiem ekosystemów mają kluczowe znaczenie dla społeczności lokalnych i całej naszej planety. Tam, gdzie pracuję na Kubie, można znaleźć dwa rodzime gatunki krokodyli: krytycznie zagrożony krokodyl kubański i wrażliwy przybrzeżny krokodyl amerykański. Te największe drapieżniki mają kluczowe znaczenie nie tylko dla utrzymania łańcucha pokarmowego w ryzach, ale także dla prawdziwych inżynierów ekosystemów, którzy kształtują i pomagają w utrzymaniu lasów namorzynowych poprzez wykopywanie ogromnych podwodnych jaskiń i kanałów, które tworzą dynamikę wody i niezbędne mikro-siedliska wspierające bogatą różnorodność gatunków . Zagrożenie rozwojem obszarów przybrzeżnych kraju, wraz z historycznym kłusownictwem i ograniczonym zasięgiem występowania krokodyla kubańskiego, zagraża przetrwaniu zarówno krokodyli, jak i namorzynów. Od prawie dekady współpracujemy z lokalnymi partnerami, aby lepiej zrozumieć krokodyle i opracować strategie wzmacniające ich populacje. Od reintrodukcji krokodyli na wolności, do zapewnienia dodatkowych miejsc lęgowych, do zaangażowania społeczności i pomocy, zwiększamy nasze wysiłki, aby ocalić gatunki krokodyli dla przyszłych pokoleń.

Mentoring ma znaczenie

Dla tak wielu kobiet na całym świecie wejście w tę dziedzinę wciąż jest marzeniem, po części z powodu wcześniejszych wyobrażeń o tym, co kobiety mogą, a czego nie mogą robić w pracy. Na przykład niektórzy mogą się zastanawiać, czy kobiety mogą podjąć fizyczne zadania związane z obsługą dzikich zwierząt. Niemniej jednak tym kobietom mówię, że wszystko się zmienia! To jest możliwe! Ochrona potrzebuje Twojej wizji, pomysłów i siły bardziej niż kiedykolwiek. Kanały komunikacji między kobietami zajmującymi się ochroną przyrody są szeroko otwarte i nie ma nic potężniejszego niż opieka mentorska i dzielenie się.

W moim przypadku zostałem również pobłogosławiony wspaniałymi mentorami, którymi byli mężczyźni, w tym nieżyjący już John Thorbjarnarson (1957-2010), światowej sławy herpetolog, który pomógł uratować wiele gatunków z krawędzi wyginięcia. John T, jak go nazywaliśmy, dostrzegł we mnie coś, czego wtedy nie mogłem zobaczyć. Jego zachęta, pasja i poczucie humoru sprawiły, że moje pierwsze kroki w pracy na Kubie w ochronie krokodyli i przybrzeżnych terenów podmokłych wydawały się łatwe. [Zdjęcia: Starożytni krewni krokodyli wędrowali po Amazonii]

Cieszę się, że podążam śladami Thorbjarnarsona i moich niesamowitych kolegów na Kubie. Codzienne wykorzystywanie naszej pasji do wspierania rozwoju gatunków, ekosystemów i społeczności daje nam poczucie celu i łączy nas. Ale naprawdę wierzę, że postępy poczynione przez kobiety w dziedzinie ochrony przyrody będą miały znaczenie tylko wtedy, gdy osiągnięcia tych wzorców i liderów zajmujących się ochroną przyrody otworzą drogę dla następnego pokolenia młodych kobiet naukowców. Taka ścieżka obejmowałaby więcej możliwości kojarzenia młodych kobiet zajmujących się ochroną przyrody z mentorkami, a także bardziej konkretne ścieżki, które zapewniają tę cenną „pierwszą szansę” na ochronę przyrody dla aspirujących kobiet.

Nie wątpię, że ta nowa fala kobiet przyniesie twórcze rozwiązania problemów związanych z ochroną przyrody w sposób, którego nie możemy sobie nawet wyobrazić.

Posmakowałam tego na zeszłorocznej konferencji „The Girls Advancing in STEM”. Tam zebrało się 100 licealistów z całych Stanów Zjednoczonych, aby uczyć się nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki, czyli dziedzin STEM. Dzięki mentoringowi i nawiązywaniu kontaktów możemy nie tylko informować innych o naszej pracy, ale, co najważniejsze, uwolnić tak duży potencjał, jak społeczność kobiet zajmujących się ochroną przyrody na świecie. Razem możemy przejść na wszystkie poziomy przywództwa i odpowiedzialności.

Jedna rzecz jest dziś dla mnie jaśniejsza niż kiedykolwiek. To ekscytujące czasy dla kobiety (i mężczyzny) w ochronie przyrody!

• Na zdjęciach: Zespoły reagowania próbują ocalić głodującego orka
• Na zdjęciach: Nowy rezerwat oceaniczny w Meksyku chroni oszałamiającą bioróżnorodność
• Na zdjęciach: Giant Owls and Painted Snails: Incredible Creatures from Cuba

Przedstawione poglądy są poglądami autora i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy wydawcy. Ta wersja artykułu została pierwotnie opublikowana w dniu .

Uwaga redaktora: ten artykuł został zaktualizowany, aby wskazać, że konferencja Girls Advancing in STEM odbyła się w Stanach Zjednoczonych, a nie na Kubie.