Gyles Lewis
0 
4203
993
Później tego lata, mniej więcej wtedy, gdy w Ameryce Północnej zwykle zaczyna się szkoła, tysiące inwazyjnych meduz w Morzu Bałtyckim zaczną jeść swoje dzieci..
Każdy rodzic, który właśnie spędził lato w bliskim kontakcie ze swoimi dziećmi, może zrozumieć motywację, ale to znacznie więcej niż zwykła irytacja, która napędza galaretki bałtyckie do ich corocznego bufetu z galaretkami dla niemowląt. Według nowego badania opublikowanego 7 maja w czasopiśmie Communications Biology kanibalizm może być po prostu faktem życia galaretek żyjących w ubogich w składniki odżywcze wodach poza ich naturalnym środowiskiem, zapewniając dorosłym kilka dodatkowych tygodni energii po zdziesiątkowaniu lokalnej ofiary. populacje.
„W pewnym sensie cała populacja galaretek zachowuje się jak pojedynczy organizm, a młodsze grupy wspierają dorosłych w okresach stresu związanego z substancjami odżywczymi”, współautor badania Thomas Larsen z Instytutu Historii Człowieka im. Maxa Plancka w Jenie , Niemcy, powiedział w oświadczeniu. „Ogólnie rzecz biorąc, umożliwia to galaretkom przetrwanie w ekstremalnych warunkach i okresach niskiego pożywienia, kolonizując dalej niż zwykle pozwalają na to systemy klimatyczne i inne warunki”.
Najeźdźcy orzecha włoskiego
W swoich nowych badaniach autorzy zbadali populację galaretki z grzebienia brodawkowatego (Mnemiopsis leidyi - krewny meduzy znany również jako „orzech morski”) żyjący we Fiordie Kilońskim, długim wlocie do Morza Bałtyckiego w pobliżu północno-wschodnich Niemiec. Galaretki grzebieniowe pochodzą z zachodniego Atlantyku w pobliżu Ameryki Północnej i Południowej, ale zostały wprowadzone do stosunkowo zimnych wód Bałtyku w latach osiemdziesiątych XX wieku. Ci najeźdźcy z Morza Bałtyckiego borykają się ze znacznie dłuższymi okresami niskiej dostępności pożywienia niż ich atlantyccy kuzyni, ale mimo to udało im się dobrze prosperować, napisali naukowcy..
Związane z: Czasami ta galaretka grzebieniowa ma odbyt. A czasami tak nie jest.
Część ich sukcesu w Bałtyku zawdzięcza cyklowi rozrodczemu „rozkwit i biust” galaretki grzebieniowej. Późnym latem bałtyckie galaretki grzebieniowe wchodzą w okres szybkiego rozmnażania się lub „rozkwitu”, kiedy każda galaretka jednocześnie uwalnia do wody setki jaj i plemników, zwiększając liczbę lokalnych populacji o tysiące. (M. leidyi jest hermafrodytyczna, co oznacza, że może zapładniać własne jaja).
Ta nowa armia larw jest gotowa do uczty, pożerając wszystkie zdobycze, jakie mogą znaleźć małe galaretki - głównie malutki zooplankton, kamień węgielny zdobyczy w wodnych sieciach pokarmowych - jedząc, aż dosłownie nic nie zostanie. To jest kwiat; potem przychodzi „popiersie”. Wkrótce po załamaniu się miejscowej populacji zdobyczy, spada również populacja galaretek larwalnych, która umiera z głodu.
Te wydarzenia rozkwitu i upadku mają ogromny wpływ na lokalną sieć pokarmową, dziesiątkując zdobycz, od której zależą inne stworzenia morskie, i powodując znaczny spadek populacji lokalnych ryb, które nie mogą konkurować z inwazyjnymi galaretkami, badanie z 2007 r. W czasopiśmie Znaleziono inwazje wodne. Jednak, co dziwne, nawet po wymarciu galaretek larwalnych i ich ofiar, dorosłe galaretki grzebieniowe nadal dobrze się rozwijają, pomimo następującego po tym głodu. W jaki sposób?
Według autorów nowego badania przyczyną jest kanibalizm. Podczas pobierania próbek populacji bałtyckich galaretek grzebieniowych i ich ofiar w sierpniu i wrześniu 2008 r. (Okres tuż przed i po tym rocznym rozkwicie galaretki), naukowcy odkryli dorosłą galaretkę z dwoma małymi galaretkami schwytanymi w małżowinie usznej - galaretowatymi workami kierującymi zdobycz w stronę ust galaretki.
Ta makabryczna scena (uchwycona na powyższym zdjęciu) pomogła wyjaśnić odkrycia zespołu, że dorosłe galaretki rosły przez tygodnie po wymarciu ich ofiary i larw. Ale aby udowodnić, że rzeczywiście istnieje kanibalizm, naukowcy musieli potwierdzić, że dorosłe galaretki faktycznie otrzymywały zastrzyk składników odżywczych od tych schwytanych dzieci..
Tak więc we wrześniu 2016 roku zespół inkubował razem galaretki dla dorosłych i larw w laboratorium. W ciągu 36 godzin dorośli pożerali wszystkie młode w swoim akwarium. Późniejsza analiza wykazała, że larwy kanibali stanowiły około 4% całkowitego węgla i 2,5% całkowitej zawartości azotu w organizmie każdego dorosłego, co daje dorosłym kanibalom znacznie wyższe stężenia składników odżywczych niż galaretki z grupy kontrolnej niekanibali, które zjadały tylko maleńkie skorupiaki zwane widłonogami.
„O ile nam wiadomo, przedstawiliśmy pierwsze jednoznaczne dowody na to, że dorosły M. leidyi kanibalizują własne larwy ", podsumowali naukowcy w badaniu." Ponieważ larwy nie mogą przetrwać zim w najbardziej wysuniętych na północ siedliskach gatunku, nasze badanie sugeruje, że głównym celem M. leidyi larwy mają gromadzić i przechowywać energię i składniki odżywcze dla dorosłych ”.
Mówiąc najprościej: po tym, jak galaretka pożre lokalną zdobycz, dorośli zaczynają jeść swoje dzieci. Wydaje się, że ta uczta dla kanibali po kwitnieniu zapewnia dorosłym zastrzyk składników odżywczych, których potrzebują, aby rosnąć jeszcze przez kilka tygodni w warunkach niedoboru pożywienia, stwierdzili naukowcy, dzięki czemu stają się coraz bardziej konkurencyjnymi drapieżnikami w zimnych wodach Bałtyku.
- Zdjęcia: Zobacz najsłodsze morskie stworzenia świata
- Niebezpieczeństwa w głębinach: 10 najstraszniejszych stworzeń morskich
- Galeria zdjęć: Bogate życie pod powierzchnią morza
Pierwotnie opublikowano w dniu .
OFERTA: Zaoszczędź 45% na „Jak to działa” „Wszystko o kosmosie” i „Wszystko o historii”!
Przez ograniczony czas możesz wykupić cyfrową subskrypcję dowolnego z naszych najlepiej sprzedających się czasopism naukowych za jedyne 2,38 USD miesięcznie lub 45% zniżki od ceny standardowej przez pierwsze trzy miesiące. Zobacz ofertę
Zobacz wszystkie komentarze (0)