Vlad Krasen
0 
4537
490
Kiedy zegar wybija księżycowe południe, cząsteczki wody zaczynają tańczyć po jasnej stronie księżyca.
Gdy powierzchnia księżyca się nagrzewa, cząsteczki wody odrywają się i znajdują inne, chłodniejsze miejsce do spędzania czasu, aż temperatura się obniży, naukowcy odkryli, korzystając z danych z orbitera Lunar Reconnaissance (LRO) NASA, który okrąża Księżyc od 2009 roku..
Woda na powierzchni Księżyca występuje głównie w dwóch postaciach: zamrożona jak połacie lodu zawsze spowite ciemnością w pobliżu biegunów oraz jako cząsteczki wody rozproszone po powierzchni związane z ziarnami w regolicie lub ziemi księżycowej, zgodnie z oświadczeniem. [Zobacz spektakularne obrazy misji księżycowych w 3D (zdjęcia)]
Na pokładzie LRO znajduje się spektrograf UV, przyrząd mierzący światło UV (ze słońca), które odbija się od powierzchni księżyca. Poprzez podział odbitego światła UV na różne długości fal, instrument tworzy „widmo” światła, które różni się w zależności od rodzaju materiału, na który światło uderza jako pierwsze. W obecności wody przyrząd wykrywa inne spektrum światła niż wtedy, gdy go nie ma.
W ciągu dnia powierzchnia Księżyca nagrzewa się, a szczytowe temperatury występują około południa na Księżycu. W rezultacie cząsteczki wody odrywają się od regolitu, stają się gazowe i migrują do chłodniejszych obszarów, gdzie są bardziej stabilne - zarówno do pobliskich, chłodniejszych obszarów na powierzchni, jak i do rzadkiej atmosfery. Później w ciągu dnia, gdy temperatura ponownie spada, cząsteczki wracają i ponownie przyłączają się do powierzchniowego regolitu. Zespół odkrył, że dotyczyło to głównie bardziej pagórkowatych regionów zwanych wyżynami księżyca.
Co więcej, dane z LRO wbiły dziurę w teorię dotyczącą przede wszystkim tego, jak cząsteczki wody dotarły na Księżyc. Jednym z pomysłów jest to, że jony wodoru opadają na Księżyc z nadchodzących wiatrów słonecznych i oddziałują z tlenem z tlenku żelaza w regolicie, tworząc cząsteczki wody lub H2O.
Ale jeśli tak jest, kiedy księżyc jest osłonięty od wiatrów słonecznych - kiedy obraca się tak, że Ziemia bezpośrednio blokuje wiatr - ilość tej wody powinna się zmniejszyć. Odkryli, że nawet gdy Księżyc był osłonięty, ilość cząsteczek wody nie uległa zmianie. Sugeruje to, że woda na Księżycu gromadzi się z czasem i nie pochodzi bezpośrednio z wiatru słonecznego, zgodnie z oświadczeniem.
Jednak nie mogą wykluczyć możliwości, że to, co wykrywają za pomocą ich spektrografu, to rzeczywiście woda, a nie podobna długość fali z jednej cząsteczki bez wodoru zwanej tlenkiem wodoru, donoszą w swoim nowym badaniu, opublikowanym 8 marca w czasopismo Geophysical Research Letters.
„Wyniki te pomagają w zrozumieniu księżycowego obiegu wody i ostatecznie pomogą nam dowiedzieć się o dostępności wody, z której ludzie mogą korzystać podczas przyszłych misji na Księżyc” - powiedziała główna autorka Amanda Hendrix, starszy naukowiec z Planetary Science Institute w twierdzenie.
- Księżyc Ziemi: formacja, skład i orbita
- 10 rzeczy, których nie wiedziałeś o Księżycu
- 10 zaskakujących faktów dotyczących księżyca
Pierwotnie opublikowano w dniu .