Po raz pierwszy zarejestrowano dziwne trzęsienie ziemi „bumerang”

Potężne trzęsienie ziemi na środku Oceanu Atlantyckiego w 2016 roku odbiło się od wschodu i zachodu niczym geologiczny bumerang.

Trzęsienia bumerangu były rzadko opisywane w anegdotach i nigdy wcześniej nie były dokumentowane naukowo. To dziwnie złożone trzęsienie ziemi miało miejsce na stosunkowo prostym, prostoliniowym uskoku zwanym uskokiem transformacji oceanicznej. To sugeruje, że takie dziwne, odbijające się trzęsienia mogą się zdarzyć na innych prostych uskokach, takich jak uskok San Andreas, który wije się wzdłuż wybrzeża Kalifornii..

Skomplikowane trzęsienia ziemi nie są niczym niezwykłym, powiedział współautor badania Stephen Hicks, sejsmolog trzęsień ziemi i współpracownik naukowy w Imperial College London. Ale to nie jest zaskakujące, ponieważ większość usterek jest skomplikowana: mogą być bardzo zbliżone do innych błędów, które pękają w dziwny sposób, gdy ktoś pęka pod presją. Z kolei uskoki oceaniczne powinny być proste - powiedział Hicks.

„Widzimy ten poziom złożoności tylko na jednej strukturze” - powiedział Hicks .

Związane z: 10 sposobów, w jakie Ziemia ujawniła swoją dziwność w 2019 roku

Zwykle uskoki oceaniczne stanowią niewielkie zagrożenie dla ludzi. Po pierwsze, są daleko w oceanie, a ich ruch jest w całości poziomy, więc gdy pękają, nie powodują tsunami. Jednak zrozumienie tych usterek jest ważne, ponieważ uskoki transformacyjne, takie jak San Andreas (SA), istnieją również na lądzie, powiedział Hicks…

„Zrozumienie, jak działają uskoki przekształcające ocean, może dostarczyć nam informacji na temat tego, jak mogą działać bardziej złożone uskoki, takie jak uskok SA” - powiedział Hicks.

Przekształć błędy

Uskoki transformacji oceanicznej rozciągają się wzdłuż rozchodzących się grzbietów oceanicznych. Uskoki powstają, ponieważ niektóre odcinki grzbietu oceanicznego rozsuwają się szybciej niż inne, co prowadzi do prostych pęknięć prostopadłych do linii nowej skorupy, która tworzy się w tych strefach rozprzestrzeniania się. Na topografii dna morskiego wyróżniają się, wyglądając trochę jak ząbki zamka błyskawicznego strefy rozłożenia.

Hicks powiedział, że duże trzęsienia ziemi zdarzają się w tych uskokach stosunkowo często, być może co 20 do 50 lat. On i jego zespół mieli szczęście obserwować jeden z sejsmometrów dna oceanu, które zostały rozmieszczone na potrzeby innego projektu badawczego. Trzęsienie o magnitudzie 7,1 dudniło wzdłuż strefy rozprzestrzeniania się Romanche na Oceanie Atlantyckim, w pobliżu równika w sierpniu 2016 r. Strefa ta ma długość 571 mil (920 km) i od 1970 r. Wystąpiło 13 trzęsień ziemi o sile 6,5 lub większej..

Związane z: Fotoreportaż: Wspaniała wina San Andreas

-13 szalonych faktów o trzęsieniu ziemi

-10 największych trzęsień ziemi w historii

-50 interesujących faktów o Ziemi

Fale sejsmiczne podczas trzęsienia w 2016 roku opowiedziały dziwną historię. Około 10 sekund po pierwszym pęknięciu w epicentrum część uskoku pękła prawie 25 mil (40 km) na wschód od epicentrum. Następnie, po kolejnych 10 sekundach, w epicentrum ponownie zaczęła pękać łata usterki.

„To było trochę dziwne” - powiedział Hicks. „Jeśli myślisz o tym jako o stale rozprzestrzeniającym się pęknięciu, wydaje się, że po inicjacji poszedł na wschód, a potem z powrotem na zachód”.

Trzęsienie bumerangu

Istnieje kilka różnych powodów, dla których mogło dojść do trzęsienia bumerangu, poinformował Hicks i jego współpracownicy 10 sierpnia w czasopiśmie Nature Geoscience. Możliwe, że pierwsze pęknięcie w kierunku wschodnim nastąpiło głęboko w skorupie, która następnie nagromadziła energię i zmusiła ponowne pęknięcie z powrotem w kierunku zachodnim na płytszej głębokości.

Alternatywnie, energia trzęsienia mogła odbić się od końca uskoku, że tak powiem. Wschodnie pęknięcie nastąpiło na drugim końcu uskoku, więc być może część energii z pęknięcia cofnęła się przez uskok.

„Może wciąż miał tę stłumioną energię, ale nie mógł dostać się dalej na wschód,” powiedział Hicks.

Inną możliwością jest to, że uskoki przemiany oceanicznej są bardziej chaotyczne, niż się wydaje. Hicks powiedział, że wady, zwłaszcza stare, które uległy znacznej zmianie, prawie nigdy nie są pojedynczymi pęknięciami w skorupie. Bardziej przypominają szeroką, papkowatą strefę. Hicks powiedział, że uskok transformacji, który pękł podczas trzęsienia w 2016 roku, wygląda na dość szeroką na powierzchni oceanu. Jeśli jest podobnie rozległa aż do samej skorupy, komputerowe modele trzęsień ziemi sugerują, że trzęsienie bumerangu jest możliwe. Dzieje się tak, ponieważ szeroka strefa uskoku ma wiele równoległych stref osłabienia, które mogą wywoływać ruch w sobie nawzajem, powiedział Hicks.

Nikt nigdy wcześniej nie opisał trzęsienia ziemi w rodzaju bumerangu w literaturze naukowej, powiedział Hicks, chociaż istnieje anegdotyczny raport o kimś, kto był świadkiem pęknięcia powierzchni idącego w przeciwnym kierunku niż zarejestrowane fale sejsmiczne w Baja California w Meksyku w 2010 roku. Sekundowy ruch w każdym trzęsieniu ziemi jest często skomplikowany, powiedział, ale zrozumienie tego ruchu może stopniowo doprowadzić do zrozumienia, jak i dlaczego zaczynają się trzęsienia ziemi..

„Nie możemy przewidzieć trzęsień ziemi, ponieważ nie wiemy dokładnie, co dzieje się wzdłuż uskoku podczas trzęsień ziemi” - powiedział Hicks. „Każde trzęsienie ziemi, które analizujemy, w pewien sposób nas zaskakuje”.