Co to są telefony CDMA?

Technologia cyfrowego telefonu komórkowego 2G (drugiej generacji) przesyła informacje na kilka różnych sposobów, z różnymi metodami dostępu. FDMA, czyli wielodostęp z podziałem częstotliwości, oznacza, że ​​każde wywołanie odbywa się na innej częstotliwości. Jest to zwykle używane do transmisji analogowych i nie jest uważane za wydajne w przypadku transmisji cyfrowej. W TDMA, czyli wielokrotnym dostępie z podziałem czasu, każdemu wywołaniu nadaje się pewną część czasu na określonej częstotliwości. TDMA kompresuje informacje, dzięki czemu zajmuje mniej miejsca i ma trzy razy większą pojemność niż system analogowy wykorzystujący tę samą liczbę kanałów. Wykorzystuje wąskie pasmo podzielone na trzy szczeliny czasowe. TDMA jest również metodą dostępu używaną dla GSM, która jest używana w Europie, Australii, Azji i Afryce. Telefony GSM w Stanach Zjednoczonych nie są kompatybilne międzynarodowo i nie zapewniają dostępu podczas podróży zagranicznych.

System CDMA różni się od TDMA. Zdigitalizowane dane są przesyłane na różnych częstotliwościach w całym dostępnym paśmie. Dane z każdego telefonu są wysyłane i odbierane przy użyciu unikalnej sekwencji kodów, a dane od wszystkich użytkowników są wysyłane za pośrednictwem tego samego szerokiego pasma. Dane są wysyłane w małych kawałkach, z których każdy otrzymuje znacznik czasu. Informacje te można uzyskać w systemie GPS. W metodzie transmisji CDMA połączenia mogą nakładać się na tym samym paśmie, ponieważ mają określone kody rozpoznawania. Do dziesięciu cyfrowych połączeń CDMA może zająć miejsce na jedno połączenie analogowe. CDMA może pracować w pasmach częstotliwości 800 MHz i 1900 MHz. CDMA i TDMA używają sygnałów o dużej mocy, które mogą zakłócać wzajemny odbiór.