Kim był prawdziwy król Herod?

Król Herod, czasami nazywany „Herodem Wielkim” (około 74 do 4 roku pne), był królem Judei, który rządził tym terytorium za zgodą Rzymian. Podczas gdy Judea była niezależnym królestwem, znajdowała się pod silnymi wpływami rzymskimi, a Herod doszedł do władzy przy wsparciu Rzymu.

Biblia przedstawia Heroda jako potwora, który próbował zabić małego Jezusa, a kiedy nie mógł go znaleźć, zabił każde niemowlę w Betlejem. Historycy na ogół uważają, że ta historia jest fikcyjna.

Chociaż Herod rzeczywiście stracił jedną ze swoich żon i troje dzieci, był także płodnym budowniczym, który odnowił i rozbudował Świątynię w Jerozolimie, najświętsze miejsce w judaizmie. Pomógł także uratować starożytne igrzyska olimpijskie podczas kryzysu finansowego. [Na zdjęciach: poznaj Spendor starożytnej Jerozolimy dzięki aplikacji Virtual Reality]

Dojścia do władzy

Chociaż nie jest pewne, gdzie dokładnie urodził się Herod, wiadomo, że jego ojciec, Antypater (zmarł w 43 roku p.n.e.), pochodził z Idumea (zwanego także Edomem), regionu położonego na południowym wybrzeżu Morza Martwego. Jego matka, Cypros, pochodziła z Nabataja, bogatego królestwa w Jordanii, do którego należało miasto Petra.

Siły rzymskie dowodzone przez generała Pompejusza prowadziły kampanię wojskową we wschodniej części Morza Śródziemnego w 63 roku p.n.e. to zmusiło Hasmoneczyków, żydowską dynastię, która kontrolowała dzisiejszy Izrael, do wyrażenia zgody na panowanie rzymskie. Herod i jego ojciec wspierali Rzymian i zostali za to nagrodzeni większą mocą.

Do 43 roku pne Antypater, Herod i najstarszy brat Heroda, Faesael, "sprawowali władzę quasi-królewską na ziemi za zgodą nieskutecznego i przychylnego arcykapłana Hasmoneusza Hyrcanusa II, który rządził tylko z imienia" Geza Vermes, który był emerytowanym profesorem Jewish Studies na Uniwersytecie Oksfordzkim aż do jego śmierci w 2013 roku, napisał w swojej pośmiertnie wydanej książce „The True Herod” (Bloomsbury, 2014).

Jednak kontrola, jaką mieli trzej mężczyźni, była słaba. W 43 roku p.n.e. Antypater został zamordowany przez zatrucie. Następnie w 40 roku p.n.e. Partowie, wspomagani przez bunt, przejęli Jerozolimę, zabili Faesael, ustanowili lojalny reżim i zmusili Heroda do ucieczki do Rzymu. Po przybyciu do Rzymu Herod zwrócił się o wsparcie do Oktawiana i Marka Antoniusza, którzy byli wówczas sprzymierzeni. Obaj zgodzili się uczynić go królem Judei. Herod wrócił do Judei i do 37 roku p.n.e. odzyskał Jerozolimę i inne części regionu przy wsparciu rzymskiego wojska. [Na zdjęciach: Starożytny dom i koszary rzymskiego oficera wojskowego]

Pozycja Heroda była jednak nadal słaba. Członkowie rodziny z dynastii Hasmoneuszy, którzy byli u władzy przed przybyciem Rzymian, byli oburzeni faktem, że Rzymianie uczynili Heroda królem Judei. Herod poślubił Mariamme, wnuczkę byłego arcykapłana Hyrcanusa II, próbując sprowadzić członków rodziny z dynastii Hasmoneuszy do owczarni. „Urodziła mu trzech synów, Aleksandra i Arystobula, a także trzeciego syna, który zmarł młodo w Rzymie, oraz dwie córki” - napisał Vermes.

Herod stracił Mariamme w 29 roku p.n.e. nad oskarżeniami, że popełniła cudzołóstwo i próbowała go zabić. Herod miał co najmniej 10 żon i uważał, że judaizm dopuszcza poligamię.

Król stracił także swoich synów Aleksandra i Arystobula w 7 roku p.n.e. oraz Antypatera II, najstarszego syna Heroda (którego miał z inną żoną) w 4 p.n.e. Herod oskarżył trzech synów o próbę zabicia go.

Herod skonfiskował mienie należące do tych, o których wierzył, że nie poparli jego rządów. „Konfiskata bogactwa wrogich żydowskich klas wyższych uczyniła go niezwykle bogatym i zapewniła Herodowi fundusze na opłacenie dalszej dobrej woli jego rzymskiego władcy, Marka Antoniusza” - napisał Vermes.

Dodatkowo Herod znalazł się w konflikcie z Kleopatrą VII, królową Egiptu i kochanką Antoniusza. Kleopatra VII pożądała terytorium Heroda i użyła swoich wpływów u Antoniusza, aby przekonać go, aby przekazał jej część terytorium Heroda.

Sojusz między Oktawianem a Antoniuszem dobiegł końca w 32 roku p.n.e. i obaj zmierzyli się w wojnie domowej, w której Antony kontrolował wschodnie części Cesarstwa Rzymskiego, a Oktawian na zachodzie. Herod poparł Antoniusza i skończył na przegranej stronie, gdy Antony został pokonany w bitwie pod Akcjum w 31 roku p.n.e. i popełnił samobójstwo w 30 roku p.n.e..

Herod popłynął na Rodos, aby spotkać się z Oktawianem, nie wiedząc, co się z nim stanie. Kiedy spotkał Oktawiana, Herod zdjął koronę i powiedział Oktawianowi, że wspierał Antoniusza do końca, napisał starożytny historyk Józef Flawiusz (37-100 n.e.).

„Zostałem pokonany z Antoniuszem i wraz z jego upadkiem odkładam koronę. Przyszedłem do ciebie, pokładając nadzieję w moim nieskalanym charakterze i wierząc, że nie będziesz chciał wiedzieć, czyj przyjaciel, ale jakiego rodzaju przyjaciel, ja już było ”- napisał Josephus (tłumaczenie angielskiego klasycysty GA Williamsona). Oktawian był pod takim wrażeniem, że nie tylko pozwolił Herodowi pozostać królem, ale oddał mu terytorium, które Antoniusz podarował Kleopatrze VII.

Herod budowniczy

„Bez wątpienia on [Herod] był największym budowniczym w Ziemi Świętej, planując i nadzorując wykonanie pałaców, fortec, teatrów, amfiteatrów, portów i całego miasta Cezarei, a aby je ukoronować, zorganizował odbudowę Świątynia Jerozolimska ”- napisał Vermes.

Pierwsza Świątynia, zbudowana przez króla Salomona, została zniszczona, gdy Babilończycy zdobyli Jerozolimę w 587 roku p.n.e. Podczas gdy pod koniec VI wieku pne zbudowano w tym miejscu żydowską świątynię, Herod zbudował nową, znacznie większą świątynię. Dzisiejsi historycy często nazywają ją „drugą świątynią”.

Chociaż duża część Drugiej Świątyni została zniszczona przez Rzymian w 70 roku n.e., jej część wciąż pozostaje. „Monumentalną sekcją, która wciąż przetrwała, jest słynna zachodnia (lub płacząca) ściana w Jerozolimie, chwalebna pamiątka przeszłości dla niektórych, a dla innych najświętsze miejsce kultu żydowskiego” - napisał Vermes.

Inne słynne miejsca zbudowane przez Heroda to Masada, pałac-forteca na szczycie klifu, ozdobiona pięknymi mozaikami; i Herodium, kompleks położony 7,5 mil (12 kilometrów) od Jerozolimy, który zawiera pałace, łaźnię, basen i inne konstrukcje zbudowane na szczycie wykonanego przez człowieka wzgórza.

Herod pomógł także uratować starożytne igrzyska olimpijskie. Przekazał „dużą sumę pieniędzy na wsparcie finansowe czteroletnich igrzysk olimpijskich, których przetrwaniu zagrażał brak funduszy”. Vermes napisał. A dzięki pomocy finansowej Heroda „organizatorzy starożytnych igrzysk wybrali wieczystego prezydenta olimpijskiego Heroda i odnotowali to w inskrypcjach”.

Czy zabił Jezusa?

Historycy na ogół uważają, że Herod zmarł w 4 pne, chociaż istnieją argumenty, że zmarł w 5 pne. lub 1 pne Ewangelia Mateusza twierdzi, że próbował zabić małego Jezusa i udało mu się zabić wszystkie inne dzieci w Betlejem w wydarzeniu, które czasami nazywa się „masakrą niewinnych”. Dzisiaj historycy na ogół uważają te twierdzenia za nieprawdziwe.

„Legendarna„ masakra niewinnych ”może odzwierciedlać chrześcijańską dramatyzację egzekucji własnych dzieci przez Heroda” - Peter Richardson, emerytowany profesor religii na Uniwersytecie w Toronto i Amy Marie Fisher, adiunktka religii na Uniwersytecie z Edmonton, napisali w swojej książce „Herod: King of the Jews and Friend of the Romans: Second edition” (Routledge, 2018).

Inna historia, która wspomina o Herodzie, opowiedziana w Ewangelii Łukasza, głosi, że Maria i Józef (rodzice Jezusa) musieli zostać zarejestrowani w spisie ludności w chwili narodzin Jezusa. Uważają to również współcześni historycy za nieprawdę, ponieważ nie ma dowodów na to, że spis ludności odbył się za panowania Heroda.

„Jeśli chodzi o spis ludności, którego celem było przygotowanie wprowadzenia rzymskiego opodatkowania w Judei, nie mógł on mieć miejsca za panowania Heroda. Jako przyjaciel Rzymu, rex socius lub sprzymierzony król, był zwolniony z takiej ingerencji”, Vermes napisał, zauważając, że żaden spis ludności nie odbył się w Judei aż do 6 ne.

Fakt, że Biblia twierdzi, że Jezus urodził się przed śmiercią Heroda, stwarza problem, nad którym uczeni od dawna dyskutowali. Czy Jezus rzeczywiście urodził się w 4 roku przed Chrystusem, zanim umarł Herod? A może Herod żył dłużej, niż sugerują zapisy historyczne i nie umarł, aż zbliżył się do 1 roku przed Chrystusem? A może twierdzenie Biblii, że Jezus urodził się przed śmiercią Heroda, nie jest prawdą? Odpowiedzi na te pytania są przedmiotem dyskusji uczonych od ponad wieku.

Ponure zakończenie

Bunt narodził się pod koniec życia Heroda. Na krótko przed śmiercią Heroda była grupa, która próbowała ściągnąć orła, rzymskiego symbolu, z Drugiej Świątyni. Herod kazał stracić ludzi zaangażowanych w ten czyn. Oczekiwanie na jego śmierć „zaczęło rozładowywać napięcia pogrzebane tuż pod powierzchnią spokojnego królestwa…”. Richardson i Fisher napisali.

Józef Flawiusz twierdził, że Herod był tak pogardzany w swoich ostatnich dniach, a Herod stał się tak zgorzkniały dla własnego ludu, że poprosił swoją siostrę Salome, aby zabiła wielu z nich po jego śmierci. Podobno zebrał najwybitniejszych ludzi z każdej wioski w Judei, zamknął ich na hipodromie i wydał rozkaz swojej siostrze Salome, aby ich zabiła, gdy umrze.

Według Józefa Flawiusza Herod oznajmił: „Wiem, że Żydzi powitają moją śmierć z dziką radością, ale mogę być opłakiwany z powodu innych ludzi i zapewnić wspaniały pogrzeb, jeśli zrobisz, co ci powiem. Ci ludzie pod strażą - jak tylko umrę, zabij ich wszystkich… ”„ Salome nie posłuchała i uwolniła więźniów po śmierci Heroda - dodał Józef Flawiusz.

Po śmierci Heroda w jego królestwie wybuchł masowy bunt i Rzym musiał wysłać posiłki wojskowe.

Obecnie nie istnieją żadne zachowane obrazy Heroda. Herod nie umieszczał swojego wizerunku na swoich monetach i rzadko budował swoje posągi w trosce o obrazę żydowskich wierzeń, które czasami sprzeciwiały się „przedstawianiu postaci ludzkich” - napisał Vermes..

Dodatkowy zasoby:

• Dowiedz się o dziedzinie archeologii biblijnej.
• Odkryj, jaki naprawdę był Jezus.
• Badania pokazują, że ofiary ze zwierząt odgrywały ważną rolę w gospodarce starożytnej Jerozolimy.