Gyles Lewis
0 
4509
309
Dwie nowe plamy słoneczne zakończyły długi okres względnej ciszy na powierzchni naszej płonącej gwiazdy macierzystej, zwiastując początek nowego 11-letniego cyklu aktywności plam słonecznych - powodując czasami dramatyczną pogodę kosmiczną, która może zakłócić komunikację i sieci energetyczne na Ziemi.
Dwie nowe plamy słoneczne, oznaczone jako NOAA 2753 i 2754, zostały dostrzeżone 24 grudnia przez Solar Dynamics Observatory - satelitę, który monitoruje zewnętrzną i wewnętrzną stronę Słońca z orbity geosynchronicznej ponad 22 000 mil (ponad 35 000 kilometrów) powyżej. powierzchnia Ziemi.
Są to pierwsze znaczące plamy słoneczne zaobserwowane od listopada 2019 r. I wskazują na początek nowego cyklu plam słonecznych - znanego jako cykl słoneczny 25 lub SC25 - który ma osiągnąć nowy szczyt aktywności magnetycznej za około pięć lat.
Związane z: Rozmieszczone! 101 obrazów astronomicznych, które oszaleją
Widoczne plamy słoneczne są powodowane przez zaburzenia magnetyczne w słońcu, które wypierają jego jasną warstwę zewnętrzną i odsłaniają nieco chłodniejsze (i ciemniejsze) warstwy wewnętrzne, zwykle przez kilka dni, ale czasami przez kilka tygodni. Mogą różnić się wielkością, ale zwykle są ogromne - często znacznie większe niż cała Ziemia.
„Słońce było bez skazy od 14 listopada do 23 grudnia” - powiedział Jan Janssens, specjalista ds. Komunikacji w Centrum Doskonałości Solar-Terrestrial w Brukseli w Belgii, które koordynuje badania słońca. „Ten 40-dniowy odcinek nieskazitelnych dni jest najdłuższy od ponad 20 lat” - powiedział w e-mailu.
Takie przedłużone okresy bez plam słonecznych zwykle mają miejsce w czasie tak zwanego „minimum słonecznego” - czasu najniższej aktywności plam słonecznych między dwoma cyklami słonecznymi, powiedział Janssens.
Chociaż naukowcy nie będą mieli wystarczających danych przez kolejne sześć miesięcy, aby zadeklarować początek nowego cyklu plam słonecznych, "Wydaje się to wskazywać, że SC25 stopniowo się kształtuje i że osiągnęliśmy lub przekroczyliśmy minimum cyklu słonecznego", Janssens powiedziany.
Cykle plam słonecznych
Według NASA, 11-letnie cykle plam słonecznych są spowodowane obrotem Słońca w przestrzeni. Ponieważ gwiazda obraca się mniej więcej raz na 27 dni, jej materia zachowuje się jak płyn, więc jej równik obraca się znacznie szybciej niż jego bieguny.
To sprawia, że potężne pola magnetyczne Słońca stają się coraz bardziej „splątane” - a plamy słoneczne i inna aktywność magnetyczna są bardziej gwałtowne - aż cała gwiazda odwraca swoją polaryzację magnetyczną (coś w rodzaju ładunku elektrycznego, ale w tym przypadku stan jest albo na północ, albo na południe). To trochę tak, jakby Ziemia co kilka lat zmieniała północ i południowe bieguny magnetyczne.
Zmiana biegunowości Słońca powoduje, że jego aktywność magnetyczna - i plamy słoneczne - ostatecznie zanikają, co skutkuje minimum słonecznym. Ale wirujące pole magnetyczne Słońca powoli ponownie splątuje się i cykl plam słonecznych zaczyna się od nowa.
Plamy słoneczne z nowego i starego cyklu mogą nakładać się na siebie miesiącami lub nawet latami, powiedział Janssens, ale nowe można odróżnić jako elementy nowego cyklu SC25 po ich biegunowości magnetycznej - odwrotność starego cyklu SC24..
Nowe plamy pojawiły się również na stosunkowo dużej szerokości geograficznej na północnej i południowej półkuli Słońca - między 25 a 30 stopniami od równika - podczas gdy plamy słoneczne ze starego cyklu pojawiały się kilka stopni od równika, powiedział..
Oczekuje się, że cykl SC25 osiągnie teraz szczyt około 2024 r., A następnie spadnie do nowego minimum w około 2031 r., Zgodnie z prognozą Centrum Prognozowania Pogody Kosmicznej..
Ale „z pewnością w 2020 roku jest jeszcze wiele nieskazitelnych dni przed nami, a aktywność słoneczna pozostanie od bardzo niskiej do niskiej” - powiedział Janssens.
Minimum słoneczne
Kiedy nowy cykl plam słonecznych osiągnie swój szczyt, zwiększona aktywność magnetyczna słońca może mieć znaczący wpływ na Ziemi.
Duże i złożone plamy słoneczne mogą powodować erupcje promieniowania z powierzchni Słońca, znane jako rozbłyski słoneczne; w potężnych emisjach materiału słonecznego, znanych jako burze protonowe; oraz w rozległych, gęstych chmurach cząstek energetycznych, znanych jako koronalne wyrzuty masy.
Wszystkie trzy rodzaje zdarzeń mogą powodować zakłócenia w naszej komunikacji, nawigacji lotniczej i sieciach energetycznych, powiedział fizyk słoneczny Dean Pesnell z Goddard Space Flight Center NASA, naukowiec z Obserwatorium Dynamiki Słonecznej..
Naładowana cząstka z burz protonowych i koronalnych wyrzutów masy może również tworzyć żywe zorze nad Ziemią.
Satelity na niskich orbitach mogą odczuwać zwiększony opór, gdy zewnętrzne warstwy atmosfery są podgrzewane przez aktywność słoneczną, co może powodować szybsze rozpadanie się ich orbit; wzrost promieniowania słonecznego może wpływać na astronautów poza ochronnym polem magnetycznym Ziemi.
„Wszystkie te rzeczy są tym, co postrzegamy jako efekty pogody kosmicznej” - powiedział Pesnell: „uszkodzenie naszych satelitów, dawki promieniowania dla astronautów, opór satelitów - wszystkie te efekty, o które martwimy się ze strony słońca”.
- 12 najdziwniejszych obiektów we Wszechświecie
- 15 niezapomnianych obrazów gwiazd
- 9 dziwnych wymówek, dlaczego jeszcze nie spotkaliśmy kosmitów
Pierwotnie opublikowano w dniu .
