Thomas Dalton
0 
4178
383
Pająki balonowe zostały po raz pierwszy udokumentowane w XVII wieku, podał w kwietniu magazyn Science. Ale do tej pory naukowcy nie wiedzieli dokładnie, w jaki sposób te pająki wzbijają się w powietrze.
W nowym badaniu, opublikowanym wczoraj (14 czerwca) w czasopiśmie PLOS Biology, grupa naukowców z Politechniki Berlińskiej umieściła 14 pająków krabowych (w Xysticus genus) na konstrukcji kopuły w berlińskim parku, aby obserwować zachowanie małych lotników podczas naturalnego wiatru. Następnie naukowcy powtórzyli swoje eksperymenty w tunelu aerodynamicznym w laboratorium. [5 obalonych mitów o strasznych pająkach]
Naukowcy odkryli, że te pająki bardzo ostrożnie latały; Według badań warunki musiały być odpowiednie, aby pajęczaki zdecydowały się na start.
Pająki najpierw wyczuły wiatr przez włosy na nogach. Następnie dalej testowali warunki wietrzne, unosząc jedną lub czasami obie przednie nogi w powietrze na 5 do 8 sekund. Dopóki pajęczaki nie były zadowolone z warunków wietrznych, powtarzały ten proces, za każdym razem obracając swoje ciała w kierunku wiatru.
Kiedy pająki były wreszcie gotowe do lotu, uniosły brzuchy i przędły jedwab - każde pasmo o długości około 2 do 4 metrów (6,6 do 13 stóp) - ostatecznie tworząc trójkątny arkusz. Przy wystarczającym oporze jedwabiu pod wiatr, pająki mogłyby wykorzystać te cienkie, jedwabiste latawce do startu. Naukowcy poinformowali, że podczas startu i podczas lotu pająki trzymały wyciągnięte nogi.
Wygląda na to, że te małe szybowce zorientowały się, jak unosić się nad chaosem na ziemi.
Pierwotnie opublikowano w dniu .