Pięć najszybszych Ferrari

Szybkie Ferrari jest zbędne, ale niektóre są szybsze niż inne. F430 osiąga 300 km / h.

To krzyk silnika Ferrari w pełnej piosence, który porusza duszę, a te artykuły przedstawiają rezultat tego pięknego hałasu: prędkość.

Interesuje nas maksymalna prędkość i skupiamy się na samochodach drogowych, a nie wyścigowych.

Gdybyśmy jednak mieli po prostu wymienić pięć najszybszych drogowych Ferrari wszechczasów, lista faworyzowałaby obecne lub stosunkowo nowe modele. Na przykład Enzo (217 mph), 599 GTB Fiorano (205 mph) i 575M (205) zostały wprowadzone po 2000 roku..

Aby było ciekawiej, spójrzmy na najszybsze Ferrari każdego z ostatnich pięciu dekad. To jeden ze sposobów prześledzenia ewolucji podróży od pedału do metalu i kolejna okazja, aby cieszyć się chwałą i romansem historii Ferrari. Więc zapnij pasy, skup się na horyzoncie i daj się zgrać.

Najszybsze Ferrari lat 60

365 GTB / 4 celebruje majestat Ferrari V-12 z silnikiem z przodu.

Najszybsze Ferrari lat 70

Pierwszy 12-cylindrowy samochód szosowy Ferrari z silnikiem środkowym, 365 GT4 / BB, nadaje tempo.

Najszybsze Ferrari lat 80

F40 obchodziło 40. rocznicę istnienia Ferrari jako firmy i wyznaczyło nowy, szybki sufit.

Najszybsze Ferrari lat 90

F50 przenosi technologię Formuły 1 na ulicę.

Najszybsze Ferrari 2000 roku

Ferrari Enzo: mocne i polaryzujące, podobnie jak jego imiennik.

Aby uzyskać więcej informacji na temat Ferrari, zobacz:

• Jak działa Ferrari
• Samochody Ferrari
• Inne samochody z silnikami Ferrari
• Historia i biografie Ferrari
• Zdjęcia Ferrari
• Samochody drogowe Ferrari
• Ferrari F1
• Ferrari Sports Racing Cars

Zawartość

1. Najszybsze Ferrari lat 60
2. Najszybsze Ferrari lat 70
3. Najszybsze Ferrari lat 80
4. Najszybsze Ferrari lat 90
5. Najszybsze Ferrari 2000 roku

Ferrari 365 GTB / 4 Daytona zadebiutowało w 1968 roku i zbudowano 1284 egzemplarzy.

Ferrari 356 GTB / 4 Daytona

Silnik: 352-konny V-12

Prędkość maksymalna: 178 mph

Wyzywająco podtrzymując tradycję przedniego silnika Ferrari w świecie szybko wypełniającym się egzotyką środkowego silnika, Ferrari 365 GTB / 4 Daytona rzuciło się na publiczność motoryzacyjną na Salonie w Paryżu w 1968 roku. duży V-12 i krótki tylny pokład - wykrzyknął podczas homilii Enzo Ferrari: „Koń nie pcha wózka, on ciągnie”.

Chociaż fabryka Ferrari zasugerowała, że ​​500 Superfast z 400-konnym silnikiem V-12 może osiągnąć 180 mil na godzinę, testerzy drogowi nigdy nie odnotowali tak wysokiej prędkości. Jednak regularnie doprowadzali Daytonas do między 172 a 178 mil na godzinę.

Aby uzyskać więcej informacji na temat Ferrari, zobacz:

• Jak działa Ferrari
• Samochody Ferrari
• Inne samochody z silnikami Ferrari
• Historia i biografie Ferrari
• Zdjęcia Ferrari
• Samochody drogowe Ferrari
• Ferrari F1
• Ferrari Sports Racing Cars

Ferrari 365 GT4 / BB był pierwszym 12-cylindrowym silnikiem środkowym Ferrari na drogach.

Ferrari 365 GT4 / BB

Silnik: 360 koni mechanicznych płaskich 12

Prędkość maksymalna: 180 mph

Ferrari w końcu odpowiedział Lamborghini Miura w 1974 r. Swoim własnym supersamochodem z silnikiem środkowym, Ferrari 365 GT4 / BB. Inicjały oznaczały Berlinetta Boxer i oznaczały nowy, poziomo ustawiony 4,4-litrowy 12-cylindrowy silnik o mocy około 344 koni mechanicznych. Takie silniki nazywane są „bokserami”, ponieważ ich tłoki pompują na boki, jak zawodnicy wymieniający ciosy. Cztery zawory silnika na cylinder odpowiadały liczbie „4” w oznaczeniu modelu.

Był to pierwszy produkowany przez Ferrari 12-cylindrowy samochód z silnikiem środkowym i miał nadwozie ze stali, aluminium i włókna szklanego. Ferrari 365 GT4 / BB zdecydowanie podniosło poprzeczkę w zakresie wysokich osiągów, zgodnie z oczekiwaniami następcy legendarnego przedniego silnika V-12 Ferrari Daytona. Podczas testów drogowych w czasopismach osiągnął prędkość 180 mil na godzinę. Ferrari zbudowało około 400 Ferrari 365 GT4 / BB, a następnie w 1977 roku zareagowało na zaostrzenie przepisów dotyczących emisji spalin za pomocą 512 BB. Jego płaska 12 była większa, ale samochód był cięższy i nieco wolniejszy niż Ferrari 365 GT4 / BB.

Ferrari 365 GT4 / BB zastąpiło Daytona jako najszybsze Ferrari produkcyjne.

Aby uzyskać więcej informacji na temat Ferrari, zobacz:

• Jak działa Ferrari
• Samochody Ferrari
• Inne samochody z silnikami Ferrari
• Historia i biografie Ferrari
• Zdjęcia Ferrari
• Samochody drogowe Ferrari
• Ferrari F1
• Ferrari Sports Racing Cars

Ferrari F40, zaprezentowane w 1987 roku, obchodziło 40 lat Ferrari jako producenta samochodów.

Ferrari F40

Silnik: 478-konny silnik V-8 z podwójnym turbodoładowaniem

Prędkość maksymalna: 196 mph

Nazwa Ferrari F40 upamiętniała 40. rocznicę Ferrari jako producenta samochodów i była ostatnim Ferrari zbudowanym za życia Enzo Ferrari. To nie była wielka maszyna turystyczna, ale samochód sportowy pozbawiony udogodnień i pełen mocy. W podwoziu zastosowano włókno węglowe i kevlar, a lekki plastikowy korpus został ukształtowany tak, aby zapewnić aerodynamiczny docisk przy maksymalnej prędkości 196 mil na godzinę. Sznurki otworzyły drzwi i nie było wykładziny.

Podniesienie żaluzjowej sekcji ogonowej ujawniło 2,9-litrowy V-8 twincam z dwoma turbosprężarkami i mocą 478 koni mechanicznych, wystarczającą do wystrzelenia 3018-funtowego samochodu z 0-60 mil na godzinę w 3,8 sekundy. Skrzynia biegów była pięciobiegową manualną. Ferrari F40 kosztowało 470,00 $, a każdy z 1000 zbudowanych egzemplarzy był egzemplarzem kolekcjonerskim. Został odsłonięty w lipcu 1987 roku. Enzo Ferrari zmarł 14 sierpnia 1988 roku.

Ferrari F40 było ostatnim Ferrari wypuszczonym za życia Enzo Ferrari.

Aby uzyskać więcej informacji na temat Ferrari, zobacz:

• Jak działa Ferrari
• Samochody Ferrari
• Inne samochody z silnikami Ferrari
• Historia i biografie Ferrari
• Zdjęcia Ferrari
• Samochody drogowe Ferrari
• Ferrari F1
• Ferrari Sports Racing Cars

Ferrari F50 wniosło technologię F1 i ekscytację z jazdy na drogach.

Ferrari F50

Silnik: 513-konny V-12

Prędkość maksymalna: 203 mph

Wprowadzone w 1995 roku Ferrari F50 wprowadziło technologię Ferrari F1 na drogi. Podwozie z włókna węglowego i zawieszenie popychacza były ćwiczeniem Formuły 1. Podobnie było z wolnossącym, centralnie umieszczonym silnikiem V-12, który działał jako podpora dla tylnego zawieszenia i dla nadwozia z włókna węglowego. 4,7-litrowy V-12 wykorzystywał blok bolidu F1 z 1990 roku i wykorzystywał podobną konstrukcję głowic i wału korbowego. Przy mocy 513 koni mechanicznych Ferrari F50 było wówczas najpotężniejszym samochodem drogowym Ferrari w historii. Skrzynia biegów była konwencjonalną sześciobiegową ręczną montowaną wzdłużnie.

Pierwotnie Ferrari chciało zrobić dwa różne nadwozia samochodu, smukłe aerodynamiczne coupe i kabriolet Barchetta. Ostatecznie projekty zostały połączone, tworząc otwarty, dwumiejscowy samochód z podnoszonym panelem dachowym. Zbudowano zaledwie 349 Ferrari F50 i żaden nie szukał nabywców, nawet za cenę prawie 520 000 dolarów. To wciąż tylko połowa ceny McLarena F1, który wyznaczył dzienne tempo egzotycznych osiągów drogowych. Ale celem Ferrari było zapewnienie wrażeń z jazdy F1 nie tylko z nazwy, a dzięki odruchowemu jak brzytwa Ferrari F50, to było to osiągnięte.

Aby uzyskać więcej informacji na temat Ferrari, zobacz:

• Jak działa Ferrari
• Samochody Ferrari
• Inne samochody z silnikami Ferrari
• Historia i biografie Ferrari
• Zdjęcia Ferrari
• Samochody drogowe Ferrari
• Ferrari F1
• Ferrari Sports Racing Cars

Niezwykły kształt Ferrari Enzo pomógł mu utrzymać kontrolę przy prędkości 200 mil na godzinę.

Ferrari Enzo

Silnik: 660 koni mechanicznych V-12

Prędkość maksymalna: 218 mph

Nie jest to do końca ładny kształt, ale celem Ferrari była hiperkontrola przy gwałtownych prędkościach, i to właśnie zapewniły nieortodoksyjne proporcje, spadki, krzywe i otwory wentylacyjne Ferrari Enzo. Ferrari zbudowało nieco ponad 400 oszałamiających coupe, wszystkie w 2003 i 2004 r. Czerpiąc 660 koni mechanicznych z 6-litrowego silnika V-12 zamontowanego na śródokręciu i ważącego poniżej 3000 funtów, Ferrari Enzo rozpędzało się od 0 do 60 mil na godzinę w 3,3 sekundy i trąciło 218 mph. Przekładnia była sześciobiegową, sekwencyjną, bezsprzęgłową manualną skrzynią biegów z manetkami zmiany biegów przy kierownicy.

Ferrari wlało wiedzę o torze wyścigowym do tej drogowej rakiety, jedynej Ferrari nazwanej na cześć założyciela firmy. Odpowiedni do F1 system zarządzania powietrzem łączył wymaganą siłę docisku i aerodynamikę bez uciekania się do samodzielnych spojlerów lub ruchomych folii. Warstwa włókna węglowego i Nomexu utworzyła panele nadwozia, a włókno węglowe zostało użyte w obudowie i wannie. Cena naklejek wynosiła około 650 000 $, a wybór kolorów był ograniczony do czerwonego, żółtego i czarnego. Tylko około 100 Ferrari Enzos przyjechało do Stanów Zjednoczonych, ale dwa zostały rozbite w głośnych wypadkach, nadając samochodowi podwyższony publiczny profil, godny jego dziwacznego wyglądu..

Aby uzyskać więcej informacji na temat Ferrari, zobacz:

• Jak działa Ferrari
• Samochody Ferrari
• Inne samochody z silnikami Ferrari
• Historia i biografie Ferrari
• Zdjęcia Ferrari
• Samochody drogowe Ferrari
• Ferrari F1
• Ferrari Sports Racing Cars