Paul Sparks
0 
3165
77
Maska pośmiertna Beethovena
Cokolwiek stało się z mózgiem Alberta Einsteina? Czy serce Ludwika XIV? Te części ciała i niezliczone inne kawałki znanych zmarłych nie są pochowane w miejscach, których można by się spodziewać. W niektórych przypadkach w ogóle nie zostali pochowani, ale wylądowali na czyimś talerzu (przepraszam, Ludwik XIV) lub w muzeum (nasz zły, Einstein).
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co stało się z częściami ciała słynnego ludu - w tym niemieckiego kompozytora Ludwiga van Beethovena (jego maska pośmiertna jest tutaj pokazana) - zgodnie z książką „Oni stracili głowy !: What Happened to Washington's Teeth, Einstein's Brain, and Other Famous Body Parts ”(Bloomsbury Children's Books, 2018) autorstwa Carlyn Beccia.
Lenina
Ciało komunistycznego rewolucjonisty Władimira Lenina (1870-1924) nigdy nie zostało pochowane. Został raczej zabalsamowany i umieszczony w sarkofagu na środku moskiewskiego Placu Czerwonego. Aby Lenin wyglądał świeżo, jego ciało jest utrzymywane w temperaturze 61 stopni Fahrenheita (16 stopni Celsjusza) i cotygodniowe kąpiele wybielające.
Evita
Argentyńska aktorka i była pierwsza dama Eva Perón (1919-1952) nie doczekała się natychmiastowego pochówku. Po jej śmierci została zabalsamowana (podobnie jak Lenin) i wystawiona na widok żałobników przed wysłaniem do Rzymu na pogrzeb, donosi The New York Times. Kilka lat później zwłoki Evity, jak ją nazywano, ekshumowano i ostatecznie wrócono do Buenos Aires, gdzie została pochowana na cmentarzu Recoleta.
Ale nie została pochowana od razu. Przez jakiś czas jej mąż Juan Perón, generał armii i trzykrotny przywódca Argentyny, trzymał zwłoki swojej żony w jadalni, w której jadł, napisała Beccia..
Galileo
Włoski astronom Galileo Galilei (1564-1642) nie jest pochowany ze wszystkimi swoimi kośćmi. Po tym, jak słynnie przeciwstawił się Kościołowi katolickiemu, mówiąc, że planety krążą wokół Słońca, a nie Ziemi, Galileusz został postawiony przed sądem i szybko odwołał swoje poglądy, aby uniknąć tortur.
Kiedy Galileusz zmarł, jego ciało bezceremonialnie porzucono na tyłach kaplicy Santa Croce we Florencji. Ale w 1737 roku kościół zmienił zdanie i kazał go ponownie pochować w samej kaplicy (zdjęcie powyżej przedstawia jego bajeczny grób). Podczas ekshumacji trzech robotników nie mogło się powstrzymać przed kradzieżą kilku kawałków szkieletu Galileusza, napisała Beccia.
Kości te były przekazywane z pokolenia na pokolenie, dopóki nie zostały zlicytowane w 2009 roku. Teraz trzonowiec, kciuk i palec Galileusza są wystawione w Museo Galileo we Florencji, gdzie jego środkowy palec jest wiecznie skierowany w stronę nieba..
Ludwik XIV
Kiedy umarł Król Słońce Ludwik XIV, jego serce zostało usunięte z jego ciała i zabalsamowane, aby mogło leżeć obok serca jego ojca, króla Ludwika XIII. Ale nie trwał tam długo; angielski szlachcic Lord Harcourt był takim fanem, że zdobył serce i umieścił je w srebrnej trumnie, którą okazjonalnie pokazywał gościom.
Jednym z tych gości był brytyjski teolog William Buckland, który słynnie opisał i nazwał pierwszego znanego dinozaura Megalosaurus. (Buckland nie wiedział jednak, że to dinozaur. Myślał, że to gigantyczna jaszczurka). Buckland postanowił spróbować każdego zwierzęcia, jakie tylko mógł, więc kiedy Harcourt pokazał mu zabalsamowane serce Ludwika XIV, Buckland ruszył naprzód i pożarł je.
„William Buckland zmarł wkrótce po zjedzeniu serca Ludwika XIV i został pochowany na cmentarzu św. Mikołaja w Oxfordshire w Anglii” - napisała Beccia. „Ludwik XIV został pochowany w bazylice Saint-Denis bez jego serca”.
Haydn
Austriacki kompozytor Franz Joseph Haydn dosłownie stracił głowę, gdy dwóch oszustów wykopało jego grób i ukradło mu czaszkę w 1809 roku, zaledwie osiem dni po jego śmierci. Jeden z rabusiów, Joseph Rosenbaum, chciał zbadać głowę muzyka pod kątem frenologii, nowej, gorącej „nauki” o mózgu, która polegała na oglądaniu guzków na głowach ludzi, aby poznać ich osobowości. (Dla przypomnienia, frenologia to w dużej mierze nonsens.)
Rosenbaum podarował czaszkę frenologom ze Szpitala Ogólnego w Wiedniu, gdzie była gotowana, wybielana i zdrapywana, aby lekarze mogli zobaczyć „dźwięk muzyki” na jego skroni. Następnie Rosenbaum zabrał czaszkę do domu i umieścił ją w gablocie. Ale władze dowiedziały się o kradzieży Rosenbauma i złożyły mu wizytę. Rosenbaum nie zamierzał jednak rozstać się z głową Haydna, więc skłamał i dał im kolejną czaszkę, która została pochowana w grobie Haydna.
Rosenbaum przyznał się na łożu śmierci, ale jego lekarz przetarł czaszkę i sprzedał ją austriackiemu profesorowi. Ten profesor zapisał go w spadku Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu, które zostało pozwane przez Towarzystwo Przyjaciół Muzyki, które powiedział, że Rosenbaum im to zażyczył. W końcu, w 1954 roku, społeczeństwo zgodziło się ponownie zakopać czaszkę, ale nie miało serca, aby usunąć niezidentyfikowaną czaszkę, którą Rosenbaum sfałszował około sto lat wcześniej. Więc teraz Haydn jest pochowany z dwiema czaszkami: własną i nieznajomą, napisała Beccia.
Beethoven
Jak pisze Beccia, słynny głuchy Ludwig van Beethoven (1770-1827) skomponował jedną z najwspanialszych utworów muzycznych na świecie, ale cierpiał z powodu złego stanu zdrowia (straszne bóle brzucha, infekcje oczu i kamienie nerkowe) oraz wahań nastroju. A teraz możemy wiedzieć, dlaczego.
Tuż przed śmiercią niemieckiego kompozytora młodzieniec Ferdinand Hiller dostał kosmyk włosów. Lok włosów był przekazywany do 1994 roku, kiedy został zlicytowany i zbadany… i okazało się, że zawiera DUŻO ołowiu. Miał 42 razy więcej ołowiu niż typowe włosy, napisała Beccia. Ołów jest toksyczny i może powodować bóle brzucha, wahania nastroju, a nawet utratę słuchu.
Lok włosów znajduje się teraz w Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie.
Mozarta
Kiedy Wolfgang Amadeus Mozart zmarł w 1791 roku, jego ciało zostało wrzucone do dołu wypełnionego zwłokami. (Powyższa ilustracja przedstawia pogrzeb Mozarta.) Ale wielbiciel podjął działanie, owijając kawałek drutu wokół szyi opanowania, aby można było później zidentyfikować Mozarta.
Taka szansa nadeszła w 1801 roku, kiedy cmentarz został oczyszczony. Wielbiciel wyciągnął czaszkę Mozarta z grobu i przekazywano ją do 2006 roku, kiedy naukowcy przeprowadzili testy porównujące DNA czaszki z DNA babci i siostrzenicy Mozarta.
„Nie tylko DNA czaszki nie pasowało do DNA Mozarta, ale babcia i siostrzenica również nie pasowały do siebie” - napisała Beccia. „Oznacza to, że krewni Mozarta muszą coś wytłumaczyć”.
Goya
Hiszpański artysta Francisco Goya (1746-1828) nie ma głowy. Goya zmarł i został pochowany w Bordeaux we Francji, ale hiszpański rząd otrzymał pozwolenie na przeniesienie jego ciała do rodzinnej Hiszpanii w 1901 roku. Ale zamiast jednego ciała znaleźli dwa szkielety i jedną czaszkę.
Naukowcy doszli do wniosku, że czaszka należała do innego ciała, którego tożsamość jest nadal nieznana, napisała Beccia. Jeśli chodzi o Goi, jego bezgłowe szczątki zostały pochowane w pluszowej kaplicy św. Antoniego z Florydy w Madrycie. Nikt nie wie, gdzie znajduje się jego czaszka.
Einstein
Przed śmiercią Albert Einstein powiedział swojemu biografowi: „Chcę zostać skremowany, żeby ludzie nie przychodzili, aby oddawać cześć moim kościom”. Niestety, jego życzenia nie zostały całkowicie spełnione.
Po śmierci Einsteina na pęknięty tętniak brzucha w 1955 roku jego prochy zostały rozrzucone w tajnym miejscu wzdłuż rzeki Delaware. Ale kilka narządów nie zostało skremowanych, w tym mózg Einsteina, który został skradziony przez patologa dr Thomasa Harveya.
Harvey badał mózg Einsteina i nawet kazał go namalować artystce, napisała Beccia. Następnie Harvey pokroił mózg, przechowywał kawałki w słoikach i schował je w chłodziarce do piwa. Później badanie z 2011 roku wykazało, że Einstein miał ogromne ciało modzelowate, włókna łączące prawą część mózgu z lewym. Publiczność może dziś rzucić okiem na ten słynny mózg w Narodowym Muzeum Zdrowia i Medycyny w Silver Spring w stanie Maryland oraz w Muzeum Mütter w Filadelfii. Powyższe zdjęcie przedstawia mikroskopijny przekrój tkanki mózgowej Einsteina.
Riveria
Jako bonus, Diego Rivera - którego części ciała są uwzględnione - zrobił dość przerażające rzeczy z ciałami innych. Meksykański muralista lubił świeże zwłoki, zwłaszcza jeśli chodziło o lunch. W ramach kanibalistycznego eksperymentu podjadał świeżo zmarłych.
„Jednak najbardziej upodobałem sobie mózgi kobiet w sosie winegret” - napisał w swojej książce „Moja sztuka, moje życie: autobiografia”.