Jacob Hoover
0 
4207
1006
Napisała pierwszy na świecie program komputerowy - w 1837 roku.
Odkryła starożytne potwory morskie pochowane na swoim podwórku.
Zrezygnowała z chemicznego rozrywania naszej warstwy ozonowej.
Możesz nie znać ich imion ani twarzy, ale te pionierki zmieniły sposób, w jaki żyjemy i myślimy o świecie. Od geometrii po paleontologię, medycynę po biologię morską, posunęli się naprzód w swoich dziedzinach w obliczu ogromnych przeciwności. Dołącz do nas teraz, gdy świętujemy ich historie. Oto 20 niesamowitych (i niedocenianych) kobiet, które na zawsze zmieniły matematykę i naukę.
Mary Anning (1799-1847)
Twister językowy dla dzieci „sprzedaje muszelki nad brzegiem morza” został rzekomo zainspirowany prawdziwą paleontologiem z wybrzeża Mary Anning. Urodziła się i wychowała w pobliżu klifów Lyme Regis w południowo-zachodniej Anglii; skaliste wychodnie w pobliżu jej domu roiły się od skamieniałości jurajskich.
Nauczyła się rozpoznawać, odkopywać i przygotowywać te relikwie, gdy dziedzina paleontologii była w powijakach - i była zamknięta dla kobiet. Anning dostarczyła londyńskim paleontologom pierwsze spojrzenie na ichtiozaura, dużego gada morskiego żyjącego obok dinozaurów, w skamielinach, które odkryła, gdy miała nie więcej niż 12 lat, Muzeum Paleontologii Uniwersytetu Kalifornijskiego (UCMP) w Berkeley w Kalifornii , zgłoszono. Znalazła również pierwszą skamieniałość plezjozaura (innego wymarłego gada morskiego).
Maria Sibylla Merian (1647-1717)
Entomolog, botanik, przyrodnik i artystka Maria Sibylla Merian stworzyła niezwykle szczegółowe i bardzo dokładne rysunki owadów i roślin. Pracując z żywymi okazami, Merian zauważył i ujawnił aspekty biologii, które wcześniej były nieznane nauce.
Przed badaniami Merian nad życiem owadów i odkryciem przez nią, że owady wykluły się z jaj, powszechnie uważano, że stworzenia te powstały spontanicznie z błota. Stała się pierwszym naukowcem, który obserwował i dokumentował nie tylko cykle życia owadów, ale także interakcje tych stworzeń z ich siedliskami, donosi The New York Times w 2017 roku..
Najbardziej znanym dziełem Merian jest książka „Metamorphosis Insectorum Surinamensium” z 1705 roku, będąca kompilacją jej badań terenowych nad owadami Surinamu, według Royal Collection Trust w Wielkiej Brytanii..
Sylvia Earle (urodzona 1935)
Sylvia Earle, biolog morski i oceanografka, zajmuje się nauką o oceanach w sposób wciągający; jest pieszczotliwie znana jako „Her Deepness”, od tytułu profilu z 1989 roku w The New Yorker. W ciągu prawie 70 lat nurkowania, począwszy od wieku 16 lat, Earle spędziła łącznie około roku pod wodą, powiedziała The Telegraph w 2017 roku..
Earle rozpoczęła swoje badania oceaniczne pod koniec lat 60., kiedy niewiele kobiet pracowało w terenie. W 1968 roku była pierwszą kobietą-naukowcem, która zanurzyła się w łodzi podwodnej na głębokość 100 stóp (31 metrów) na Bahamach i zrobiła to, gdy była w czwartym miesiącu ciąży, podał The Telegraph..
Związane z: Na zdjęciach: Wyprawa Sylvii Earle „W poszukiwaniu mądrości”
Dwa lata później Earle poprowadziła zespół pięciu kobiet „aquanautów” podczas dwutygodniowej misji badającej dno morskie w podwodnym laboratorium Tektite II. Od tego czasu Earle poprowadziła ponad 100 wypraw po oceanach na całym świecie, aw 1990 roku została pierwszą kobietą, która została głównym naukowcem w National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA).
Mae Jemison (urodzona 1956)
W 1992 roku, kiedy wystrzelił prom kosmiczny Endeavour, astronautka NASA Mae Jemison została pierwszą Afroamerykanką, która dotarła w kosmos. Ale astronauta to tylko jeden z wielu jej tytułów. Jemison jest także lekarzem, wolontariuszem Peace Corps, nauczycielem oraz założycielem i prezesem dwóch firm technologicznych, według Space.com, siostrzanej strony.
Jemison urodziła się w Decatur w Alabamie 17 października 1956 roku. Kiedy miała 3 lata, przeniosła się z rodziną do Chicago, gdzie jej miłość do nauki zaczęła się rozwijać. W wieku 16 lat aspirująca naukowiec studiowała na Uniwersytecie Stanforda, gdzie uzyskała stopnie naukowe z inżynierii chemicznej oraz studiów afrykańskich i afroamerykańskich. Doktorat z medycyny uzyskała na Cornell University w stanie Nowy Jork w 1981 roku. Jako wolontariusz Peace Corps Jemison spędził czas w Sierra Leone i Liberii..
Po treningu z NASA Jemison i sześciu innych astronautów okrążyli Ziemię 126 razy na Endeavour. Podczas swojej 190 godzin w kosmosie Jemison pomogła przeprowadzić dwa eksperymenty na komórkach kostnych.
Jemison jest również poliglotką, mówi po angielsku, rosyjsku, japońsku i suahili, a nawet ma klocki Lego wykonane na jej cześć.
Maria Goeppert Mayer (1906-1972)
W 1963 roku fizyk teoretyczny Maria Goeppert Mayer została drugą kobietą, która zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, 60 lat po tym, jak Marie Curie zdobyła tę nagrodę.
Goeppert Mayer urodził się 28 czerwca 1906 roku w Katowicach w Niemczech (obecnie Katowice). Chociaż kobiety z jej pokolenia rzadko uczęszczały na uniwersytet, Goeppert Mayer studiowała na Uniwersytecie w Getyndze w Niemczech, gdzie pogrążyła się w stosunkowo nowej i ekscytującej dziedzinie mechaniki kwantowej..
W 1930 roku, w wieku 24 lat, uzyskała doktorat z fizyki teoretycznej. Poślubiła Amerykanina Josepha Edwarda Mayera i przeprowadziła się z nim, aby mógł pracować na Johns Hopkins University w Baltimore. Uniwersytet nie chciał jej zatrudnić, biorąc pod uwagę, że był to kryzys, ale i tak kontynuowała pracę nad fizyką.
Kiedy para przeniosła się na Columbia University w Nowym Jorku, pracowała nad rozdziałem izotopów uranu na potrzeby projektu bomby atomowej. Jej późniejsze badania na Uniwersytecie w Chicago nad architekturą jąder - jak różne poziomy orbity utrzymywały różne składniki jądra w atomach - przyniosły jej nagrodę Nobla, którą podzieliła się z dwoma innymi naukowcami.
Rita Levi-Montalcini (1909-2012)
Ojciec Rity Levi-Montalcini zniechęcił ją do podjęcia studiów wyższych, ponieważ miał wiktoriańskie poglądy i uważał, że kobiety powinny zajmować się pełnoetatową pracą żony i matki. Ale Levi-Montalcini odsunęła się i ostatecznie jej praca nad czynnikiem wzrostu nerwów przyniosła jej Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
Droga do sukcesu nie była łatwa. Urodzona we Włoszech w 1909 roku Levi-Montalcini dostała się do szkoły medycznej, którą ukończyła z wyróżnieniem na wydziale medycyny i chirurgii w 1936 roku. Następnie zaczęła studiować neurologię i psychiatrię, ale jej badania przerwała II wojna światowa. Niezrażona założyła laboratorium badawcze w swoim domu, gdzie badała rozwój embrionów kurcząt, aż musiała porzucić pracę i ukryć się we Florencji we Włoszech.
Po wojnie przyjęła posadę na Washington University w St. Louis, gdzie wraz ze współpracownikami odkryła, że substancja pochodząca z guza myszy pobudza wzrost nerwów po umieszczeniu w zarodkach kurcząt. Jej kolega z laboratorium Stanley Cohen był w stanie wyizolować substancję, którą dwaj badacze nazwali czynnikiem wzrostu nerwów. Później podzielił się Nagrodą Nobla z Levi-Montalcini w 1986.
Maryam Mirzakhani (1977-2017)
Maryam Mirzakhani był matematykiem znanym z rozwiązywania trudnych, abstrakcyjnych problemów z geometrii zakrzywionych przestrzeni. Urodziła się w Teheranie w Iranie, a swoją najważniejszą pracę wykonywała jako profesor na Uniwersytecie Stanforda w latach 2009-2014..
Jej praca pomogła wyjaśnić naturę geodezji, proste linie na zakrzywionych powierzchniach. Miał praktyczne zastosowania do zrozumienia zachowania podczas trzęsień ziemi i znalazł odpowiedzi na dawno istniejące tajemnice w tej dziedzinie.
W 2014 roku została pierwszą - i wciąż jedyną - kobietą, która zdobyła Medal Fieldsa, najbardziej prestiżową nagrodę w dziedzinie matematyki. Każdego roku Medal Fieldsa przyznawany jest garstce matematyków w wieku poniżej 40 lat na Międzynarodowym Kongresie Matematyków Międzynarodowej Unii Matematycznej..
Mirzakhani otrzymała swój medal rok po zdiagnozowaniu raka piersi, w 2013 roku. Rak zabił ją 14 lipca 2017 roku, w wieku 40 lat. Mirzakhani nadal wywiera wpływ na jej dziedzinę, nawet po jej śmierci; w 2019 roku jej kolega Alex Eskin zdobył 3 miliony dolarów przełomowej nagrody w matematyce za rewolucyjną pracę, którą wykonał z Mirzakhanim nad „twierdzeniem o magicznej różdżce”. W tym samym roku Przełomowa Nagroda ufundowała nową nagrodę na cześć Mirzakhaniego, która trafiłaby do obiecujących, młodych matematyczek.
Emmy Noether (1882-1935)
Emmy Noether była jedną z wielkich matematyków początku XX wieku, a jej badania pomogły stworzyć podwaliny zarówno dla współczesnej fizyki, jak i dwóch kluczowych dziedzin matematyki.
Noether, Żydówka, wykonała swoją najważniejszą pracę jako badacz na Uniwersytecie w Getyndze w Niemczech od późnych lat 1910 do wczesnych 1930.
Jej najsłynniejsze dzieło nazywa się twierdzeniem Noether, które ma związek z symetrią; położyło podwaliny pod dalsze prace, które stały się niezbędne dla współczesnej fizyki i mechaniki kwantowej.
Później pomogła zbudować podstawy algebry abstrakcyjnej - pracy, za którą jest najbardziej ceniona wśród matematyków - i wniosła fundamentalny wkład w wiele innych dziedzin.
W kwietniu 1933 r. Adolf Hitler wydalił Żydów z uniwersytetów. Przez pewien czas Noether widywała uczniów w swoim domu, zanim podążyła za innymi żydowskimi naukowcami niemieckimi, takimi jak Albert Einstein, do Stanów Zjednoczonych. Pracowała zarówno w Bryn Mawr College w Pensylwanii, jak i na Uniwersytecie Princeton, zanim zmarła w kwietniu 1935 roku.
Susan Solomon (urodzona 1956)
Susan Solomon jest chemikiem atmosferycznym, autorką i profesorem w Massachusetts Institute of Technology, która przez dziesięciolecia pracowała w National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). Podczas swojej pracy w NOAA jako pierwsza zaproponowała, przy wsparciu swoich kolegów, że chlorofluorowęglowodory (CFC) są odpowiedzialne za dziurę w warstwie ozonowej Antarktydy..
W latach 1986 i 1987 kierowała zespołem do McMurdo Sound na południowym kontynencie, gdzie naukowcy zebrali dowody na to, że chemikalia uwalniane przez aerozole i inne produkty konsumenckie wchodziły w interakcję ze światłem ultrafioletowym, usuwając ozon z atmosfery..
Doprowadziło to do Protokołu Montrealskiego ONZ, który wszedł w życie w 1989 roku i zakazał CFC na całym świecie. Jest uważany za jeden z najbardziej udanych projektów środowiskowych w historii, a dziura w warstwie ozonowej znacznie się zmniejszyła od czasu przyjęcia protokołu.
Virginia Apgar (1909-1974)
Dr Virginia Apgar była pionierką w dziedzinie medycyny anestezjologii i położnictwa, najbardziej znaną z wynalezienia skali Apgar, prostej i szybkiej metody oceny stanu zdrowia noworodków.
Apgar uzyskała dyplom lekarza w 1933 roku i planowała zostać chirurgiem. Jednak wówczas kobiety chirurgiczne miały ograniczone możliwości kariery, więc przeniosła się na wyłaniającą się dziedzinę anestezjologii. Później została liderem w tej dziedzinie i pierwszą kobietą, która została profesorem zwyczajnym w Columbia University College of Physicians and Surgeons, według National Institutes of Health.
Jeden z obszarów badań Apgar dotyczył skutków znieczulenia stosowanego podczas porodu. W 1952 roku opracowała system punktacji Apgar, który ocenia funkcje życiowe noworodków w pierwszych minutach życia. Wynik opiera się na pomiarach tętna noworodka, wysiłku oddechowego, napięcia mięśniowego, odruchów i koloru skóry, przy czym niższe wyniki wskazują, że dziecko wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. System zmniejszył śmiertelność niemowląt i pomógł rozwinąć dziedzinę neonatologii i jest nadal używany.
Brenda Milner (urodzona 1918)
Czasami nazywana „założycielką neuropsychologii” Brenda Milner dokonała przełomowych odkryć dotyczących ludzkiego mózgu, pamięci i uczenia się.
Milner jest najbardziej znana ze swojej pracy z „Pacjentem H.M.”, mężczyzną, który stracił zdolność tworzenia nowych wspomnień po operacji mózgu z powodu padaczki. Dzięki wielokrotnym badaniom w latach pięćdziesiątych Milner odkrył, że pacjent H.M. mógł uczyć się nowych zadań, nawet jeśli nie pamiętał tego. Doprowadziło to do odkrycia, że według Canadian Association for Neuroscience istnieje wiele typów systemów pamięci w mózgu. Prace Milnera odegrały ważną rolę w naukowym zrozumieniu funkcji różnych obszarów mózgu, takich jak rola hipokampu i płatów czołowych w pamięci oraz wzajemne oddziaływanie dwóch półkul mózgu.
Jej praca trwa do dziś. W wieku 101 lat Milner nadal jest profesorem na wydziale neurologii i neurochirurgii Uniwersytetu McGill w Montrealu, według Montreal Gazette.
Karen Uhlenbeck (urodzona 1942)
W 2019 roku ten amerykański matematyk jako pierwsza kobieta otrzymała Nagrodę Abla, jedną z najbardziej prestiżowych nagród matematycznych. Uhlenbeck wygrała za swój przełomowy wkład w fizykę matematyczną, analizę i geometrię.
Jest uważana za jednego z pionierów w dziedzinie analizy geometrycznej, czyli badania kształtów za pomocą równań różniczkowych cząstkowych (pochodnych, czyli szybkości zmian wielu różnych zmiennych, często oznaczanych jako x, yiz). Opracowane przez nią metody i narzędzia są szeroko stosowane w całej dziedzinie.
Związane z: 11 najpiękniejszych równań matematycznych
Uhlenbeck wniósł znaczący wkład w teorie mierników, zestaw równań fizyki kwantowej, które definiują, jak powinny zachowywać się cząstki subatomowe. Odkryła również kształty, jakie folie mydlane mogą przyjmować w zakrzywionych przestrzeniach o wyższych wymiarach.
O nagrodzie Abela, jej długoletnia przyjaciółka Penny Smith, matematyk z Lehigh University w Pensylwanii, powiedziała: „Nie przychodzi mi do głowy nikt, kto zasługiwałby na nią bardziej… Ona naprawdę jest nie tylko genialna, ale także twórczo genialna, niezwykle twórcza genialna”.
Jane Goodall (urodzony 1934)
Jane Goodall to legendarna prymatolog, której praca z dzikimi szympansami zmieniła sposób, w jaki postrzegamy te zwierzęta i ich relacje z ludźmi.
W 1960 roku Goodall rozpoczęła badania nad szympansami w lesie Gombe w Tanzanii. Zanurzając się w towarzystwie zwierząt, dokonała kilku rewolucyjnych odkryć, w tym tego, że szympansy robią i używają narzędzi - cecha, która według National Geographic była wcześniej uważana za wyjątkowo ludzką. Odkryła również, że zwierzęta wykazywały złożone zachowania społeczne, takie jak altruizm i zrytualizowane zachowania, a także gesty uczucia.
W 1965 roku Goodall uzyskał tytuł doktora etologii na Uniwersytecie Cambridge, stając się jedną z nielicznych osób, które kiedykolwiek mogły studiować na uniwersytecie na poziomie magisterskim bez wcześniejszego uzyskania tytułu licencjata. W 1977 roku Goodall założył Jane Goodall Institute w celu wspierania badań i ochrony szympansów.
Ada Lovelace (1815-1852)
Ada Lovelace była dziewiętnastowieczną matematyką samoukiem i przez niektórych jest uważana za „pierwszego na świecie programistę komputerowego”.
Lovelace dorastała zafascynowana matematyką i maszynami. W wieku 17 lat poznała angielskiego matematyka Charlesa Babbage'a na imprezie, na której demonstrował prototyp prekursora swojego „silnika analitycznego”, pierwszego komputera na świecie. Zafascynowana Lovelace postanowiła dowiedzieć się wszystkiego o maszynie.
W 1837 roku Lovelace przetłumaczył z francuskiego artykuł o silniku analitycznym. Wraz z tłumaczeniem opublikowała własne szczegółowe notatki dotyczące maszyny. Notatki, które były dłuższe niż samo tłumaczenie, zawierały formułę, którą stworzyła do obliczania liczb Bernoulliego. Niektórzy twierdzą, że zgodnie z poprzednim raportem tę formułę można traktować jako pierwszy kiedykolwiek napisany program komputerowy.
Lovelace jest obecnie głównym symbolem kobiet w nauce i inżynierii. Jej dzień obchodzony jest w każdy drugi wtorek października.
Dorothy Hodgkin (1910-1994)
Dorothy Hodgkin, angielska chemik, otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 1964 roku za określenie struktur molekularnych penicyliny i witaminy B12.
W wieku 10 lat bardzo zainteresowała się kryształami i chemią, a jako studentka Uniwersytetu Oksfordzkiego jako jedna z pierwszych badała strukturę związków organicznych metodą zwaną krystalografią rentgenowską. Podczas studiów podyplomowych na Uniwersytecie w Cambridge rozszerzyła prace brytyjskiego fizyka Johna Desmonda Bernala nad biologicznymi cząsteczkami i pomogła w wykonaniu pierwszego badania dyfrakcji rentgenowskiej pepsyny, zgodnie z Britannica.com..
Kiedy w 1934 roku zaproponowano jej tymczasowe stypendium badawcze, wróciła do Oksfordu, gdzie przebywała do przejścia na emeryturę. Założyła laboratorium rentgenowskie w Muzeum Historii Naturalnej w Oksfordzie, gdzie rozpoczęła badania nad strukturą insuliny.
W 1945 roku z powodzeniem opisała ułożenie atomów w strukturze penicyliny, aw połowie lat pięćdziesiątych XX wieku odkryła strukturę witaminy B12. W 1969 roku, prawie cztery dekady po pierwszej próbie, określiła budowę chemiczną insuliny.
Caroline Herschel (1750–1848)
Caroline Herschel (urodzona w Hanowerze w Niemczech 16 marca 1750 r.) Może zawdzięczać swoją reputację pierwszej na świecie zawodowej astronomii ciężkiemu przypadkowi tyfusu. W wieku 10 lat Caroline rosła trwale zahamowana przez chorobę - jej wzrost sięgał 130 centymetrów (4 stopy), jak podaje Britanica.com - podobnie jak perspektywy jej małżeństwa. Skazana na starą pannę, jeśli chodzi o jej rodziców, edukacja Herschel została porzucona na rzecz prac domowych, aż jej brat, William Herschel, zabrał ją do Bath w Anglii w 1772 roku.
William Herschel był muzykiem i astronomem i uczył swoją siostrę w obu profesjach. Ostatecznie Caroline Herschel ukończyła szlifowanie i polerowanie luster teleskopu swojego brata, aby udoskonalić swoje równania i dokonywać własnych odkryć na niebie. Asystując swojemu bratu w roli nadwornego astronoma króla Jerzego III w 1783 roku, Caroline Herschel wykryła trzy wcześniej nieodkryte mgławice; trzy lata później jako pierwsza kobieta odkryła kometę.
W 1787 roku król przyznał Caroline Herschel roczną emeryturę w wysokości 50 funtów, czyniąc ją pierwszą zawodową astronomem w historii. Skatalogowała ponad 2500 mgławic przed śmiercią w 1848 roku i za swoje badania otrzymała złote medale od Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego i Króla Prus..
Sophie Germain (1776–1831)
Sophie Germain była francuską matematyką najbardziej znaną z odkrycia specjalnego przypadku w ostatnim twierdzeniu Fermata, który obecnie nazywa się twierdzeniem Germaina, oraz z jej pionierskiej pracy w teorii sprężystości.
Germain fascynowała się matematyką, gdy miała zaledwie 13 lat. Jako młoda kobieta na początku XIX wieku zainteresowanie Germain naukami ścisłymi i matematyką nie zostało dobrze przyjęte przez rodziców i nie pozwolono jej uzyskać formalnego wykształcenia w tym temacie.
Tak więc Germain początkowo studiowała za plecami swoich rodziców i użyła nazwiska ucznia, aby przekazać swoją pracę nauczycielom matematyki, których podziwiała. Instruktorzy byli pod wrażeniem, nawet gdy dowiedzieli się, że Germain jest kobietą, i wzięli ją pod swoje skrzydła, jak tylko mogli w tym czasie, zgodnie z książką Louisa L. Bucciarelli i Nancy Dworsky „Sophie Germain: An Essay in the Historia teorii sprężystości ”(Springer Holandia, 1980).
W 1816 r. Germain wygrał konkurs, aby znaleźć matematyczne wyjaśnienie zestawu niezwykłych obrazów stworzonych przez niemieckiego fizyka Ernsta Chladniego. To była trzecia próba rozwiązania zagadki przez Germain, którą zrobiła, poprawiając swoje poprzednie błędy. Chociaż jej trzecie rozwiązanie nadal zawierało drobne rozbieżności, sędziowie byli pod wrażeniem i uznali, że zasługuje na nagrodę.
Około 1820 roku Germain napisała do swoich mentorów, Carla Friedricha Gaussa i Josepha-Louisa Lagrange'a, o tym, jak pracowała, aby udowodnić ostatnie twierdzenie Fernata, zgodnie z Agnes Scott College w Atlancie. Wysiłki Germaina ostatecznie doprowadziły do tego, co jest obecnie znane jako twierdzenie Sophie Germain.
Patricia Bath (urodzony 1942)
Dr Patricia Bath jest amerykańską okulistką i naukowcem zajmującą się laserami. Bath została pierwszą kobietą okulistką powołaną na wydział Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) w Szkole Medycznej Jules Stein Eye Institute w 1974 roku; pierwsza kobieta, która przewodniczyła programowi rezydentury okulistycznej w Stanach Zjednoczonych w 1983 r .; i pierwsza lekarka pochodzenia afroamerykańskiego, która otrzymała patent na wynalazek medyczny w 1986 roku.
Bath w młodym wieku zainspirowało się do podjęcia kariery medycznej po tym, jak dowiedział się o służbie dr Alberta Schweitzera mieszkańcom dzisiejszego Gabonu w Afryce na początku XX wieku, według amerykańskiej National Library of Medicine..
Kończąc swoje szkolenie medyczne w Nowym Jorku w 1969 roku, Bath zauważyła, że w klinice okulistycznej w Harlemie było znacznie więcej pacjentów niewidomych lub niedowidzących w porównaniu z kliniką okulistyczną na Uniwersytecie Columbia. Dlatego przeprowadziła badanie i odkryła, że częstość występowania ślepoty w Harlemie była wynikiem braku dostępu do opieki okulistycznej. Aby rozwiązać ten problem, Bath zaproponowała nową dyscyplinę, okulistykę społeczną, która szkoli wolontariuszy w zakresie oferowania podstawowej opieki okulistycznej populacjom w niedostatecznym stopniu. Koncepcja ta jest obecnie stosowana na całym świecie i uratowała wzrok tysiącom osób, które w przeciwnym razie pozostałyby nierozpoznane i nieleczone.
Jako nowa kobieta i czarna członkini wydziału na UCLA, Bath doświadczyła licznych przypadków seksizmu i rasizmu. W 1977 roku była współzałożycielką American Institute for the Prevention of Blindness, organizacji, której misją jest ochrona, zachowanie i przywracanie wzroku.
Badania Bath nad zaćmą doprowadziły do wynalezienia przez nią nowej metody i urządzenia do usuwania zaćmy, zwanego sondą laserphaco. Otrzymała patent na tę technologię w 1986 roku. Dziś urządzenie jest używane na całym świecie.
Rachel Carson (1907-1964)
Rachel Carson była amerykańską biologiem, ekologiem i pisarką naukową. Najbardziej znana jest z książki „Silent Spring” (Houghton Mifflin, 1962), w której opisano szkodliwy wpływ pestycydów na środowisko. Książka ostatecznie doprowadziła do ogólnokrajowego zakazu stosowania DDT i innych szkodliwych pestycydów, według Narodowego Muzeum Historii Kobiet.
Carson studiowała w Woods Hole Oceanographic Institution w Massachusetts i uzyskała tytuł magistra zoologii na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w 1932 r. W 1936 r. Carson została drugą kobietą zatrudnioną przez US Bureau of Fisheries (później US Fish and Wildlife Service). , gdzie pracowała jako biolog wodny, według US Fish and Wildlife Service. Jej badania pozwoliły jej odwiedzić wiele dróg wodnych w regionie Chesapeake Bay, gdzie po raz pierwszy zaczęła dokumentować wpływ pestycydów na ryby i dziką przyrodę.
Carson była utalentowaną pisarką naukową, a Fish and Wildlife Service ostatecznie uczynił ją redaktorką naczelną wszystkich swoich publikacji. Po sukcesie jej dwóch pierwszych książek o życiu morskim, „Under the Sea Wind” (Simon i Schuster, 1941) oraz „The Sea Around Us” (Oxford, 1951), Carson zrezygnowała z pracy w Fish and Wildlife Service, aby skoncentrować się bardziej na pisanie.
Z pomocą dwóch innych byłych pracowników Fish and Wildlife Service, Carson spędził lata na badaniu wpływu pestycydów na środowisko w Stanach Zjednoczonych i Europie. Podsumowała swoje odkrycia w swojej czwartej książce „Cicha wiosna”, która wywołała ogromne kontrowersje. Przemysł pestycydów próbował zdyskredytować Carsona, ale rząd USA zarządził pełną rewizję swojej polityki dotyczącej pestycydów, w wyniku czego zakazał DDT. Od tego czasu Carson został uznany za inspirującego Amerykanów do rozważania środowiska.
Ingrid Daubechies (urodzona 1954)
Jej wyróżnienia i naukowe cytaty sprawiłyby, że rachunek CVS wyglądałby na mały: Ingrid Daubechies, urodzona w 1954 roku w Brukseli, gdzie uzyskała zarówno tytuł licencjata, jak i doktorat z fizyki, od najmłodszych lat zajmowała się matematyką. Oprócz zainteresowania tym, jak to działa, uwielbiała też zastanawiać się, „dlaczego pewne matematyczne rzeczy są prawdziwe (na przykład fakt, że liczba jest podzielna przez 9, jeśli po dodaniu wszystkich jej cyfr do siebie otrzymasz kolejną liczbę podzielną przez 9 - powiedziała kiedyś, według krótkiej biografii na stronie University of St. Andrews w Szkocji. Uwielbiała też szyć ubrania dla lalek - oczywiście ze względu na matematykę. - Fascynujące było dla mnie to, że składanie płaskich z kawałków materiału można by zrobić coś, co wcale nie było płaskie, ale podążało za zakrzywionymi powierzchniami. ”I wspomina, że zasnęła podczas obliczania mocy obliczeniowej 2 w jej głowie, według biografii St Andrews.
Być może najważniejszą dla niej liczbą byłby rok 1987. To nie tylko rok, w którym wyszła za mąż, ale także wtedy, gdy dokonała wielkiego matematycznego przełomu w dziedzinie fal; są one podobne do „minifali”, ponieważ zamiast ciągnąć się w nieskończoność (pomyśl o sinusie i cosinusie), szybko zanikają, a wysokość fal zaczyna się od zera, rośnie, a następnie szybko spada do zera.
Odkryła tak zwane falki ortogonalne (obecnie nazywane falkami Daubechies), które są używane w kompresji obrazu JPEG 2000, a nawet w niektórych modelach używanych w wyszukiwarkach.
Obecnie jest profesorem matematyki oraz inżynierii elektrycznej i komputerowej na Duke University, gdzie studiuje teorię falek, uczenie maszynowe i inne dziedziny na styku fizyki, matematyki i inżynierii..
Pierwotnie opublikowano w dniu .
OFERTA: Zaoszczędź co najmniej 53% dzięki naszej najnowszej ofercie na czasopisma!
Dzięki imponującym, wyciętym ilustracjom, które pokazują, jak rzeczy funkcjonują, i niesamowitym zdjęciom najbardziej inspirujących spektakli na świecie, How It Works stanowi szczyt wciągającej, opartej na faktach zabawy dla publiczności głównego nurtu, która chce być na bieżąco z najnowszymi technologiami i najbardziej imponującymi zjawiskami na rynku. planeta i poza nią. Napisane i przedstawione w stylu, który sprawia, że nawet najbardziej złożone tematy są interesujące i łatwe do zrozumienia. Jak to działa, jest lubiane przez czytelników w każdym wieku.
Wyświetl ofertę