7 miejsc biblijnych spustoszonych przez współczesnych szabrowników

Biblijne ruiny

Miejsca biblijne cieszą się zainteresowaniem wielu ludzi: archeologów, historyków, księży, rabinów, imamów i wielu zwykłych ludzi. Niestety, te historyczne ruiny z czasów Jezusa często przyciągają również szabrowników, ludzi, którzy nielegalnie wykopują jakieś miejsce, często w nadziei sprzedania tego, co znaleźli. Wojna, bieda i zapotrzebowanie ze strony kolekcjonerów artefaktów, którzy czasami są gotowi zapłacić duże sumy za biblijne artefakty, pomagają w szabrowaniu. Oto siedem stanowisk archeologicznych o znaczeniu biblijnym, które zostały splądrowane przez współczesnych grabieżców.

Jaskinie w pobliżu Qumran

Wewnątrz 12 jaskiń w Qumran archeolodzy odkryli słynne obecnie zwoje znad Morza Martwego, które składają się z fragmentów 900 manuskryptów, w tym jednych z najwcześniejszych kopii Biblii hebrajskiej. Wkrótce po odkryciu kilku pierwszych zwojów, w 1947 roku, rabusie zaczęli czyścić te jaskinie. W rzeczywistości wiele zwojów znaleźli rabusie, a nie archeolodzy. Wiele z tych zwojów zostało sprzedanych przez handlarza antykami o nazwisku Khalil Iskander Shahin (znanego również jako „Kando”) w Betlejem.

W 2017 roku w innej jaskini Qumran znaleziono zwój znad Morza Martwego, chociaż nie było na nim żadnego napisu. Jaskinia została splądrowana, a archeolodzy znaleźli pozostałości czegoś, co wygląda jak współczesne kilofy. Szabrownicy splądrowali również inne jaskinie znalezione od tego czasu, a archeolodzy rozpoczęli kampanię mającą na celu znalezienie i wykopanie wszelkich jaskiń w pobliżu Qumran, które zawierają pozostałości archeologiczne.

Niniwa

Niniwa, starożytne miasto asyryjskie położone na terenie dzisiejszego Iraku, pojawia się w Biblii wiele razy. Na przykład Księga Nahuma zawiera proroctwo, rzekomo podane przez człowieka imieniem Nahum, które przewidywało zniszczenie Niniwy. Stało się to w 612 roku p.n.e., kiedy armia złożona z żołnierzy z Medów (królestwa we współczesnym Iranie) i Babilonu zaatakowała miasto.

Niestety ostatnia dekada nie była łaskawa dla Niniwy. W czerwcu 2014 r. Grupa terrorystyczna ISIS (znana również jako ISIL lub Daesh) zajęła Niniwę i okupowała ją do stycznia 2017 r. W tym czasie grupa terrorystyczna zniszczyła grób Jonasza, święte miejsce zarówno dla muzułmanów, jak i chrześcijan. Szabrownicy wykopali system tuneli pod pozostałościami zniszczonego grobowca. Nie jest jasne, ile dokładnie artefaktów zrabowano spod grobowca. Po odbiciu Niniwy przez wojska irackie, w tunelach znaleziono pozostałości inskrypcji.

Dura-Europos

Dura-Europos, starożytne miasto w południowo-wschodniej Syrii, jest domem dla najwcześniejszego znanego kościoła chrześcijańskiego, datowanego na 230 rok n.e. Kościół ma dziedziniec, salę zebrań i baptysterium (miejsce używane do chrztu). W baptysterium znajduje się wiele malowideł ściennych przedstawiających sceny chrześcijańskie, w tym jeden przedstawiający Jezusa chodzącego po wodzie.

Wojna domowa w Syrii mocno uderzyła w tę stronę. Analiza zdjęć satelitarnych wykonanych w latach 2011–2014 ujawnia, że ​​strona została „poddana ekstremalnie ciężkiej grabieży”, jak stwierdzono w raporcie opublikowanym przez American Association for the Advancement of Science. Grupa terrorystyczna ISIS zdobyła Dura-Europos w 2014 roku. Armia syryjska odbiła ten obszar w grudniu 2017 roku. Obecnie nie jest pewne, ile pozostało z miasta i jego wczesnego kościoła chrześcijańskiego.

Pocieszeniem jest fakt, że ponad 12 000 artefaktów z Dura-Europos znajduje się w Galerii Sztuki Uniwersytetu Yale w Stanach Zjednoczonych. Przedmioty te zostały wydobyte w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku przez zespół archeologiczny z Yale i Francuskiej Akademii Inskrypcji i Literatury.

Betlejem

Położone na Zachodnim Brzegu Betlejem jest znane jako biblijne miejsce narodzin Jezusa; Z pozostałości archeologicznych wynika, że ​​Betlejem i okoliczne tereny były zamieszkane od tysięcy lat. Na jednej niedawno odkrytej nekropolii znajdują się grobowce sprzed ponad 4000 lat, chociaż grabieże lub budowa zniszczyły część nekropolii.

Sporo grabieży uszkodziło starożytne grobowce i stanowiska archeologiczne w okolicy. Grabież pogłębia bezrobocie, bieda i ograniczone zasoby służby antyków w Palestynie. Archeolodzy palestyńscy zauważyli, że trwający konflikt izraelsko-palestyński pogarsza sytuację, przynosząc słabe bezpieczeństwo, wyższy poziom ubóstwa oraz niszczenie lub niszczenie stanowisk archeologicznych.

Jedno z badań, opublikowane w Journal of Mediterranean Archeology, wykazało, że niektórzy rabusie w rejonie Betlejem, desperacko szukając artefaktów do sprzedaży, zaczęli nawet posługiwać się duchami w nadziei na znalezienie złotych artefaktów..

Al-Yahudu

Kiedy babiloński król Nabuchodonozor II wyparł społeczność Żydów z Judy, przenieśli się oni do Al-Jahudu (nazwę, którą można przetłumaczyć jako „wioska Żydów” lub „miasto Żydów”). Miejsce to znajduje się gdzieś na terenie dzisiejszego Iraku.

Osada znana jest z Biblii hebrajskiej, która opisuje, jak po zdobyciu Jerozolimy przez Babilończyków w 587 roku p.n.e. pierwsza świątynia została zniszczona, a znaczna część ludności żydowskiej została przymusowo przesiedlona do Mezopotamii. (Większość Iraku znajduje się w granicach historycznego regionu zwanego Mezopotamią).

Tabletki od Al-Yahudu pojawiają się na rynku antyków już od 20 lat. Tabliczki opisują życie niektórych ludzi, którzy zostali przymusowo wygnani, pokazując, jak zachowali swoją żydowską religię i zwyczaje, dostosowując się do życia w imperium babilońskim. Pomimo znaczenia Al-Yahudu, archeolodzy nie wiedzą, gdzie znajduje się to miejsce w Iraku, chociaż robią to rabusie. Obecnie wiadomo, że istnieje ponad 200 tabletek Al-Yahudu. Kiedy archeolodzy ustalą lokalizację tej starożytnej osady, prawdopodobnie stwierdzą, że została ona mocno splądrowana.

Nimrud

Księga Rodzaju opowiada, jak starożytne asyryjskie miasto Nimrud (znane w hebrajskiej Biblii jako „Calah”) zostało zbudowane przez „potężnego wojownika” i „potężnego łowcę” imieniem Nimrod. Genesis twierdzi również, że Nimrod był prawnukiem Noego. Noe, rzecz jasna, słynie z polecenia Boga i zbudował arkę, aby pomieścić swoją rodzinę oraz pary samców i samic każdego zwierzęcia na Ziemi, chroniąc je przed wielką powodzią, którą stworzył Bóg.

Dzisiejsze grabieże i zniszczenia zdewastowały Nimrud. Miasto zostało splądrowane podczas inwazji USA na Irak w 2003 r., A także artefakty z miasta, które znajdowały się w Muzeum Narodowym Iraku w Bagdadzie. W czerwcu 2014 roku ISIS zdobyło Nimrud, zniszczyło większość starożytnego miasta, a także mogło je splądrować. Miasto zostało odbite w listopadzie 2016 roku przez wojska irackie; przez ponad miesiąc miejsce było jednak słabo zabezpieczone, a doniesienia medialne wskazują, że miało miejsce więcej grabieży.

Opona

Biblia wielokrotnie wspomina o starożytnym mieście Tyru, położonym na terenie dzisiejszego Libanu. Na przykład król Tyru, imieniem Hiram, wysłał drewno cedrowe i wykwalifikowanych pracowników do króla Dawida i króla Salomona, mówi hebrajska Biblia. Te zasoby i robotnicy pomogli zbudować pierwszą świątynię, najświętsze miejsce w judaizmie. Biblia hebrajska opisuje również, w jaki sposób Salomon i Hiram współpracowali przy tworzeniu flot statków, które prowadziły handel we wschodniej części Morza Śródziemnego i handlowały z nieznanym krajem zwanym „Ofir”, bogatym w złoto.

W ciągu ostatnich 50 lat opony padały ofiarą grabieży. Wojny i złe warunki ekonomiczne nawiedzały Liban okresowo w tym czasie, stwarzając warunki, które umożliwiły grabieże na dużą skalę.

Na przykład w 1989 r. Kamienny sarkofag w Tyrze „został wysadzony w powietrze, aby połamane fragmenty rzeźby mogły zostać przeniesione na rynek” - napisała Helga Seeden, profesor archeologii na American University of Beirut w artykule opublikowanym w książce „ The Presented Past: Heritage, Museums and Education ”(Routledge, 1994).

Następnie, w 1990 roku, rabusie odkryli i splądrowali cmentarz, na którym prawdopodobnie pochowano dzieci. „Według lokalnych informacji, odkopano około 200 kamiennych steli wraz z kilkadziesiątami popielnic i innych typowych naczyń ceramicznych z epoki żelaza” - napisała Hélène Sader, profesor archeologii na American University of Beirut, w artykule opublikowanym w czasopiśmie Berytus Badania archeologiczne w 1991 roku.