Joseph Norman
0 
4701
747
Pięćset sześćdziesiąt pięć milionów lat temu pole magnetyczne Ziemi prawie zniknęło.
Jednak nowe badanie sugeruje, że mogło go uratować zjawisko geologiczne. Płynny wówczas rdzeń Ziemi prawdopodobnie zaczął się zestalać mniej więcej w tym czasie, co wzmocniło pole, jak poinformowała grupa wczoraj (28 stycznia) w czasopiśmie Nature Geoscience. To ważne, ponieważ pole magnetyczne chroni naszą planetę i jej mieszkańców przed szkodliwym promieniowaniem i wiatrami słonecznymi - strumieniami cząstek plazmy wyrzucanymi przez słońce.
Naukowcy odkryli, jak wyglądało wtedy jądro naszej planety, przyglądając się kryształom wielkości ziaren piasku.
Pobrali próbki plagioklazu i klinopiroksenu - minerałów, które powstały 565 milionów lat temu - w dzisiejszym prowincji Quebec w Kanadzie. Próbki te zawierają malutkie igły magnetyczne o wielkości od około 50 do 100 nanometrów, które w stopionej skale orientują się w kierunku pola magnetycznego w tym czasie. [Shine On: Zdjęcia olśniewających okazów minerałów]
„Te maleńkie cząsteczki magnetyczne są idealnymi rejestratorami magnetycznymi” - powiedział współautor John Tarduno, przewodniczący wydziału nauk o Ziemi i środowisku oraz profesor na University of Rochester w Nowym Jorku. „Kiedy ostygną, zamykają zapis pola magnetycznego Ziemi, który utrzymuje się przez miliardy lat”.
Tak więc, umieszczając kryształy w magnetometrze, naukowcy byli w stanie stwierdzić, że ładunek cząstek był bardzo niski. W rzeczywistości 565 milionów lat temu pole magnetyczne Ziemi było ponad 10 razy słabsze niż obecne - najsłabsze, jakie kiedykolwiek udokumentowano.
Ponadto pomiary wykazały, że częstotliwość odwrócenia bieguna północnego i południowego była bardzo wysoka. Wszystko to sugeruje "pole było niezwykle niezwykłe ”- powiedział Tarduno.„ Byliśmy w tym krytycznym punkcie, w którym dynamo prawie całkowicie się zapadło. ”(Geodynamo to proces, który utrzymuje i powiększa pole magnetyczne.)
Ale wtedy geodynamo znów zaczęło działać - od samego jądra naszej planety.
We wczesnych latach Ziemi jądro było w całości płynne. Ale w pewnym momencie - przypuszczenia sięgają od 2,5 miliarda do 500 milionów lat temu - żelazo zaczęło się ochładzać i zamarzać, tworząc stałą warstwę na środku planety. Gdy wewnętrzny rdzeń zestalił się, lżejsze pierwiastki, takie jak krzem, magnez i tlen, zostały wyrzucone do zewnętrznej, ciekłej warstwy rdzenia, tworząc ruch płynu i ciepła zwany konwekcją. Ten ruch płynu w rdzeniu zewnętrznym utrzymywał w ruchu naładowane cząstki, tworząc prąd elektryczny, który z kolei wytwarzał pole magnetyczne.
Ta konwekcja napędza i utrzymuje pole magnetyczne do dziś. Wewnętrzne jądro Ziemi nadal się krzepnie i będzie to robić przez miliardy lat.
Naukowcy "przedstawiają intrygujące pomiary paleomagnetyczne", które sugerują, że słaba geodynamika istniała 565 milionów lat temu, co oznaczało, że jądro było w pełni płynne, napisał Peter Driscoll, naukowiec zajmujący się ziemią i planetami z Carnegie Institution for Science w Waszyngtonie, DC nie jest częścią badania, w komentarzu towarzyszącym badaniu. Jeśli ich teoria jest prawdziwa, „rdzeń wewnętrzny mógł powstać w ostatniej chwili, aby naładować geodynamo i ocalić tarczę magnetyczną Ziemi”.
Krótko po tym czasie nastąpiła eksplozja kambryjska i na całej planecie pojawiły się złożone zwierzęta. „Można spekulować - i istnieją pewne spekulacje - że słabsze pole magnetyczne może mieć pewien związek z tymi ewolucyjnymi wydarzeniami” - powiedział Tarduno. Dzieje się tak, ponieważ słabsze pole może pozwolić na przedostanie się większej ilości promieniowania, co może spowodować uszkodzenie DNA i wyższe wskaźniki mutacji, co z kolei może doprowadzić do ewolucji większej liczby gatunków.
Ale to tylko spekulacje, powiedział Tarduno. Dodał, że kiedy ziemskie pole magnetyczne nieco słabnie podczas wydarzeń takich jak odwrócenie pola magnetycznego (gdzie obracają się bieguny północne i południowe), nie ma dowodów na to, że dotyczy to gatunków..
- Album: Najbardziej zadziwiające cuda natury w Ameryce
- Granit: podstawa ziemi
- Zdjęcia: Wspaniałe formacje geologiczne amerykańskiego Zachodu
Pierwotnie opublikowano w dniu .