Joseph Norman
0 
1042
189
Okręt podwodny Konfederacji H.L. Hunley był 40-metrową (12-metrową) kiełbasą z kuloodpornego żelaza zbudowaną w Mobile w Alabamie i napędzaną przez wodę przez siedmiu śmiałych mężczyzn obracających jedną, wielką śrubę.
Można powiedzieć, że nie było to najbezpieczniejsze miejsce na spędzenie wojny secesyjnej. Podczas krótkiej kariery Hunleya, między lipcem 1863 a lutym 1864, prymitywny okręt podwodny zatonął trzykrotnie, co spowodowało śmierć 21 członków jego załogi. Niemniej jednak 17 lutego 1864 roku Hunley przeszedł do historii, wbijając żywą torpedę w kadłub okrętu wojennego Unii USS Housatonic, stając się pierwszą łodzią podwodną w historii, która z powodzeniem zatopiła okręt wroga..
Niestety Hunley również zatonął - po raz trzeci i ostatni - wkrótce po bitwie, w wyniku czego zginęło ośmiu ostatnich członków załogi (siedmiu na korbie i ósmego sterującego statkiem)..
Dlaczego Hunley zniknął tego dnia i jak zginęli jego ostatni członkowie załogi, pozostaje tajemnicą przez większą część dwóch stuleci. Jednak w środę (18 lipca) archeolodzy morscy z Clemson University w Południowej Karolinie ujawnili ważną nową wskazówkę dotyczącą zagadki Hunleya. [20 najbardziej tajemniczych wraków w historii]
Zgodnie z filmem opublikowanym przez muzeum Hunleya w North Charleston w Karolinie Południowej, naukowcy odkryli niedawno ukryty mechanizm zabezpieczający w stępce Hunleya, który mógł pomóc załodze uciec na powierzchnię w razie niebezpieczeństwa. Mechanizm obejmował serię ciężkich metalowych płyt zwanych „blokami kilowymi”, które ważyły blisko 1000 funtów. (454 kilogramów) i można go zrzucić z dna łodzi za pociągnięciem dźwigni.
Ale tak nie było. Według Michaela Scafuriego, archeologa morskiego z Clemson University, który badał Hunley od 18 lat, wszystkie bloki kilowe zostały znalezione zablokowane na miejscu, a dźwignie nietknięte. Z jakiegoś powodu załoga Hunleya nie próbowała uciec z dna oceanu.
„To kolejny dowód na to, że na pokładzie nie panikował zbytnio” - powiedział Scafuri Associated Press.
Martwy w wodzie
Odkrycie dodaje paliwa do teorii, że ostatni członkowie załogi Hunley albo pogodzili się ze swoim wodnym losem - albo po prostu nie spodziewali się, że nadejdzie. Poprzednie badania wraku wykazały, że kości wszystkich ośmiu członków załogi nie poruszyły się ze stanowisk mężczyzn; jeśli w szeregach była panika, nikt tego nie pokazał.
Jedna z niedawnych hipotez, wysunięta w badaniu z 2017 roku przez naukowców z Duke University, sugeruje, że załoga Hunleya przypadkowo zabiła się falą uderzeniową wybuchu torpedy. Fatalna torpeda była przymocowana do dziobu Hunleya metalowym dźwigarem o długości niespełna 16 stóp (5 metrów). Według naukowców, którzy przeprowadzili (bardzo fajne) odwzorowanie eksplozji w skali przy użyciu modeli statków, powstałe w wyniku uderzenia torpedy fale uderzeniowe byłyby wystarczająco silne, aby rozerwać naczynia krwionośne w płucach i mózgach załogi. Taki wybuch prawdopodobnie obezwładniłby załogę, gdyby nie zabił ich wprost.
Wrak Hunley został po raz pierwszy odkryty 4 mile (6,4 km) od wybrzeża Charleston w Południowej Karolinie w 1995 r. I został podniesiony z Charleston Harbour w 2000 r. W ciągu następnych dziesięcioleci konserwatorzy usunęli wielowiekowe szmuty mułu. , piasek i morskie stworzenia znane jako „złogi”, które pokryły statek. Od tego czasu naukowcy usunęli ponad 1200 funtów. nagromadzonej mazi, odsłaniając oryginalne ciało Hunleya po raz pierwszy od czasu jego tajemniczego zniknięcia.
Gdy naukowcy nadal usuwają konkrecję z wnętrza łodzi, prawdopodobnie pojawi się więcej rewelacji z ostatniej podróży Hunleya.
„Ciągle widzimy części, których nikt nie widział od 150 lat” - powiedział Scafuri AP. „Wszyscy oni dodają do tego, co się stało i jak działał ten podrzędny”.