Jak działają American Bantam Cars

Małe samochody, takie jak amerykański bantam, nigdy nie były popularne w przedwojennej Ameryce, ale to nie powstrzymało ludzi przed ich popychaniem. Wśród bardziej energicznych zwolenników był Roy S. Evans, który w 1935 roku przejął konającą amerykańską firmę Austin Car Company z nadzieją na sukces tam, gdzie zawiódł Sir Herbert Austin..

-

Nadzieje Evansa zostały osłabione przez kryzys, który wciąż wydawał się nieskończony, oraz ogromne długi Austina: 75 000 dolarów zaległych podatków i odsetek oraz 150 000 dolarów hipoteki na nieruchomości dla Pullman Standard Company. Ale sąd federalny nadzorujący bankructwo amerykańskiego Austina uważał, że Evans może uratować rzeczy i dał mu miejsce za jedyne 5000 dolarów w gotówce - zaledwie 1/2000 szacowanej wartości. Evans zabezpieczył pożyczkę w wysokości 250 000 dolarów od firmy Reconstruction Finance Corporation, a następnie zatrudnił niezbędny talent, aby pomógł mu stworzyć nowy samochód o nazwie American Bantam.

Podobnie jak amerykański Austin, Bantam został zaprojektowany przez artystę Alexisa de Sakhnoffsky'ego, który wyczarował nowy przód z gładką maską i zaokrągloną osłoną chłodnicy, a także przerobione błotniki i tylny pokład. Jego rachunek wynosił tylko 300 dolarów, a Evans był w stanie przezbroić całą linię za jedyne 7000 dolarów.

Konstruktor samochodów wyścigowych Indy, Harry Miller, został zatrudniony do ulepszenia mechaniki, ale brak funduszy ograniczył go do przeprojektowanego kolektora. Własni inżynierowie Butlera zastąpili drogie łożyska wałeczkowe Austina tanimi łożyskami Babbitt i dodali smarowanie pod pełnym ciśnieniem, nową trzybiegową skrzynię biegów, napęd końcowy Hotchkiss oraz sterowanie krzywką i dźwignią Rossa. Wymyślili też cięższą ramę. Rozmiar silnika pozostał niezmieniony, ale po 1939 r. Zastosowano trzy łożyska główne zamiast dwóch. Średnica koła zmniejszyła się z 18 do 16 cali w 1937 r. I do 15 cali w 1938 r..

Debiutancka linia Bantam z 1936 roku składała się z roadstera i pięciu coupe w przedziale 295-385 dolarów. Dwa roadstery i trzy coupe były notowane na rok 37 po nieco wyższych cenach (385-492 USD). Na rok 1938 pojawiło się kilka nowych modeli, w tym Speedster z ładnymi panelami bocznymi typu „Duesenberg” oraz nowatorski Boulevard Delivery z tylnym półdachem. W 1939 roku pojawił się inteligentny kabriolet Riviera, zaprojektowany przez młodego Alexa Tremulisa, który później przypomniał sobie, że może pływać z prędkością 75-80 mil na godzinę i średnią 42,5 mpg - dość wątpliwe twierdzenie.

Produkcja bantamów trwała do 1941 roku, ale nawet dynamiczny Evans nie był w stanie przekonać Amerykanów o wartości w jego maleńkim opakowaniu. Produkcja wynosiła około 2000 sztuk w 1938 r., Tylko 1229 w następnym roku, poniżej 1000 w latach 1940-41, a potem żaden.

Firma znalazła tymczasowe zbawienie, wygrywając kontrakt na zaprojektowanie tego, co stało się Jeepem Armii z II wojny światowej. Bantam zbudował pierwszy prototyp, ale armia martwiła się, czy będzie w stanie produkować jeepy w potrzebnych ilościach. Ford i Willys otrzymali plany Bantama i poproszono o przedstawienie ich własnych wersji. Bantam otrzymał kontrakty tylko na 2643 egzemplarze, podczas gdy Ford i Willys zbudowali w czasie wojny ponad 600 000 egzemplarzy. Bantam dostał kontrakt na budowę dwukołowych przyczep Jeeptrailer. Firma produkowała przyczepy użytkowe do 1956 roku.

Aby uzyskać więcej informacji na temat nieistniejących amerykańskich samochodów, zobacz:

• AMC
• Duesenberg
• Oldsmobile
• Plymouth
• Studebaker
• Wielkie żarcie