Jak działają Tucker Cars

Preston Thomas Tucker był energicznym, ważącym 200 funtów i sześciostopowym człowiekiem, który marzył o wielkich rzeczach i mógł szybko zebrać duże pieniądze. Był weteranem branży z doświadczeniem w sprzedaży w Stude-baker, Dodge i innych, a także zagorzałym przedsiębiorcą, który w 1935 roku uzyskał finansowanie od Henry'ego Forda na budowę samochodów wyścigowych Indy. W 1937 roku zbudował również szybki wojskowy samochód zwiadowczy. 1948, Tucker zaskoczył wszystkich „Najbardziej całkowicie nowym samochodem od pięćdziesięciu lat”.

To było nowe. Tucker „48”, czterodrzwiowy sedan typu fastback w kształcie torpedy, wyglądał jak „samochód przyszłości”, którego od dawna oczekiwali zmęczeni wojną Amerykanie. Zaprojektowany przez myślącego przyszłościowo Alexa Tremulisa ze 128-calowym rozstawem osi, miał 219 cali długości, ale tylko 60 cali wysokości - nisko jak na dzień. Inżynieria równie ostro odeszła od konwencji Detroit, dzięki całkowicie niezależnemu zawieszeniu i zamontowanej z tyłu płaskiej szóstce. Ten ostatni wywodził się z jednostki śmigłowca chłodzonego powietrzem z czasów wojny, ale mógł pochwalić się całkowicie uszczelnionym systemem chłodzenia wodą - pierwszym w branży. Moc wynosiła 166 koni mechanicznych, a moment obrotowy 372 funtów stóp z 335 cali sześciennych, a mimo to silnik w całości ze stopu ważył zaledwie 320 funtów. Podwozie było solidną obudową o przekroju skrzynkowym z ramą pomocniczą na każdym końcu.

Brak czasu, pieniędzy, a nawet technologii wykluczał zakrzywioną przednią szybę, hamulce tarczowe, gumowe sprężyny „Torsilastic” i inne innowacje proponowane przez firmę Preston. Ale samochód wciąż miał mnóstwo nowości: centralny reflektor „oko cyklopa”, który obracał się wraz z przednimi kołami, drzwi wycięte w dachu, aby ułatwić wsiadanie i wysiadanie, przestronną sześcioosobową kabinę ze „opuszczaną” podłogą i wymiennym przodem. / tylne siedzenia (w celu wyrównania zużycia tapicerki). Było też mnóstwo zabezpieczeń, w tym masywne zderzaki; zagłębione lub zabezpieczone gałki, przyciski i dźwignie; szyby przedniej szyby, które wyskoczyły nieszkodliwie przy uderzeniu; oraz „Komora Bezpieczeństwa”, w której pasażerowie z przodu mogliby nurkować „w przypadku grożącej kolizji”.

Pomimo swoich rozmiarów i 4200 funtów wagi, Tucker był w stanie pokonać 0-60 mil na godzinę sprintem w około 10 sekund. Prędkość maksymalna wynosiła co najmniej 120 mil na godzinę, dzięki aerodynamicznej stylizacji z szacowanym współczynnikiem oporu powietrza 0,30 - dobry nawet dzisiaj. Testy fabryczne wykazały godne zaufania 20 mpg przy stałej prędkości 50-55 mph. Równie fajnie, układ tylnego silnika, całkowicie niezależne zawieszenie i centralny układ kierowniczy połączone, co zapewnia zaskakująco łatwe prowadzenie i pewne trzymanie się drogi.

Tucker prawdopodobnie sprzedałby się dobrze pomimo przewidywanej ceny podobnej do Cadillaca na poziomie około 4000 USD. Ale produkcja zakończyła się tylko 50 samochodami plus słynny prototyp „Tin Goose”. Wszystkie zostały zbudowane przed sierpniem 1948 r., Ostatnie 37 na krótkiej linii montażowej w odnowionej, wojennej fabryce Dodge na południowej stronie Chicago..

Preston zawsze twierdził, że Tucker jest zbyt dobry, by żyć, a dowody wskazują, że establishment Detroit czuł się przez to zagrożony. Ale sam Tucker skazał to przedsięwzięcie na niepowodzenie, podejmując podejrzany pośpiech, emitując akcje warte 15 milionów dolarów, aby je sfinansować. Doprowadziło to do zarzutów o taktykę „szybkiej sprzedaży” i śledztwa Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, które wywołało falę nieprzychylnego rozgłosu. W związku z tym Tucker i siedmiu współpracowników stanęło przed sądem w październiku 1949 r. Pod 31 zarzutami spisku, papierów wartościowych i oszustw pocztowych. Wszyscy zostali uniewinnieni w styczniu 1950 r., Po tym, co jury określiło postępowaniem farsowym. Jak na ironię, Tucker Corporation nadal miała fundusze na produkcję swojego samochodu, ale zaufanie opinii publicznej dawno zniknęło. Odbiorcy przez chwilę zastanawiali się, czy nie sprzedać wszystkiego po cenie 18 centów za dolara. Sen Tuckera umarł.

Tremulis później naszkicował oszałamiające coupe typu fastback o nazwie Talisman jako proponowany nowy Tucker z lat 50., a nawet Preston najwyraźniej nadal miał nadzieję na zbudowanie samochodu po swojej męce w Chicago. Choć złamany doświadczeniem, Tucker przeniósł się do Brazylii i planował stworzenie dwumiejscowego sportowego samochodu Carioca, kiedy zmarł 26 grudnia 1956 r. Miał zaledwie 53 lata..

Saga Tucker została od tego czasu zaangażowana w filmowanie Tucker: Człowiek i jego marzenie, wydany w 1988 roku. Chociaż film jest dobrym dramatem, reżyser / producent Francis Ford Coppola gra szybko i luźno z pewnymi faktami - tak jak czasami robił to Preston. Na przykład końcowa sekwencja „parady” pokazuje prawie wszystkich zbudowanych przez Tuckera, w tym dwa należące do samego Coppoli, ale te cenne samochody nigdy nie odbyły triumfalnego pochodu zaraz po ogłoszeniu werdyktu Tuckera, nie mówiąc już o nieprzewidywalnej wiosennej pogodzie w Chicago. Przynajmniej nie powinieneś się martwić Tuckersami, których zmiażdżyłeś we wcześniejszej scenie; to repliki.

Aby uzyskać więcej informacji na temat nieistniejących amerykańskich samochodów, zobacz:

• AMC
• Duesenberg
• Oldsmobile
• Plymouth
• Studebaker