Gyles Lewis
0 
2768
327
Wszyscy przynajmniej raz lub dwa razy w życiu staliśmy na wadze łazienkowej. W tym artykule przyjrzymy się, jak działa waga łazienkowa. Oto skala, którą będziemy dzisiaj badać:
Po zdjęciu pokrywy znajduje się duża tarcza, układ zębatki i zębnika, który obraca tarczę, sprężyna i dość dziwny układ czterech dźwigni przecinających wnętrze:
Pod górną pokrywą znajdują się 4 wsporniki, które pasują do dźwigni:
Te wsporniki powodują równomierne rozłożenie ciężaru na górze wagi (Ciebie) na dźwignie.
Cztery dźwignie na skali są zaprojektowane tak, aby działały jak jedna. Są cztery, ponieważ znacznie ułatwia to rozkład masy. Dźwignie łączą się na końcu sprężyny w płytkę. Aranżacja wygląda mniej więcej tak:
Na tym rysunku widać, że długa dźwignia, zamocowana na lewym końcu, jest obciążona bardzo blisko stałego końca. Na prawym końcu dźwigni ciężar jest znacznie zmniejszony o stosunek określony przez względną różnicę między długością od lewego końca do ciężaru i odległością od lewego końca do prawego końca. Jak widać na tym wykresie, stosunek wynosi 1:12. Więc jeśli 120-funtowa osoba stoi na wadze, tylko 10 funtów jest „odczuwalne” na prawym końcu skali. Poniższe trzy cyfry przedstawiają rozmieszczenie dźwigni w tej skali:
Dwie główne dźwignie kończą się na płycie, na której znajduje się główna sprężyna wagi. Tutaj widać, dlaczego w skali zastosowano przełożenie 1:12 - znacznie zmniejsza to rozmiar sprężyny. Sprężyna musi tylko wytrzymać około 20 funtów. Bez dźwigni sprężyna musiałaby wytrzymać 240 funtów, a do tego musiałaby być znacznie większa. Musiałby też być dużo bardziej precyzyjny.
-
Sprężyna i płytka sprężysta są pokazane na następujących dwóch rysunkach:
Widać, że talerz sprężynowy porusza się w górę iw dół. Ten ruch w górę iw dół jest tłumaczony obrotem na ruch z boku na bok. Ten ruch jest wysyłany do układu zębatki pokazanego tutaj:
Mechanizm zębaty zamienia ruch z boku na bok w ruch okrężny, aby obrócić tarczę.
