12 najbardziej śmiercionośnych wirusów na Ziemi

Ludzie walczą z wirusami jeszcze zanim nasz gatunek wyewoluował do swojej współczesnej formy. W przypadku niektórych chorób wirusowych szczepionki i leki przeciwwirusowe pozwoliły nam zapobiec szerokiemu rozprzestrzenianiu się infekcji i pomogły chorym wyzdrowieć. W przypadku jednej choroby - ospy - byliśmy w stanie ją wyplenić, uwalniając świat od nowych przypadków.

Ale jesteśmy daleko od wygrania walki z wirusami. W ostatnich dziesięcioleciach kilka wirusów przeskoczyło ze zwierząt na ludzi i wywołało spore epidemie, pochłaniając tysiące istnień ludzkich. Szczep wirusa, który doprowadził do wybuchu epidemii wirusa Ebola w latach 2014-2016 w Afryce Zachodniej, zabija do 90% zarażonych osób, co czyni go najbardziej śmiercionośnym członkiem rodziny Ebola.

Ale są też inne wirusy, które są równie śmiercionośne, a niektóre nawet bardziej śmiercionośne. Niektóre wirusy, w tym nowy koronawirus, który obecnie wywołuje epidemie na całym świecie, mają niższe wskaźniki śmiertelności, ale nadal stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, ponieważ nie mamy jeszcze środków, aby je zwalczać.

Oto 12 najgorszych zabójców, w oparciu o prawdopodobieństwo, że dana osoba umrze, jeśli zostanie zarażona jednym z nich, na samą liczbę osób, które zabili, oraz na to, czy stanowią rosnące zagrożenie.

Wirus Marburg

Naukowcy zidentyfikowali wirusa Marburg w 1967 r., Kiedy wystąpiły niewielkie ogniska wśród pracowników laboratorium w Niemczech, którzy byli narażeni na zakażone małpy importowane z Ugandy. Wirus Marburg jest podobny do Eboli, ponieważ oba mogą powodować gorączkę krwotoczną, co oznacza, że ​​u zakażonych osób występuje wysoka gorączka i krwawienie w całym organizmie, co może prowadzić do wstrząsu, niewydolności narządów i śmierci.

Śmiertelność w pierwszym wybuchu epidemii wyniosła 25%, ale była to ponad 80% w wybuchu epidemii 1998-2000 w Demokratycznej Republice Konga, a także w 2005 roku w Angoli, według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)..

Wirus Ebola

Pierwsze znane epidemie wirusa Ebola u ludzi zaatakowały jednocześnie w Republice Sudanu i Demokratycznej Republice Konga w 1976 r. Ebola rozprzestrzenia się poprzez kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi lub tkankami zakażonych ludzi lub zwierząt. Znane szczepy różnią się znacznie pod względem śmiertelności, powiedziała Elke Muhlberger, ekspert od wirusa Ebola i profesor nadzwyczajny mikrobiologii na Uniwersytecie Bostońskim. .

Jeden szczep, Ebola Reston, nawet nie powoduje chorób. Jednak w przypadku szczepu Bundibugyo śmiertelność wynosi do 50%, a dla szczepu Sudan do 71%, według WHO.

Wybuch epidemii w Afryce Zachodniej rozpoczął się na początku 2014 roku i według WHO jest jak dotąd największym i najbardziej złożonym wybuchem tej choroby..

Wścieklizna

Chociaż szczepionki przeciw wściekliźnie dla zwierząt domowych, które zostały wprowadzone w latach dwudziestych XX wieku, sprawiły, że choroba ta jest niezwykle rzadka w krajach rozwiniętych, stan ten pozostaje poważnym problemem w Indiach i częściach Afryki..

„Niszczy mózg, to naprawdę zła choroba” - powiedział Muhlberger. „Mamy szczepionkę przeciwko wściekliźnie i mamy przeciwciała, które działają przeciwko wściekliźnie, więc jeśli ktoś zostanie ugryziony przez wściekłe zwierzę, możemy go leczyć” - powiedziała.

Jednak powiedziała: „jeśli nie podejmiesz leczenia, istnieje 100% prawdopodobieństwo, że umrzesz”.

HIV

We współczesnym świecie najbardziej śmiercionośnym wirusem ze wszystkich może być HIV. „To wciąż ten, który jest największym zabójcą”, powiedział dr Amesh Adalja, lekarz chorób zakaźnych i rzecznik Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Zakaźnych.

Szacuje się, że 32 miliony ludzi zmarło z powodu wirusa HIV, odkąd choroba została po raz pierwszy rozpoznana na początku lat 80. „Chorobą zakaźną, która obecnie najbardziej zagraża ludzkości, jest HIV” - powiedział Adalja.

Silne leki przeciwwirusowe umożliwiły ludziom życie z HIV przez lata. Jednak choroba nadal niszczy wiele krajów o niskich i średnich dochodach, w których występuje 95% nowych zakażeń wirusem HIV. Prawie 1 na 25 dorosłych w afrykańskim regionie WHO jest nosicielem wirusa HIV, co stanowi ponad dwie trzecie osób żyjących z HIV na całym świecie.

Ospa

W 1980 roku Światowe Zgromadzenie Zdrowia ogłosiło, że świat jest wolny od ospy. Ale wcześniej ludzie walczyli z ospą przez tysiące lat, a choroba zabijała około 1 na 3 zakażonych. Pozostawiło ocalałych z głębokimi, trwałymi bliznami i często ślepotą.

Wskaźniki śmiertelności były znacznie wyższe w populacjach poza Europą, gdzie ludzie mieli niewielki kontakt z wirusem, zanim odwiedzający przywieźli go do swoich regionów. Na przykład historycy szacują, że 90% rdzennej populacji obu Ameryk zmarło na ospę prawdziwą wprowadzoną przez europejskich odkrywców. Tylko w XX wieku ospa zabiła 300 milionów ludzi.

„To było coś, co było ogromnym obciążeniem dla planety, nie tylko śmiercią, ale także ślepotą, i to właśnie pobudziło kampanię mającą na celu wykorzenienie z Ziemi” - powiedział Adalja.

Hantavirus

Hantavirus pulmonary syndrome (HPS) po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę w Stanach Zjednoczonych w 1993 roku, kiedy zdrowy, młody mężczyzna z plemienia Navajo i jego narzeczona mieszkający w rejonie Four Corners w Stanach Zjednoczonych zmarli w ciągu kilku dni od wystąpienia duszności. Kilka miesięcy później służby zdrowia wyizolowały hantawirusa od myszy jelenia mieszkającej w domu jednej z zarażonych osób. Według Centers for Disease Control and Prevention, ponad 600 osób w USA zaraziło się HPS, a 36% zmarło na tę chorobę..

Wirus nie przenosi się z jednej osoby na drugą, raczej ludzie zarażają się chorobą poprzez kontakt z odchodami zakażonych myszy.

Według artykułu opublikowanego w 2010 roku w czasopiśmie Clinical Microbiology Reviews, inny hantawirus spowodował wybuch epidemii na początku lat pięćdziesiątych XX wieku podczas wojny koreańskiej. Ponad 3000 żołnierzy zostało zarażonych, a około 12% z nich zmarło.

Podczas gdy wirus był nowością w medycynie zachodniej, kiedy został odkryty w USA, naukowcy zdali sobie później sprawę, że tradycje medyczne Navajo opisują podobną chorobę i powiązali ją z myszami.

Grypa

Według WHO podczas typowego sezonu grypowego na całym świecie umiera z powodu tej choroby nawet 500 000 ludzi. Ale czasami, gdy pojawia się nowy szczep grypy, pandemia skutkuje szybszym rozprzestrzenianiem się choroby i często wyższą śmiertelnością.

Najbardziej śmiertelna pandemia grypy, czasami nazywana grypą hiszpańską, rozpoczęła się w 1918 r. I spowodowała zachorowania do 40% światowej populacji, zabijając około 50 milionów ludzi..

„Myślę, że jest możliwe, że coś takiego jak wybuch grypy w 1918 r. Może się powtórzyć” - powiedział Muhlberger. „Gdyby nowy szczep grypy znalazł się w populacji ludzkiej i mógł być łatwo przenoszony między ludźmi i powodował poważne choroby, mielibyśmy duży problem”.

Denga

Wirus dengi pojawił się po raz pierwszy w latach pięćdziesiątych XX wieku na Filipinach iw Tajlandii i od tego czasu rozprzestrzenił się w tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. Do 40% światowej populacji żyje obecnie na obszarach, na których denga występuje endemicznie, a choroba - wraz z przenoszącymi ją komarami - prawdopodobnie rozprzestrzeni się dalej w miarę ocieplania się świata.

Według WHO rocznie choruje na dengę od 50 do 100 milionów ludzi. Chociaż śmiertelność z powodu gorączki denga jest niższa niż w przypadku niektórych innych wirusów, wynosi 2,5%, wirus może wywoływać chorobę podobną do wirusa Ebola zwaną gorączką krwotoczną denga, a jej śmiertelność wynosi 20%, jeśli nie jest leczona. „Naprawdę musimy pomyśleć więcej o wirusie dengi, ponieważ stanowi on dla nas realne zagrożenie” - powiedział Muhlberger.

Według CDC szczepionka przeciwko dengi została zatwierdzona w 2019 roku przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków do stosowania u dzieci w wieku 9-16 lat mieszkających na obszarach, gdzie denga jest powszechna iz potwierdzoną historią zakażenia wirusem. W niektórych krajach zatwierdzona szczepionka jest dostępna dla osób w wieku 9-45 lat, ale ponownie, biorcy musieli w przeszłości zarazić się potwierdzonym przypadkiem dengi. Ci, którzy wcześniej nie złapali wirusa, mogą być narażeni na ryzyko rozwoju ciężkiej dengi, jeśli otrzymają szczepionkę.

Rotawirus

Obecnie dostępne są dwie szczepionki chroniące dzieci przed rotawirusem, główną przyczyną ciężkiej biegunki u niemowląt i małych dzieci. Wirus może się szybko rozprzestrzeniać, przez to, co naukowcy nazywają drogą kałowo-ustną (co oznacza, że ​​małe cząsteczki kału są ostatecznie spożywane).

Chociaż dzieci w krajach rozwiniętych rzadko umierają z powodu infekcji rotawirusem, choroba jest zabójcza w krajach rozwijających się, gdzie terapie nawadniające nie są powszechnie dostępne.

WHO szacuje, że na całym świecie 453 000 dzieci poniżej 5 roku życia zmarło z powodu infekcji rotawirusem w 2008 roku. Jednak kraje, które wprowadziły szczepionkę, zgłosiły gwałtowny spadek liczby hospitalizacji i zgonów z powodu rotawirusa.

SARS-CoV

Wirus, który powoduje ciężki ostry zespół oddechowy (SARS), pojawił się po raz pierwszy w 2002 roku w prowincji Guangdong w południowych Chinach, według WHO. Wirus prawdopodobnie pojawił się początkowo u nietoperzy, a następnie wskoczył do nocnych ssaków zwanych cywetami, zanim ostatecznie zainfekował ludzi. Po wywołaniu epidemii w Chinach SARS rozprzestrzenił się na 26 krajów na całym świecie, zarażając ponad 8000 osób i zabijając ponad 770 w ciągu dwóch lat.

Choroba powoduje gorączkę, dreszcze i bóle ciała i często prowadzi do zapalenia płuc, ciężkiego stanu, w którym płuca ulegają zapaleniu i wypełniają się ropą. SARS ma szacunkową śmiertelność na poziomie 9,6% i jak dotąd nie ma zatwierdzonego leczenia ani szczepionki. Jednak według CDC od początku XXI wieku nie zgłoszono żadnych nowych przypadków SARS.

SARS-CoV-2

SARS-CoV-2 należy do tej samej dużej rodziny wirusów, co SARS-CoV, znanej jako koronawirusy i został po raz pierwszy zidentyfikowany w grudniu 2019 r. W chińskim mieście Wuhan. Wirus prawdopodobnie pochodzi od nietoperzy, takich jak SARS-CoV, i przeszedł przez pośrednie zwierzę, zanim zaraził ludzi.

Od momentu pojawienia się wirus zainfekował dziesiątki tysięcy ludzi w Chinach i tysiące innych na całym świecie. Trwająca epidemia spowodowała szeroko zakrojoną kwarantannę w Wuhan i pobliskich miastach, ograniczenia w podróżowaniu do iz krajów dotkniętych chorobą oraz ogólnoświatowe wysiłki na rzecz opracowania diagnostyki, leczenia i szczepionek.

Choroba wywoływana przez SARS-CoV-2, zwana COVID-19, ma szacowany wskaźnik śmiertelności wynoszący około 2,3%. Osoby starsze lub cierpiące na schorzenia wydają się być najbardziej narażone na ciężką chorobę lub powikłania. Typowe objawy to gorączka, suchy kaszel i duszność, aw ciężkich przypadkach choroba może przejść do zapalenia płuc.

MERS-CoV

Wirus, który powoduje zespół oddechowy na Bliskim Wschodzie, czyli MERS, wywołał epidemię w Arabii Saudyjskiej w 2012 r., A kolejny w Korei Południowej w 2015 r. Wirus MERS należy do tej samej rodziny wirusów, co SARS-CoV i SARS-CoV-2, oraz prawdopodobnie pochodzi również od nietoperzy. Choroba zakażała wielbłądy przed przejściem na ludzi i wywołuje gorączkę, kaszel i duszność u zarażonych osób.

MERS często prowadzi do ciężkiego zapalenia płuc i ma szacunkową śmiertelność między 30% a 40%, co czyni go najbardziej śmiertelnym ze znanych koronawirusów, które przenosiły się ze zwierząt na ludzi. Podobnie jak w przypadku SARS-CoV i SARS-CoV-2, MERS nie ma zatwierdzonego leczenia ani szczepionki.

Śledź nas na @livescience, Facebooku i Google+. Oryginalny artykuł na .