Gyles Lewis
0 
1216
257
Przestrzeń jest wypełniona dziwacznymi sygnałami, które staramy się nadać sens - a teraz naukowcy wykryli kolejny tajemniczy sygnał. Ten pochodzi z bliskości gwiazdy neutronowej i po raz pierwszy jest to podczerwień.
Więc co jest w pobliżu, co mogło stworzyć dziwny sygnał? Naukowcy mają kilka pomysłów.
Kiedy gwiazda zbliża się do końca swojego życia, zazwyczaj przechodzi ona eksplozję supernowej - gwiazda zapada się i jeśli ma wystarczającą masę, utworzy czarną dziurę. Ale jeśli gwiazda nie jest wystarczająco masywna, utworzy gwiazdę neutronową. [Zdjęcia supernowej: Wspaniałe obrazy eksplozji gwiazd]
Gwiazdy neutronowe są bardzo gęste i, jak sama nazwa wskazuje, składają się głównie z blisko upakowanych neutronów. Gwiazdy neutronowe można również nazwać „pulsarami”, jeśli są silnie namagnesowane i obracają się wystarczająco szybko, aby emitować fale elektromagnetyczne, według Space.com..
Zazwyczaj gwiazdy neutronowe emitują fale radiowe lub fale o wyższej energii, takie jak promienie X, zgodnie z oświadczeniem opublikowanym wczoraj przez NASA (17 września). Ale międzynarodowa grupa naukowców z Penn State, University of Arizona i Sabanci University w Turcji zaobserwowała coś interesującego w danych z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a: długi sygnał podczerwieni emitowany w pobliżu gwiazdy neutronowej, poinformowali wczoraj w The Astrophysical Journal.
Stwierdzili, że sygnał ten znajdował się około 800 lat świetlnych od nas i został „rozciągnięty”, co oznacza, że został rozłożony na dużym obszarze przestrzeni, w przeciwieństwie do typowych sygnałów „punktowych” gwiazd neutronowych, które emitują promienie X. Mówiąc dokładniej, sygnał rozciągał się na 200 jednostek astronomicznych (AU) przestrzeni, czyli 2,5 razy więcej niż orbita Plutona wokół Słońca, zgodnie z oświadczeniem stanu Penn. (Jedna jednostka AU to średnia odległość Ziemi od Słońca - około 93 milionów mil, czyli 150 milionów kilometrów).
Takie rozszerzone sygnały były wcześniej obserwowane, ale nigdy w podczerwieni, powiedziała główna autorka Bettina Posselt, profesor nauk astronomicznych i astrofizyki w Penn State. .
Opierając się na poprzednich danych, ilość promieniowania podczerwonego jest znacznie większa niż powinna emitować gwiazda neutronowa, powiedział Posselt. Tak więc „cała emisja w podczerwieni, którą widzimy, prawdopodobnie nie pochodzi z samej gwiazdy neutronowej” - powiedział Posselt. „Jest coś więcej”.
Omawiana gwiazda neutronowa, RX J0806.4-4123, jest jednym z pobliskich pulsarów rentgenowskich, znanych pod wspólną nazwą Wspaniała Siódemka. Są dziwacznymi postaciami: obracają się znacznie wolniej niż typowe gwiazdy neutronowe (jeden obrót RX J0806.4-4123 zajmuje 11 sekund, podczas gdy typowe obracają się w ułamku sekundy) i są znacznie gorętsze niż one powinny opierać się na tym, kiedy powstały.
W swoich badaniach naukowcy zaproponowali dwie możliwości tego, co mogło się przytulić w pobliżu RX J0806.4-4123 i wyemitować te tajemnicze sygnały: dysk pyłu otaczający pulsara lub „mgławicę pulsarowego wiatru”.
Posselt powiedział, że „dysk rezerwowy” - który mógłby rozciągać się na 18 miliardów mil - mógł powstać z pozostałości gwiazdy rezydującej po wybuchu supernowej. Dodała, że takie dyski, które „były od dawna poszukiwane, ale ich nie znaleziono”, najprawdopodobniej składałyby się głównie z cząstek kurzu..
Wewnętrzna część takiego dysku prawdopodobnie miałaby wystarczająco dużo energii, aby wytworzyć światło podczerwone, powiedział Posselt. Może to również pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego RX J0806.4-4123 jest tak gorący i wiruje tak wolno. „Dyski w przeszłości mogły zapewnić dodatkowe ogrzewanie”, a także spowolnić jego rotację, powiedział Posselt.
Drugie wyjaśnienie jest takie, że być może sygnał w podczerwieni pochodzi z pobliskiej mgławicy pulsarowego wiatru.
Według oświadczenia NASA, wiatr pulsarowy może powstać, gdy elektrony z gwiazdy neutronowej są przyspieszane w polu elektrycznym wytwarzanym przez szybki obrót gwiazdy neutronowej i silne pole magnetyczne. Gdy gwiazda neutronowa porusza się w przestrzeni, zazwyczaj szybciej niż prędkość dźwięku, zderza się z ośrodkiem międzygwiazdowym - drobnymi cząstkami gazu i pyłu, które znajdują się pomiędzy dużymi ciałami niebieskimi. Interakcja między ośrodkiem międzygwiazdowym a wiatrem pulsarowym może wytworzyć tak zwaną mgławicę pulsarowego wiatru, która może emitować promieniowanie podczerwone, powiedział Posselt..
Mgławice wiatru pulsarowego są zwykle widoczne jako emitujące promienie rentgenowskie, więc mgławica pulsarowego wiatru, która promieniuje tylko w podczerwieni, jest „zdecydowanie interesująca” - powiedział Posselt..