Co może doprowadzić ludzi do zagłady?

Scena otwiera się na rzadkim, szarym krajobrazie, sękatym drzewie na pierwszym planie, kawałkami popiołu powoli opadającymi z nieba. Na horyzoncie kilka skulonych postaci potyka się naprzód, ku ponurej przyszłości. Jeśli brzmi to znajomo, to dlatego, że jest to powszechny wizualny trop w wielu filmach postapokaliptycznych. Zwykle filmy te opowiadają historię katastrofy - być może uderzenia asteroidy lub wojny nuklearnej - która powoduje śmierć ludzkości, a następnie przedstawia wyzwania, przed którymi stoją pozostali ludzie, próbując ocalić swój gatunek przed wyginięciem..

Takie filmy działają na wyobraźnię publiczną. Ale co by było, gdyby zagłada ludzkości była mniej filmowym scenariuszem, a raczej zbliżającą się rzeczywistością? To może wydawać się sensacyjne pytanie, ale w rzeczywistości dziesiątki badaczy na całym świecie spędzają dni zmagając się z tą możliwością i jak możemy jej uniknąć.

Ich zadanie nie jest łatwe. Istnieje wiele teorii na temat tego, co może ostatecznie spowodować wymarcie człowieka - od inwazji obcych po katastrofalne uderzenia asteroid. Jednak wśród badaczy tej kwestii panuje ogólna zgoda co do tego, że niektóre zagrożenia dla życia ludzkiego są bardziej prawdopodobne niż inne. W terenie badacze mają na to nazwę: nazywają je „zagrożeniami egzystencjalnymi”. Poniżej znajduje się tylko próbka - kilka zagrożeń, które naukowcy mają na myśli.

Związane z: Co się stanie, gdy umrzesz?

Wojna atomowa

Ryzyko egzystencjalne różni się od tego, co możemy uważać za „zwykłe” zagrożenie lub zagrożenie, wyjaśnił Luke Kemp, pracownik naukowy w Centre for the Study of Existential Risk na Uniwersytecie Cambridge w Wielkiej Brytanii. Kemp bada historyczne załamanie cywilizacyjne i współczesne zagrożenia, jakie stwarzają zmiany klimatyczne. „Ryzyko w typowej terminologii powinno składać się z zagrożenia, wrażliwości i narażenia” - powiedział. „Można o tym myśleć w kategoriach uderzenia asteroidy. A więc zagrożenie samo w sobie jest asteroidą. Wrażliwość polega na naszej niezdolności do jej powstrzymania - brak systemu interwencyjnego. A nasza ekspozycja to fakt, że faktycznie uderza w Ziemia w jakiś sposób, w jakimś kształcie lub formie ”.

Weźmy wojnę nuklearną, którą historia i kultura popularna utrwaliła w naszych umysłach, jako jedno z największych potencjalnych zagrożeń dla ludzkiego przetrwania. Nasza podatność na to zagrożenie rośnie, jeśli kraje będą produkować wysoko wzbogacony uran oraz w miarę eskalacji napięć politycznych między narodami. Ta luka określa naszą ekspozycję.

Podobnie jak w przypadku wszystkich zagrożeń egzystencjalnych, nie ma dostępnych dokładnych szacunków, ile populacji Ziemi może wyeliminować burza jądrowa. Oczekuje się jednak, że skutki wielkiej zimy nuklearnej - okresu ujemnych temperatur i ograniczonej produkcji żywności, która nastąpiłaby po wojnie, spowodowanej przez dymną, jądrową mgiełkę blokującą dopływ światła słonecznego do Ziemi - będą poważne. „Z większości modeli, które widziałem, byłoby to absolutnie przerażające. Mogłoby to doprowadzić do śmierci dużych połaci ludzkości. Ale wydaje się mało prawdopodobne, aby samo to doprowadziło do wyginięcia”. Powiedział Kemp.

Pandemie

Nadużywanie biotechnologii to kolejne ryzyko egzystencjalne, które nie pozwala naukowcom zasnąć. Jest to technologia, która wykorzystuje biologię do tworzenia nowych produktów. Jeden w szczególności dotyczy Cassidy Nelsona: nadużywania biotechnologii do tworzenia śmiercionośnych, szybko rozprzestrzeniających się patogenów. „Martwię się całą gamą różnych scenariuszy pandemii. Ale myślę, że te, które mogą być spowodowane przez człowieka, są prawdopodobnie największym zagrożeniem, jakie możemy mieć ze strony biologii w tym stuleciu” - powiedziała.

Związane z: Co to jest koronawirus?

Jako współprzewodniczący zespołu ds. Bezpieczeństwa biologicznego w Instytucie Future of Humanity na Uniwersytecie Oksfordzkim w Wielkiej Brytanii, Nelson bada kwestie bezpieczeństwa biologicznego, przed którymi stoi ludzkość, takie jak nowe choroby zakaźne, pandemie i broń biologiczna. Zdaje sobie sprawę, że patogen, który został specjalnie zaprojektowany, aby był tak zaraźliwy i śmiertelny, jak to tylko możliwe, może być o wiele bardziej szkodliwy niż patogen naturalny, potencjalnie rozprzestrzeniając duże połacie populacji Ziemi w ograniczonym czasie. „Natura jest całkiem fenomenalna w wymyślaniu patogenów poprzez dobór naturalny. To straszne, kiedy tak jest. Ale nie ma tego rodzaju bezpośredniego zamiaru” - wyjaśnił Nelson. „Martwiłbym się, gdybyś miał złego aktora, który celowo próbował zaprojektować patogen tak, aby miał jak największy negatywny wpływ, poprzez to, jak bardzo był zaraźliwy i jak śmiertelny.”

Jednak pomimo strachu, jaki może wywołać - zwłaszcza w naszym obecnie ogarniętym pandemią świecie - uważa, że ​​prawdopodobieństwo takiego zdarzenia jest niewielkie. (Warto również wspomnieć, że wszystkie dowody wskazują na to, że COVID-19 nie został stworzony w laboratorium). Chociaż postęp naukowy i technologiczny stale obniża próg umożliwiający ludziom to robić ”, oznacza to również, że nasze możliwości zrobienia czegoś z tym stopniowo rosną ”- powiedziała. „To daje mi poczucie nadziei, że jeśli rzeczywiście uda nam się to osiągnąć, równowaga ryzyka może pójść na naszą korzyść”. Mimo to skala potencjalnego zagrożenia sprawia, że ​​uwaga badaczy jest skupiona na tym ryzyku.

Od zmian klimatycznych do sztucznej inteligencji

Wycieczka po zagrożeniach dla przetrwania ludzi nie może wykluczyć zmiany klimatu, zjawiska, które już prowadzi do upadku i wymierania wielu gatunków na całej planecie. Czy może rzucić ludzkość na ten sam los??

Towarzyszące zmianom klimatycznym - brak bezpieczeństwa żywnościowego, niedobór wody i ekstremalne zjawiska pogodowe - będą w coraz większym stopniu zagrażać przetrwaniu człowieka na skalę regionalną. Ale patrząc w przyszłość, zmiany klimatyczne są również tym, co Kemp opisał jako „mnożnik ryzyka egzystencjalnego” w skali globalnej, co oznacza, że ​​wzmacnia inne zagrożenia dla przetrwania ludzkości. „Wygląda na to, że ma wszystkie te związki zarówno z konfliktem, jak i zmianami politycznymi, co po prostu sprawia, że ​​świat jest o wiele bardziej niebezpiecznym miejscem”. Wyobraź sobie: niedobór żywności lub wody intensyfikuje napięcia międzynarodowe i wywołuje wojny nuklearne, które mogą spowodować ogromne ofiary śmiertelne w ludziach.

Ten sposób myślenia o wyginięciu uwydatnia wzajemne powiązania ryzyk egzystencjalnych. Jak zasugerował Kemp wcześniej, jest mało prawdopodobne, aby zdarzenie masowego wymierania było skutkiem pojedynczej katastrofy, takiej jak wojna nuklearna lub pandemia. Historia pokazuje nam raczej, że większość upadków cywilizacji jest spowodowanych kilkoma powiązanymi czynnikami. A wymieranie, jak to zwykle sobie wyobrażamy - gwałtowne unicestwienie wszystkich ludzi na Ziemi - to tylko jeden sposób, w jaki może się rozegrać.

Katastrofalne wydarzenie może pozostawić tylko kilkaset lub tysiące ocalałych na Ziemi, co zagroziłoby żywotności ludzkości jako gatunku. Alternatywnie, upadek mógłby wymazać tylko część ludzkości, ale w konsekwencji wywołać globalny brak bezpieczeństwa i konflikt, zmniejszyć naszą odporność na inne zagrożenia, uruchamiając bardziej stopniowy upadek. „Nie mówimy o pojedynczym pomyśle, jak wyglądałoby wyginięcie lub jak by się rozwijało. Jest bardziej skomplikowane” - wyjaśnił Kemp.

Związane z: Czy karaluchy naprawdę mogą przetrwać zimę nuklearną??

Jest też inny punkt widzenia: egzystencjalne ryzyko dla ludzkości niekoniecznie musi zagrażać naszemu przetrwaniu, aby mogło zostać policzone. Ryzykiem może być takie, które ogranicza nasz potencjał jako gatunku - niezależnie od tego, czy jest to nasza zdolność do zostania rasą podróżującą w kosmos, czy do osiągnięcia pewnego poziomu dominacji technologicznej. „W pewnym sensie jest to prawie takie samo zagrożenie dla naszego istnienia” - powiedział Nelson. Innymi słowy, podważa naszą ideę celu ludzkości - co niektórzy mogą twierdzić, że jest postęp. Jednym z istotnych zagrożeń, które pasuje do tej kategorii, jest sztuczna inteligencja: naukowcy filozofują, że inteligentne roboty, przypadkowo wypuszczone na świat, mogą narzucić ludziom szeroki nadzór lub wyprzedzić nas fizycznie i psychicznie. To uzurpowałoby naszą dominację na planecie, a dla wielu mogłoby zasadniczo zmienić koncepcję tego, co to znaczy być człowiekiem.

Sama ludzkość?

Bez względu na to, jak rozległe są te zagrożenia, wszystkie mają jedną wspólną cechę: ludzie odgrywają kluczową rolę w określaniu powagi tych zagrożeń. A co z tego, że ludzie sami stanowią największe ryzyko wymarcia?

-Czy Ziemia była kiedykolwiek tak gorąca??

-A co by było, gdyby gigantyczna asteroida nie zniszczyła dinozaurów?

-Dlaczego sztuczna inteligencja tak nas przeraża?

Na tym skupiają się badania Sabina Romana. Jako pracownik naukowy w Centrum Badań nad Ryzykiem Egzystencjalnym modeluje ewolucję i upadek społeczeństwa, przyglądając się minionym cywilizacjom, w tym Cesarstwu Rzymskiemu i Wyspie Wielkanocnej. Jak widzi Roman, większość ryzyk egzystencjalnych jest „stworzona przez siebie”, zakorzeniona w społeczeństwach i systemach, które tworzą. Jego zdaniem przyciąganie ludzkości do ciągłego wzrostu prowadzi do wyzysku, zniszczenia planet i konfliktów. Jak na ironię, to tylko zwiększa niektóre z największych zagrożeń, z jakimi mamy do czynienia dzisiaj, oraz naszą podatność na nie. „Trochę za dużo zależy od ciągłego wzrostu gospodarczego. Gdybyśmy spróbowali zoptymalizować coś innego, byłoby dobrze!” powiedział.

Porównuje naszą cywilizację do linii domina, gdzie ryzyko to nie tyle szturchnięcie, które rozpoczyna kaskadę, ale podatność na to zagrożenie. „[Linia domina] jest bardzo podatna na wszelkie zakłócenia” - powiedział Roman. „Jeśli rzeczywiście chcemy coś zmienić, to mamy bardzo niewielki realistyczny wpływ na czynniki zewnętrzne. To bardziej nasze wewnętrzne funkcjonowanie społeczeństwa, które może się zmienić”.

Kemp zgadza się z tą logiką: „Kiedy ludzie pytają mnie:„ Jakie jest największe egzystencjalne ryzyko, przed którym stoi ludzkość? ” W odpowiedzi staram się o coś prostego: [słaba] współpraca międzynarodowa ”. Choć może się to wydawać surrealistyczne, dlatego badanie potencjalnego upadku ludzkości jest dążeniem pragmatycznym: może naświetlić rolę ludzkości w przyspieszaniu zagrożenia i jego potencjał w zmniejszaniu go. Nelson uważa, że ​​waga tego wyzwania oznacza, że ​​powinniśmy zintensyfikować badania nad zagrożeniami egzystencjalnymi. „Potrzebujemy więcej osób, które nad tym pracują i więcej instytucji dysponujących większymi zasobami”.

Czy więc ta wizja w apokaliptycznym filmie jest tą, która czeka na ludzkość? Nie mamy dokładnych prognoz ani prostych odpowiedzi na temat naszego losu na Ziemi. Ale patrząc wstecz na upadłe społeczeństwa, Roman jest pewien, że ludzie nigdy nie byli lepiej przygotowani, by się chronić. „Jedyną różnicą w naszym przypadku jest to, że możemy się naprawdę nauczyć z tych wszystkich poprzednich lekcji” - powiedział Roman. „Możliwość nauki jest ogromna”.