Darrell Waltrip

Błyskotliwa jazda Darrella Waltripa i zuchwalstwo go przyniosło legiony fanów - i wrogów. Zobacz więcej zdjęcia z NASCAR.

Darrell Waltrip był jednym z najbardziej błyskotliwych artystów wyścigów na krótkich torach podczas wspinaczki z cotygodniowych aren byków na efektowny etap wyścigów NASCAR Winston Cup Grand National.

Uzbrojony w pozytywne nastawienie, najwyższą pewność siebie i jedne z najlepszych maszyn w cotygodniowych wojnach na krótkim torze w regionie Tennessee-Kentucky, Waltrip stworzył godne pozazdroszczenia portfolio na przełomie lat 60. i 70..

Waltrip kilka razy pojawił się w Automobile Racing Club of America z siedzibą na Środkowym Zachodzie, wygrywając dwukrotnie. Pokonał czołowych headlinerów United States Auto Club w głośnym wyścigu na Nashville Fairgrounds Raceway w 1972 roku, wydarzeniu, które odbiło się dużym zainteresowaniem w krajowych publikacjach wyścigowych..

Waltrip pokonał branżę, która obejmowała wielkie nazwiska, takie jak Bobby i Al Unser, Gordon Johncock, Butch Hartman, Roger McCluskey, Ramo Stott i Jack Bowsher. Następnie Waltrip wystrzelił kilka słownych ciosów w zestaw odrzutowy USAC, przypominając wszystkim, że zmierza na szczyt.

W 1973 roku Waltrip dołączył do wyścigu NASCAR Winston Cup Grand National w pełnym wymiarze godzin i aktywnie walczył o nagrodę Rookie of the Year. Pomimo zajęcia drugiego miejsca w Teksasie i zdobycia znacznej liczby nagłówków, NASCAR wybrał Lennie Pond na swojego najlepszego debiutanta. Waltrip wystrzelił kilka słownych strzałek w NASCAR po kontrowersyjnej decyzji. To nie byłby pierwszy raz, kiedy DW rzuciłby się do ataku, kiedy poczułby się skrzywdzony.

W ciągu kilku miesięcy Waltrip zyskał reputację bardzo zdolnego kierowcy, ale osoby, która potargała wiele piór. Na początku lat 70. wyścigi NASCAR były rządzone przez niewielką i wybraną liczbę uznanych weteranów - między innymi Davida Pearsona, Richarda Petty, Cale Yarborough i braci Allison. Waltrip miał wszystkie atrybuty, aby zostać członkiem tej wybranej grupy, i wywalczył sobie pozycję z ustami biegnącymi tak szybko, jak jego samochody wyścigowe.

Waltrip pojedynkował się na torze i poza nim z Yarborough, który nadał Waltripowi przydomek „Jaws” po wypadku w Darlington. Od czasu do czasu Petty skarcił go za agresywne manewry na torze. Walczył też z właścicielami rywali. M.C. Anderson, energiczny właściciel, który czasami mówił kwaśnym językiem, oświadczył, że bez względu na to, jak dobry był Waltrip, Anderson nigdy nie rozważałby zatrudnienia go jako kierowcy. „Zwolniłbym go szybciej niż minuta w Nowym Jorku” - powiedział kiedyś Anderson.

Waltrip zyskał także gniew widzów przy torach, którzy odpowiedzieli chórem okrzyków, gdy został przedstawiony przed wyścigiem. Negatywna reakcja zaniepokoiła krzykliwego i elokwentnego Waltripa. Kiedy pewnego roku rozbił się w Charlotte, ogromny tłum wiwatował. W wywiadzie radiowym, który był odtwarzany przez system nagłośnieniowy toru, Waltrip rzucił wyzwanie swoim przeciwnikom na trybunach, aby „spotkali się ze mną na parkingu Big K… a my wyplenimy”.

Po zastanowieniu się nad wybuchem, Waltrip powiedział, że był „zawstydzony sportem. Mogło to wskazywać na mentalność kibica wyścigów. Nie chciałbym myśleć, że mógłbym mieć dziecko na trybunach, widzące zachowanie ludzi. Nigdy bym tego nie zrobił. zabrać go z powrotem na wyścig. " Te komentarze po prostu wzmocniły drwiny, jakie otrzymywał, gdy został przedstawiony na przyszłych wyścigach.

Z biegiem lat Waltrip dojrzewał i stał się kierowcą klasy mistrzowskiej. W 1979 roku Waltrip przegrał złamane serce w walce o mistrzostwo NASCAR Winston Cup Grand National. Prowadząc o ponad 200 punktów w połowie sezonu, wielu przyznało tytuł Waltripowi. Ale Richard Petty dostał swój sezon w biegu w drugiej połowie i wyprzedził Waltripa o tytuł w finale sezonu.

W 1981 roku Waltrip połączył siły z Juniorem Johnsonem i nowy zespół kliknął. Waltrip wygrał swoje pierwsze mistrzostwa narodowe NASCAR Winston Cup Grand National, pokonując duży deficyt na ostatnim odcinku. W '82 ponownie podrapał się i przedarł się pazurami obok Bobby'ego Allisona, aby wygrać mistrzostwo dzięki rajdzie pod koniec sezonu. W 1985 roku zdobył tytuł po raz trzeci, wyprzedzając Billa Elliotta z szarżą pod koniec sezonu.

Podczas panowania w mistrzostwach Waltrip był nadal jednym z najbardziej nielubianych kierowców w królestwie NASCAR. Ale wszystko to zmieniło się 21 maja 1989 roku na Charlotte Motor Speedway podczas piątego dorocznego wyścigu gwiazd NASCAR, The Winston..

Waltrip biegł pierwszy, gdy zbliżył się do białej flagi, ale potem kierowca z drugiego miejsca, Rusty Wallace, uderzył w tył Chevy Waltripa, wyrzucając go. Wallace doszedł do zwycięstwa, a Waltrip publicznie oświadczył: „Mam nadzieję, że zakrztusi się tym 200 000 $ [nagroda zwycięzcy]. Wjechał we mnie i wyrzucił. To było dość rażące”.

W jednej chwili Waltrip z nielubianego złego chłopca stał się popularnym mistrzem. Waltrip został uznany przez fanów NASCAR za najpopularniejszy kierowca w 1989 i 1990 roku.

Podczas swojej legendarnej kariery w NASCAR Winston Cup w latach 1972-2000, Waltrip wygrał 84 wyścigi, zajmując czwarte miejsce na liście wszechczasów. Waltrip jeszcze bardziej wzmocnił swój publiczny wizerunek jako analityka FOX Sports, dodając odrobinę południowego uroku do aktualnych transmisji NASCAR NEXTEL Cup. Dołączając do Mike'a Joy i Larry'ego McReynoldsa w kabinie transmisyjnej, Waltrip jest zarówno zabawny, jak i pouczający w swoim kolorowym komentarzu, podobnie jak był jako kierowca.

Aby uzyskać więcej informacji na temat wszystkich rzeczy związanych z NASCAR, zobacz:

• Strona główna NASCAR
• Podsumowanie sezonu NASCAR
• NASCAR Tracks
• Wyniki NASCAR
• Sterowniki NASCAR
• Jak działają samochody wyścigowe NASCAR
• Jak działa Daytona 500

Statystyki NASCAR Darrella Waltripa