Jak działają samochody Oldsmobile

Był czas, kiedy Oldsmobile, a nie Chevy czy Ford, był czołowym amerykańskim producentem samochodów. Był to czas 1903-05, kiedy Lansing odniósł sukces dzięki małemu pojazdowi z zakrzywioną kreską firmy Ransom Eli Olds, który sprzedawał się w tysiącach każdego roku. Okup podbił swój pierwszy samochód w 1891 roku, ściśle w ramach eksperymentu.

Regularna produkcja rozpoczęła się w 1897 roku, w tym samym roku powstała firma Olds Motor Vehicle Company. (Koncern został zreorganizowany jako Olds Motor Works dwa lata później). Ostatecznie Oldsmobile stał się jedynym amerykańskim producentem samochodów założonym w XIX wieku, który przetrwał do XXI wieku..

Spadek nastąpił wkrótce po tym, jak Ransom opuścił Reo w 1904 roku. Cztery lata później General Motors kupił Olds Motor Works, ale to nie pomogło od razu w sprzedaży. Dopiero jego bocznozaworowy V-8 z 1916 roku Oldsmobile znów zaczął robić zdrowy biznes.

Najlepsze lata przed kryzysem to 1919, 1921 i 1929, kiedy to zajęła dziewiąte miejsce na liście branżowej. Jego najgorszym rokiem modelowym podczas Wielkiego Kryzysu był 1932: tylko 18 846 samochodów.

Ale dywizja szybko się odrodziła, osiągając ponad 191 000 sprzedaży w 1936 r. Recesja obniżyła produkcję w 1938 r. Do 85 000, ale Olds szybko zyskał na wartości, a następnie osiągnął nowy rekord z obrotami krajowymi w 1941 r. Prawie 266 000. Byłoby znacznie lepiej w latach 50., 60. i 70. XX wieku.

Innowacja była znakiem rozpoznawczym Oldsa w latach trzydziestych XX wieku, między innymi dzięki pionierskiemu niezależnemu przednim zawieszeniu typu „Knee-Action” Dubonnet w latach '34, półautomatycznej skrzyni biegów w latach 1937-39 i całkowicie automatycznej przekładni Hydra-Matic Drive w roku 1940. Cechy podobnie jak te, przyniosły Oldsowi długoletnią reputację jako „eksperymentalny” oddział GM, rolę, którą pełniłby do późnych lat 60..

Wiele technicznych śmiałości Oldsmobile w latach trzydziestych zainspirował Charles L. McCuen, który był głównym inżynierem, zanim został dyrektorem generalnym oddziału w 1933 roku. Aby zająć jego miejsce jako głównego inżyniera, zwerbował innego innowatora, Harolda T. Youngrena.

Pod nim pracowali kierownik ds. Inżynierii eksperymentalnej Jack Wolfram i czarodziej hamowni Harold Metzel. Dwaj ostatni zostali szefami dywizji w późniejszych latach. Youngren wyjechał w 1946 roku, aby pomóc w rozwoju działu inżynieryjnego Forda.

Aby uzyskać więcej informacji na temat nieistniejących amerykańskich samochodów, zobacz:

• AMC
• Duesenberg
• Plymouth
• Studebaker
• Wielkie żarcie