Phillip Hopkins
0 
5098
807
100-milionowy pająk uwięziony w bursztynie ma coś, czego po prostu nie widać - ogon.
Żaden żyjący dziś gatunek pająka nie ma ogonów, ale starożytny pajęczak miał długi, podobny do bata. Przy 0,1 cala (3 milimetry) ogon był nieco dłuższy niż 0,07 cala (2 mm) ciała pająka. Ogon prawdopodobnie służył celom sensorycznym, powiedział Paul Selden, badacz z University of Kansas, który jest współautorem nowego badania dotyczącego odkrycia opublikowanego 5 lutego w czasopiśmie Nature Ecology & Evolution..
„Każdy rodzaj wiciowatego wyrostka przypomina antenę” - powiedział Selden w oświadczeniu. „Służy do wyczuwania otoczenia”.
Niewiele wiadomo na temat stylu życia małego pająka, którego znaleziono w bursztynie ze środkowej kredy na terenach dzisiejszej północnej Birmy. Miał dysze przędzalnicze, co oznacza, że może tkać jedwab, donoszą naukowcy, ale to nie znaczy, że tkał sieci. - Pająki używają jedwabiu do wszystkiego, od owijania jajek po wyściełanie nor - powiedział Selden.
A ponieważ był uwięziony w bursztynie, pająk prawdopodobnie żył na pniach drzew lub w ich pobliżu, powiedział Selden. W okresie kredy północna Birma pokryta była tropikalnym lasem deszczowym, powiedział Selden i była domem dla wielu pająków, podobnych do tych, które można dziś spotkać w Azji Południowo-Wschodniej. [Goliath Birdeater: Images of a Colossal Spider]
Naukowcy odkryli wcześniej pajęczaki ogoniaste z dewonu (około 380 milionów lat temu) i permu (około 290 milionów lat temu), ale te nie miały dysz przędzalniczych, powiedział Selden..
„Dlatego ta nowa jest naprawdę interesująca, poza tym, że jest dużo młodsza - wydaje się być formą pośrednią” - powiedział. „W naszej analizie wychodzi to jakby pomiędzy starszym, który nie rozwinął dyszy przędzalniczej, a współczesnym pająkiem, który stracił ogon”.
Oryginalny artykuł na .